Kabanata 33

93 4 0
                                    


Rest

Nagising ako sa ingay ng paligid. I can't open my eyes because I could feel the heaviness of it. My system knows what to do but I can't barely made a move. Damn, this is frustrating!

Then a memory pop in my mind, shit! Mabilis kong naimulat ang aking mga mata, mabilis ko rin naigalaw ang mga kamay ko. Worried faces greeted my sight, for the first time I saw my Mama's crying face.

"O my god, thanks godness!" Isang mainit na yakap ang sumalubong sa akin.

Oh god, I thought I already lost them.

Niyakap ko rin siya pabalik. Humiwalay ito at pinahiran ang luha mula sa kaniyang magandang mukha. "Anak, sorry kung na-late si Mama nang kaonti. Please forgive me."

Umiling ako at ngumiti. "No, Mama, no need to forgive. Walang may kasalanan, if meron man ako, sana ni-report ko kaagad kay Yurki." Mama cupped my face, she look directly in my eyes.

"Alam kong nag-aalala kayo sa akin, pasensya na. That man has symptoms of Schizophrenia. I saw how his emotions and movement change." Mama just remain silent. Mandy is leaning on Yurki, inaantok ito and Yurki is just holding her hand while looking at me.

"Huwag mo nang uulitin iyon, cousin. Report mo sa akin kaagad, maliwanag?" Yurki said. Tumango ako. Then I glanced at Mama.

"Ma, puwede po bang huwag niyo na pong sabihin kay One? Ayoko po kasi siyang mag-alala, baka--"

"He already knows it, Ate" It was Syren who spoke. Bahagya naman akong nagulat at medyo nataranta.

"Who told him?"

"Me." It was Martina, she raise her hand. I see, wala akong kawala. Lahat sila ay naging malapit kay One. Lalong-lalo na si Moncke at Yurki. Habang si Syren at Martina ay patuloy na humihiling upang makatagpo ng katulad ni One.

"Anak, just rest. Kami na ang bahala." Hindi na ako umimik. Nagpanggap lang akong tulog kahit ang totoo naman ay kung saan saan na nakarating ang isipan ko.

I am just really worried about One, what if, agaran iyong umuwi ng Pilipinas dahil sa nangyari? Bakit ba kasi ako nagpakiddnap? Binalewala ko ang tanong na iyon sa aking isipan, bumalik sa akin ang lahat ng sinabi ng lalaking iyon. I realise na lahat pala maari mong magawa dahil sa pag-ibig.

Love is both dangerous and no harm, but sometimes love is perilous. Love may be greedy and reckless but the true reason behind of that word is happiness and contentment.

Every person in this world experience the so called love, every human could feel it. It may be sad, happy or greedy. All of us have the role to make, just like in a book. There's a main characters and extra. We have different roles to do, just like love.

Everyone pretends to know the real meaning of love, but the truth is love is still meaningless, not until you find the real meaning of it. Not in a book but in someone.

Someone who is really dear and special to you.

For me, that's represent love.







2 Months later...

After that day, I always have my bodyguards. Hindi na rin ako umuuwi ng condo, may sarili na akong driver. Kaya naman panatag ang loob nila Mama at Papa. I am relieve, though, it was a dramatic situation for me. One insisted that I need to go in California to take a short break and have bond with Tita Lex. But I said no, I am enjoying my work. I know it sounded rude but I hope he'll understand my reason. I know he will.

He is my man.

Kasalukuyan kaming nasa Sea side kasama si Mandy at Eresia. Mandy really looks like a mother to me, kahit hindi pa ito nangangak. I hope her baby will be healthy just like her. Eresia is now fine, thanks to my loving cousin, Moncke who doesn't giving up on her.

Kasama nito ang pinsan ko sa pagbangon mula sa unos na kailaman walang makakabangon kung wala kang masasandalan. That was really a tragedy for all of us, but look at her now, she is smiling. Truly, without burden in her heart and her eyes is twinkling for so much joy. I am happy for her, just like old times. She is still positive and optimistic, that's why I believed that she will overcome.

"Ano na kase ang score sa inyo ni Papa Mon, ha? Grabe ka naman kase gerl super pa-secrective mo pa, hmmp!" Eresia rolled her eyes. Binato naman siya ni Mandy ng fries.

"Wala nga, Moncke is just being nice to me. Thanks to him, I am fine now"

Uminom si Mandy mula sa kaniyang baso at inilapag iyon. "Yan! Yan! Kita mo 'yang kislap ng mga mata mo nang sinabi mong Moncke is being nice? Ha! Girl, imposibleng wala kang nararamdaman para sa kaniya. Well, I know, hindi pa dumaan ang taon para tuluyan mong kalimutan si Exequiel pero girl, follow your heart! Love is love, tragedy is tragedy. We need to go on! Kaya kung may nararamdaman ka para sa kaniya, be sure, okay? Wait, ang haba ng sinabi ko. God!" Napasapo ito sa kaniyang noo. I dip the fries in ketchup, kumain ako at uminom bago magsalita.

"Ganiyan talaga kapag may asawa na, hays. Kailan kayo magchu-church wedding ni Yurki, Mans?" I said. She smiles widely.

"After ko daw manganak, hehe, sa tingin mo masusundan ito?"

God, I regret asking her that. Mandy and her green minded is now turned on!

"Girl, mag family planning kaya kayo. Huwag puro pasok please. Kung ayaw mong masundan muna iyan, magpa-depo ka o 'di kaya gumamit kayo nang protection!" Parangal ni Eresia. Mandy made a O shape.

"Iba, talaga kapag experience na, e. Tsk, thanks my friend alam ko na ang gagawin ko, kaya go lang ng go--"

Isang malaking hiyaw ang aming narinig mula kay Mandy. Nanlaki ang mga mata ko, shit! This is not happening right? Eresia is panicking!

"Mamanganak na ata ako! Omg! Call Yurki for me please! Aaaaah! Ho! Ho! Call the ambulance, Eresia. O my god! Ang sakit pala! Ho! Breath out! Breath in! Ho! Ho!"











A/N: Natawa lang ako sa last part, hihi. Kasi naman si buntit pa may alam sa gagawin kesa sa dalawa :> Enjoy reading!

First LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon