Kabanata 32

91 4 0
                                    


Abduction

I slowly open my eyes and white ceiling approach my sight. Where I am? Sinubukan kong gumalaw pero hindi ako makagalaw, inilibut ko ang aking paningin. White walls, white ceiling, all in all is white. I look at my hand, I have handcuffs both of it! Damn it!

I try to move my legs, ngunit nakaagapos rin iyon. I tried to shout but I can't. Parang may malaking bagay na nakasagabal sa aking lalamuman. What is this! Ilang sandali pa ay may pumasok.

"Gising na ang mahal na prinsesa! Ha! Ano kaya ang magiging reaksyon ng mga magulang mo? Hmm. Isang Austevores lang naman ang nakuha ko. Alam kong handang magbayad ang mga magulang mo nang kahit anong halaga ng pera, makuha ka lang. Kaya nga, ikaw ang kinuha ko hindi ba?"

Who is he?

"Ah, nasa ilalim ka pa pala ng gamot na naiturok ko. Sadly, that drug could make you sleepy and paralysed. Wala pang bente kwatro oras kaya hindi ka pa mamatay. Sa ngayon, kailangan nating tawagan ang mga magulang mo? Hindi ba't magandang ideya ang naisip ko?"

Kung hindi lang ako paralesado ngayon ay matagal ko na siyang sinigawan at minura. Shit, what I gonna do now? Hindi ako makagalaw. Hindi rin makapagsalita. This situation sucks!

Lord, please help me! Please. One, please.

All I think is One, I know One is million away from me but I am still hoping that he will come just to save me. This is clearly an abduction! Pera ang kailangan niya! Pera namin, t-that's why he abduct me!

He is just staring at me while smiling like a psychopath. Then he pulled out his phone, damn, he will call Mama and Papa!

Shit! Shit!

"Hello? Sino ito?" It was my Mama's voice!

I tried to speak but no words come out on my mouth. Damn, this paralysed situation!

"Hello? Sino ito? Hindi mo sasagutin, tatawag ako nang pulis!" A hint of irritation in my mother's voice.

"Iyan ang hinding hindi mo gagawin kung gusto mong makitang buhay ang anak mo. Sampung milyon para sa buhay ng anak mo, sa loob ng bente kwatro oras kapag hindi ka dumating kasama ang asawa mo, patay 'tong anak ninyo!" Then he laugh just like a real psychopath. His laughter echoed in the whole room and here I am silently crying because.. I am scare and frightened at the same time.

I don't want my Mama and Papa will be in danger just because of me!

"S-Sige, ibibigay namin ang gusto mo, kaya paki-usap tumupad ka sa usapan. Huwag na huwag mong sasaktan ang anak namin! Maliwanag ba? Ha? Maliwanag!?" Tumaas ang boses ni Mama.

He smile. "Niintindihan ko. I-tetext ko sa'yo ang location, walang pulis. Wala, kung meron man patay 'tong anak mo."

"Narinig ko lahat ng sinabi mo, tutupad ako. Tutupad ako sa usapan, kaya, please. Don't hurt my daughter, she is so precious for us. Please.." I heard my mother sobs in the other line and then he type something.

"That's it. Masunurin rin pala itong nanay mo, e. Bakit noong mga panahong iyon hindi? Talagang ang italyanong iyon ang pinili niya? Ha! Ilang taon akong nanahimik na parang pagong, ngayon nakita ko na ang kahinaan niya. At ikaw iyon." His voice became serious.

Kumunot ang aking noo. Tiningnan ko nang maigi ang kaniyang mukha, ni kailanman hindi ko nakita ang mukhang ito.

"Ah, hindi mo alam? Tss. Hindi na naikwento ng magaling mong nanay na bago niya nakilala ang italyanong iyon ay ako ang unang lalaking minahal niya? Your mother is a big fat liar! Kung hindi dumating ang Italyanong iyon ay hindi sana kami maghihiwalay! Wala akong pakialam kung hindi ako kasing yaman niya! Mahal na mahal ko si Rayne." I felt everything after he said those words with so much mix emotions in his heart. I did not know that a man who loves my mother dearly can do this such thing.

Love may be happy, but sometimes love may be toxic and poisonous.

"Kaya lang, may umi-extra sa pag-iibigan namin kaya nauwi sa hiwalayan. Kaya ngayon sisilingin ko siya, at ikaw ang una. Ang kaisa-isang anak ng babaeng nangako sa aking ako lang. Na ako lang ang kaisaisang lalaking mamahalin niya! Isa siyang napakalaking paasa!"

His expressions is keep changing from smiling, grinning, smirking to a crumple face. Something wrong with him. Kaya nagpapasalamat akong paralesado ako, I memorise his moves, it's strange and then there I saw, how he talk himself in a odd way. There, I figured out.

He is developing schizophrenia!

Shit! Mama please come faster! This man is dangerous!

Ilang sandali pa ay narinig ko ang pag-tunog ng cellphone nito. Shit! It must be my Mama. He immediately smile.

"The love of my life is here. Enjoy yourself because I am going to deal with her, bye!"

Iiling sana ako pero naalala kong paralesado ako. Damn! I feel useless right now. Natatakot ako sa maaraming mangyari kay Mama. Sana, sana walang mangyaring masama sa kanila. I hope she'll be fine.

Lord, please protect my mother. Please..

I feel my world is spinning again. Damn, this drug! Nilabanan ko ang antok pero sa huli ako pa rin ang talo. Unti-unting bumigat ang tukalap ng mga mata ko at hindi ko napigilan ang tuluyang pagpikit nito. For the last time, I remember my Mama's happy face. One's beautiful smile and my Father's laugh. If ever this will be my last day on earth, then I regret not saying how I loved them most in this world.
Please..please...keep them safe. Please..















A/N: Straaaaan! That's it! Curious? Don't worry, sunod sunod ang update ko! Stay tuned! Btw, I have my new stories there, #Vengeance try to read my other stories too!

This book will be finished soon. It only consists 40 chapters and a epilogue!

Ps. I know alot of my other updates really needs to be edited but I am trying my best to correct those. Please do forgive me in my inconvenience.

More love,
Sese

First LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon