First Love

Kabatana 30

Parted Ways

Parang ayoko siyang bitawan. Paglakad niya palang palayo sa akin libo-libong emosyon na ang kumakain sa sistema ko. Paano pa kaya kapag tuluyan na siyang umalis? Shit! Kasama ko rin ang mga pinsan ko, Yurki is beside me and then the remaining three is beside him. Mans can't come because she have her check up today. Eresia wants to stay alone.

I understand her, alam kong labis talaga siyang nasaktan sa pagkawala ni Exequiel. Kahit sino naman ay masasaktan kapag nasa posisyon niya. Even she pretend to be happy, alam kong hindi siya masaya. Eyes speaks when your face is tired. Even you wear those million of masks eyes don't lie.

For the last time, One glanced at me and wave his goodbye. I smile and waved back. I'm going to miss him so bad. A tear fell in my cheek, mabilis kong pinahiran 'yon bago pa nila makita. I heard my phone beep.

One Baby

I love you so bad that I want to be with you right now, but I need to work for our future, baby. I'm going to miss you, please forgive me for not saying this in front of you. I don't want you to be sad. I love you.

I smile. Kilalang kilala na niya talaga ako. That man really knows every detail of my existence. Kung hindi siya dumating sa buhay ko ay siguro naglulukmok pa rin ako sa kabitteran sa buhay. Ngayon ko lang na realize kong gaano ako katanga, napakalaking tanga sa pag-ibig. Kung sino man ang pinaglaruan nito natural ang saya saya na ni Kupido. Even I don't see Cupid in my bare eyes, I still believe on him.

However, Cupid is just a part of Greek Mythology. Everyone knows that. I sigh. Lumiit ng lumiit sa paningin ko ang barkong kanina lang ay umaandar palang. One probably giving orders to his men right now, I shouldn't disturb him.

"Saan mo gustong kumain, Ate?" Napatingin ako kay Moncke. Kailan pa 'to sinapian ng kabaitan? Ah, nang makilala niya lang naman si Eresia.

"Oo nga, Ate Ralia. I'm hungry na" Segunda naman ni Martina. I saw how Syren roll her eyes. Yurki is just silently staring at his phone. Ganito ba talaga siya mag-alala para kay Mans? How cute.

"Sa Korean resto malapit sa seaside, gusto niyo?" I heard Syren groans.

"What's your problem, Sy? Kanina pa kita nakikitang nagkakaganyan." Si Moncke.

Ngumuso naman si Syren. "Wala. Ayoko lang doon"

"Talaga? Bakit naman, Sy? Hindi ba't lagi ka doon?" Makahulugang sabi ni Martina. Syren glare at her. Agad namang nazipper ang bibig ng pinsan nito.

"Hmm. Wala kayong magagawa, minsan lang ako kung manlibre kaya doon tayo kakain"

Habang nasa loob ng sasakyan ay panay kwento si Syren kung gaano daw kapanget ang ambiance ng resto. Konting kombinsi pa nito ay masasabi kong pangit nga ang resto na iyon. Ginagawa niya talaga lahat para hindi kami kumain doon, pero itong si Moncke ay talagang hindi sumusuko. Malapit na kami sa resto at wala ng magawa pa si Syren kundi ang tumahimik nalang nang tumigil ang sasakyan ni Mockne sa Korean Resto.

"Hindi naman pangit ang ambiance nila, a?" Yurki commented. Kahit tahimik ito kanina ay alam kong nakikinig siya.

"Tama ka, cousin. Maganda talaga ang resto. Madalas ako dito kaya gusto ko rin dito" Si Moncke. Nakita ko kung paano nagbago ang mukha ni Syren. From reddish to pale. Ops, I smell something fishy.

"Ano bang meron dito?" I asked. Hindi pa kasi ako nakakapunta dito.

"Finally, you spoke. Akala namin hindi kana marunong magsalita dahil umalis na si Lover boy" Si Yurki. Pinadilatan ko naman siya ng mata.

"Manahimik ka, ikaw nga itong hindi mapakali sa buntis mong asawa" I spat.

"Hey, that's foul!" He hissed. I smirked. "You started it, hapon"

I saw how two girls beside me roll their eyes. I am really glad to have this idiots. Kahit minsan ay mga isip bata ito ay napapagaan nila ang pakiramdam ko.

"Our order is here!" Anunsyo ni Moncke. Nakita ko ang pagpapanic ni Syren. Isang matangkad na lalaki ang paparating sa aming direksyon. He is holding the tray of our order.

"Enjoy your meal, sir" His skin is so white, kagaya ng mga koreanong ganoon ang kutis. I saw how his eyes travel on Syren's direction. Agad kaming natahimik saglit.

"Ehem. Nagugutom na ako, kumain na tayo" Basag ni Martina sa katahimikan.

Kimchi. Black bean noodles. Gimbap. Rice cakes. Lettuce and pork belly is now infront of us. A bottle of sujo didn't escape in my sight.

"What's with the Sujo?" Martina asked. Narinig ko naman ang kunting pagtawa ni Moncke. Ano bang sumapi sa nilalang na ito? Kanina pa ito nakangiti.

"Hindi mo mafifeel ang pagkain dito kapag walang soju" Sabat naman ni Syren.

"Woah, so madalas ka nga dito?" I said. Bahagya naman siyang napayuko. Hmm, she's shy? Ano kayang meron sakanila ng koreanong iyon? In fairness, she have the taste when it comes to boys. That boy is quite tall and hansome. His movement is bold and graceful. We started eating, I only eat the gimpab and noodles. I don't like spicy food. Ilang sandali pa ay Yurki and Moncke started to grilled.

Tahimik lang ako habang sila naman ay hindi matigil tigil sa kakatawa at kakasar sa isa't-isa. I feel relief, though, I have them. Maiibsan ang pagngungulila ko kay One. I wonder where is he now, alam kong matatagalan pa sila bago makadaong sa Europa. I hope they will land safely.

I already miss him. Gabi na ng napagpasyahan naming umuwi, alas dose na ng umaga pero gising na gising pa rin ang diwa ko. Ganito ba talaga ang LDR? I check my phone, no texts from him. I check my social media, wala rin. Napabangon ako mula sa kama at napagdisesyunan mag-tsaa muna.

Tomorrow will be new to me, I am not with him. We parted ways but not our feelings.

A/N: Sabaw ako ngayon, char. Keep safe everyone!

#TisoyPh
#TyphoonSignal2HereIloilo