First Love

Kabanata 25

Lover

Nagising ako sa hindi pamilyar na kwarto. Puro kulay krema ang kaniyang silid may kulay itim rin. Malinis at makintab ang sahig. I can feel my world spinning. Damn, I hate hang over.

"You're awake, here take advil" Kinuha ko iyon at ininom. "What happend last night? I barely remember things."

"Tss." Nakita ko ang pag-seryoso ng mukha nito.

"You're a drunk dancer last night and you're dancing sexily, damn, you attract those retards to look at your body. Ganiyan ka ba talaga kapag malasing? O gusto mo lang talagang kalimutan ang taong nanakit sa'yo?"

"What the hell." Tanging nasabi ko. Mabilis akong bumangon mula sa kama. I don't mind his stares. Tss, kailan pa may pake ang lalaking iyon? Moncke, that idiot. O my god! Tiningnan ko ang sarili ko, okay nothing change! Akala ko naman.

"Ugh! So frustrating" I said to myself. Lumundag ako sa kama. May bango niya pa rin ang bedsheet nito. Tell me, how could I forget a man like him? Tell me, how could I find other man like Exequiel? How could I forget him? Napapikit ako at inalala ang nangyari noong nakaraan.

"I am breaking up with you, Eresia. I'm sorry I can't marry you. I love someone else, let's forget each other just like we're strangers again."

Fuck, love. Ang hilig makipaglaro ng pag-ibig sa mga taong katulad ko. Bakit ba hindi ko kaagad nakita ang rason? Noong mga ibang araw, hindi na siya naging sweet sa akin, hindi na siya nagtitext, hindi na siya natutulog sa condo ko, I miss him. I miss his warmth. I miss all of him. Napatingin ako sa singsing nasa aking daliri.

Bakit ka nangako kung hindi mo lang naman tutuparin, love?

Gustong-gusto ko siyang tanungin niyan, kaso napipi ata ako nong gabing iyon. I never been this hurt in my whole damn life. Kung nasaktan man ako ay noong nag-divorce ang mga magulang ko, kaya nasaktan ako pero ngayon hindi ko alam na mas masakit pa pala ito. Kinuha ko ang cellphone ko, I saw our pictures together. I smile bitterly. Should I delete this? Nabitawan ko ang cellphone ko ng nakita ko ang pangalan niya.

FUCK!

Mabilis kong sinagot iyon. "Hello?" Kalmadong sagot ko. "Hello, hija, Mama ito ni Exequiel, anak puwede ka bang pumunta sa hospital ngayon?"

"Ho?"

"Ito sana ang hiling ko bago ako mawala, puwede ka bang pumunta?"

"Ho, oho! Sige po pupunta ako."

"Maraming salamat, mag-iingat ka, hija" Kahit pa umiikot ang paningin ko mabilis akong naghanda, hindi ako pumasok sa trabaho, napatingin ako sa orasan, alas dyes na pala sa umaga. Natigil ako ng napako ang tingin ko sa kalendaryo, ito sana ang araw na ikakasal kami. Hindi sa susunod na linggo. Ang alam ng iba ay sa susunod na linggo ang totoo ay ngayon, sa judge kami sana magpapakasal ngayon at sa susunod na linggo ay sa simbahan. Bumaba ako mula sa aking condo at tumungo sa parking lot.

"Get in" It was his voice.

"Anong ginagawa mo dito?" He smiled.

"Alam kong may hang over ka pa, kaya ihahatid kita kung saan man ang punta mo" I rolled my eyes. May punto siya, umiikot ang mundo ko kaya wala akong choice.

"Sige, sa malapit na hospital lang" Tumango ito at pinagbuksan ako ng pintuan. Mabilis akong pumasok at naglagay ng seat belt, ilang sandali pa ay nasa gitna na kami ng kalsada.

"Gusto mong makinig sa music?" Tanong niya. Traffic kaya, stranded kami.

"Sige, kahit ano"

'Cause I'm all, I'm all in