Арван долоо

2.5K 247 20
                                    

"Ингэхэд би чамд хэлсэн үгнээс чинь болж гомддог юм байж. Тэгвэл чи надад гомдож байсан уу" Би түүний гараар оролдсоор асуув.

Жунин "Хүн л юм чинь санаатай санаагүй зүйлсэд гомдоно шүүдээ"

Би "Өүүв би яагаад чамайг аймар гомдоож байсан юм шиг санагдаад байгаа юм бол"

"Учир нь чи тэгсээн" тэр хөмсгөө өргөөд толгойгоо гараараа тулан надруу харав.

"Би чамд энийг хэлвэл чи намайг тэнэг амьтан л гэж бодох байх л даа гэхдээ надад зүгээр л бидний урт удаан жилийн дараах с'ксийн дараа юу ч болоогүй юм шиг байя, зүгээр л алдаа байсан гэх утгатай юм ярихад би үнэндээ уурлаж бас сэтгэл минь өвдсөн"

"Уучлаарай" надад өөр хэлэх үг үнэхээр байсангүй. Би хэлснээ санаж байна бас тэр үед мартагдсан мэдрэмжүүд түүний надад хүрэх хүрэлт бүртээ цуг ирж намайг догдлуулж бас донтуулж байсныг ч санаж байна.

"Тэгвэл маргааш" тэр ингэж хэлээд дээр минь гарахад би юу гэсэн үг болохыг асуув.

"Маргааш, тэрний маргааш, бидний төгсгөл болох хүртэлх тэр олон маргааш ч бас дахиж бид алдаа байсан мэт тэр үгсийг битгий хэлээрэй. Би чамд энэ шөнө мэдрүүлэх болно. Өдөр бүр, секунд бүр толгойд чинь эргэлдэх тэр хайрыг чамд бүтээж өгөх болно. Битгий мартаарай Нни"

Юу ч болоогүй байхад түүний нандигнан шивнэх үгс, гал мэт төөнөх харцнаас нь болоод миний цээж дээш доош хөдлөн би амьсгаа минь тодорч, зүрхний цохилт минь түргэсч байгааг мэдэрч байлаа.

"Надад хэзээ ч мартамгүй хайрыг бүтээж өгөөч, бидний төгсгөл ирэх тэр өдрийг хүртэл өдөр бүр, секунд бүр ... Жунинаа"

Тэр намайг нүцгэлснийхээ дараа хоёр хөхний голоос минь эхлээд хөнгөхөн бас удаан гэгчинь хуруунуудынхаа арыг доош гүйлгэж байлаа. Түүний гар доошлох тусам би байж ядан түүний доор тийчлэж байсан бол харин тэр намайг ажих мэт огтхон ч надаас нүдээ салгасангүй. Хэтэрхий шунасан бас хүссэн түүний харцнаас болоод би бүх зүйлд бэлэн болж буйгаа мэдэрч байна. Түүний гар доор минь ирэхэд би дуугүй байж чадсангүй.

"Намайг ингэж их хүсэж байна уу" тэр зөөлнөөр оролдож байхдаа асуув.

"Чи гайхалтай харагдаж байна" түүний асуултанд хариулах тэнхэл надад байхгүйг тэр мэдсэн мэт үргэлжлүүлэн шивнэж харин би хуруугаа хазлан хэвтэнэ.

"Би л зөвхөн чиний уруулыг үнсэнэ ... Бас чамд ингэж хүрж

Ингэж орилуулж

Чамайг мэдрэх хүн чинь байна тийм биздээ Нни"

Би түүний хийж буй бүх зүйлийг зогсоон цааш түлхээд өвөр дээр нь гарч суун шууд л өөртөө түүнийхийг оруулж орхив.

Жунин чанга гэгчинь авиа гаргах бол би түүний гарыг өөрийн хөхөн дээрээ тавиад "Амлаж байна. Надад зөвхөн чи л ингэж хүрж .... Ахх ... Бас ингэж мэдрүүлж ... Энд байрлах болно за юу"
_____________

Бидний гайхалтай шөнийн дараа өглөөг өчигдөр шоудахаар явсан эгч минь хаалга саван орж ирснээр бусинуулав.

"Бурхан минь, би харах гээгүй шүү аль хэдийн өдөр болчихоод байхад босохгүй байхаар чинь дуудах гээд... Жуниныг байсныг мэдсэнгүй" гэж хэлээд шууд л буцаад гараад явлаа.

Жунин эгчийг шоолж инээгээд бараг шахуу нөмрөөгүй хөнжлийг минь гүйцэт нөмрүүлэн уруул дээр минь удаан үнслээ.

Жунин "Гайхалтай өглөө байна"

Ор дэрээ янзлан өрөөгөө цэгцэлж байх хооронд Жунин угаалгын өрөө орж харин эгч гал тогоонд юу ч юм дуугарган зогсоно.

Ард шүгэлдэх чимээ гаран би нүдээ эргэлдүүлсээр түүнрүү харахад тэр хуруундаа ягаан өнгийн дотоож эргэлдүүлсээр "Намайг юу олсныг хараач чамайг ягаан өнгөнд дуртай болсон гэж бодсонгүй"

Гавъяа байгуулсан амьтан шиг жуумалзаад зогсож байгааг нь хараад байгаарай.

"Тиймээ чиний мэдэж байгаачлан би ягаан өнгөнд дургүй" би гараа ташаандаа аван түүнийг шоолон зогсов.

Жунин "Юу гэсэн үг юм яагаад дургүй өнгийнхөө дотоожыг ав---" сая л тэрний толгойд гэрэл ассан бололтой гар нь сулран шалан дээр дотоож унав.

"Бурхан минь чи эгчид хэлэхгүй биздээ" тэр хачин царайлсаар болгоомжтой гэгчинь надаас асууж харин би хажуугаар нь мөрөө хавчсаар гарахад тэр зөөлнөөр араас орилов. "Гу ханни"

Би мушилзсаар эгч дээр очин "Эгчээ та ямар нэгэн юмаа алга болгоогүй биз" би хаалганы дэргэд надруу муухай харан гараа элгэндээ тэврэн зогсох залууруу жуумалзан харсаар асуулаа.

"Одоохондоо үгүй л юм шиг байна танайх яасан хулгайчтай болчихсон юм уу" эгч инээсээр өндөг шаран зогсож харин би хэдийнээ духаа алгадан зогсох Жуниныг харсаар "Тийм л юм шиг байна "гэж хэлээд Жунинаас очиж дотоожыг аван угаалгын өрөөн дэх хатаагчинд буцаан тавьлаа.

[Completed] Kyklos Where stories live. Discover now