My Bias Is My Boyfriend

Ch#49: Face the consequences 1.2

"Girlfriend mo?" His mom asked. Nilingon ako si kookie sabay ngiti.

"Yes mom." My heart melt I've never felt this before, never kong naramdaman ang pagiging proud sakin habang pinapakilala ako bilang girlfriend.

"So the rumors are true?"

Kinausap ni Kookie ang kaniyang ina sa kanilang lenggwahe.

"Okay then, nagpahanda ako kumain muna tayo." Anyaya ng mama niya.

Naramdaman ko na lang ang mga kamay ni kookie na aking palad.

"Let's go?" I smiled at him and nod.

Habang kumakain ay nag-uusap sila ni kookie, hindi na rin ako nakisali dahil sa itsura ng mama niya ay may pagka masungit nga ito.

"So by the way? Son, alam mo naman siguro ang kapalit ng pagsugal niyong dalawa sa relasyong yan, right?" Napatungo ako.

I want to answer but my freaking mouth choose to be quiet.

"Mom, in all people alam kong ikaw lang ang makakaintindi sakin." Napabaling ako sa gawi ni kookie.

"I know son, I'm just worried, but your fans? Tingin mo maiintindihan nila?"

"They should." Tipid na sagot ni kookie. Nabaling ang atensyon ng mama niya sakin.

"Reign right?"

"Yes po." Ngumiti siya.

"My son is too much inlove with you since siya ang nagdesisyon ayokong kontrahin yon but I hope kailangan mo ng tiwala sa anak ko habang minamahal mo siya. He's not an ordinary boy, reign." I smiled. I know than.

"I know po, sa dami ng pinagdaanan namin tiwala ang susi sa relasyong 'to. I'll take care of him and promise that I'll love him more than he loves me."

"Hey, tingin mong papayag akong mas mahal mo ko?" Kontra ni kookie.

Natawa ang mama niya. The atmosphere between his mom and I are getting better.

"Aasahan ko yan reign."

Pagkatapos ng pagtatagpong yon, nagkaroon ng practice sila kookie.

Magka comeback na naman kasi sila.

"Hey hey hey what's up dre!" Salubong sa'kin ni taetae.

"Dre huh?"

"So what do you want me to call you then? Baby?" Sa ngisi niya alam kong inaasar niya si kookie at mukang epektibo dahil sa panlilisik ng mata niya kay taetae.

"Fuck off bro." Sabay kaming natawa ng magsalita siya.

Nagkamustahan pa kami bago sila tuluyang nagpractice. They're very organized when it comes in practice.

Pagkatapos ng practice nila dumeretso sa gawi ko si kookie. I offer him a bottled of water.

"Thanks."

"Okay guys, it's lunch time!" Anunsyo ng choreo nila.

"Are you hungry?" Tanong ni kookie habang inaayos ko yung gamit ko.

"Tara kain?" May kinuha muna siya sa may sofa at inabot sakin ang hoodie niya.

"Suot mo, pagabi na malamig sa labas." Ganon nga ang ginawa ko, sinuot ko yon at sakto lang sa palda na suot ko. Ngayon ko lang napansin na naka uniform pa pala ako.

Lumabas kaming nakahawak siya sa kamay ko. Mukang kailangan ko ng masanay na lagi niyang hawak 'to.

Nasa isang resto kami ngayon na hindi masyadong maraming tao as usual naka mask siya at naka sumbrero.

"Hey, kanina ka pa nakatitig." Napapitlag ako sa sinabi niya.

"Hindi lang ako makapaniwala na yung dating iniidolo ko boyfriend ko na, never kong inexpect na isang tulad mo ang makakatuluyan ko. Napakaswerte ko naman." Ngingiti ngiti kong sabi sa kaniya.

"You don't know how much I want you to be my girl, sa lahat ikaw lang ang gusto ko." Lintek man uy, mukang namumula na naman ako.

Nagkuwentuhan kami at binalikan ang mga ala ala kung paano kami unang nagkita.

Natanaw ko mula sa likuran niya ang papalapit na si Lianne. Nahinto ako sa pagkain, natigilan din si kookie at sinundan kung saan ako nakatingin.

Nang tuluyan siyang makalapit ay natigil ang mata niya sa kamay ni kookie na nakahawak sakin.

"R-reign. I-i'm sorry, I'm really sorry f-for all t-the damages I've done to you." Natigilan ako sa sinabi niya. Is this real?

"Lianne." Hindi ako makahanap ng mga salitang pwedeng sabihin pero yung nararamdaman kong gaan sa pakiramdam. Ang gaan sa pakiramdam na unti unti ng naaayos ang lahat.

"Reign I know sa lahat ng ginawa ko hindi ko madaling mapapatawad but I'm really sorry, I promise babawi ako. I wish the two of you a happy ending." Ngumiti ako at tumayo. Ramdam ko ang gulat niya ng yakapin ko siya.

"Hindi ako marunong magtanim ng sama ng loob lianne. Hindi ka pa humihingi ng tawad pinatawad na kita and thank you." Gumanti siya sa yakap ko.

"Thank you reign." Bumitaw kami sa yakap namin. Bumaling siya kay kookie na ngayon ay ngumingiti.

"Jungkook I'm sorry too."

Kookie nodded at her.

"Scarlett forgave you so do I." Tipid na ngiti ang iginawad ni Lianne tsaka nagpasya na umalis na.

Pagkatapos namin kumain ay umalis na kami, habang nasa sasakyan ay naalala ko ang dapat kanina ko pa tinanong sa kaniya.

"Kookie, kayo ba ang nagtulak kay Lianne para magsorry?"

"Nope, we just talk to her about things at nasa kaniya ang desisyon sa ginawa niya kanina."

"Ang gaan sa pakiramdam na parang suma sang-ayon na sa atin ang lahat." Naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko na nasa hita ko. Bumagsak ang paningin ko don at binaling sa kaniya nakatutok pa din siya daan.

Nangiti ako. I never expected that this man infront of me is mine now. I'm just a fan back then and now I'm his girlfriend.

"Hey, stop staring. Nadidistract mo ko." Natawa ako sa sinabi niya.

"So am I your distraction?"

"No, the way you stared at me force me to stop this fucking car and own your lips." Nanlaki ang mata ko at parang lahat ng dugo napunta sa muka ko. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

Kainis.

Nakarating kami sa bahay.

Pareho kaming bumaba sa kotse.

"See you tomorrow then?" Kookie said while his hands is in his pocket.

I nod at him.

"Good night. Text me when you get home."

"Yeah. Don't miss me too much we'll see each other tomorrow." Bahagya ko siyang hinampas sa braso ng sabihin niya yon.

"Heh! Sige na. Have a rest okay?"

He nod and leaned to me and kiss my forehead and then he hug me tight.

"I love you." He whispered to my ears. I smiled and hug him back.

"I love you more."

"Tsh. I love you more than you love me." Natawa ako, ayaw niya talaga magpatalo pagdating sa pagmamahal namin sa isa't isa.

He hug me tighter.

We say our goodbyes for now and tomorrow is another day for the both of us.

——————————————————

Last chapter ahead. :)