ATEŞ AVI

Yirmi Üçüncü Bölüm: Baba Evi

Bu hikayeye değer veren, yorumlarıyla onu şenlendiren, okurken sinirlenen, sevinen, gülebilen herkese çok teşekkür ederim.

Bu site bana şahane arkadaşlar kazandırdı. Bunlardan biri de sevgili Birgül Başkalem. Yanımda olduğun için çok teşekkür ederim. ❤️

***
Alaz başının altında atan kalbin, dakikada yaptığı vuruş sayısına kadar her şeyini fark ediyordu. Göğsünde yattığı adamın kokusunu soluyor, onu saran kolun gücünü, belinin tüm kıvrımlarında hissedebiliyordu. Avuçlarının içi kaşınıyor, parmaklarını dokunduğu tenin üzerinde gezdirmek, küçücük bir anlığına her şeyi unutmak istiyordu. Ama yapmadı. Onu isteyemezdi. Yine de parmağını adamın sol kaburgasının altında yazan yazıda gezdirdi. Onunla ringde karşılaştıklarında bunu görmemişti.

İnce, küçük harflerle " all my returns to you" yani " tüm dönüşlerim sana" yazıyordu. Her harfin üzerinde tek tek, yavaş yavaş parmağını hareket ettirdi. Yara kapanmış, iyileşmiş ardında biraz iz bırakmıştı. Ama yine de gözleri ize takılı kalmış, dudaklarından çıkan nefes o yaranın çevresinde dalgalanmıştı.

Kenan'ın içine çektiği derin nefesle Alaz'ın başı hafifçe yukarı kalktı.

İkisi de uyanıktı, ikisi de sessizce anı sürüyor, birbirlerini korkutmadan kaçamak dokunuyordu. Kenan'ın parmakları da Alaz'ın çıplak belinde hareket halindeydi. Yavaş, naif dokunuşlar ikisi arasında geçici bir barış antlaşması gibiydi. Yataktan kalktıkları anda bu sürecin biteceğinin farkındaydılar.

"Bende aradığını bulamazsın." diye kısık sesle konuştu Alaz. Kısacık bir esten sonra devam etti.

"Seneler önce bıraktığın kız değilim. Şu an yatağımda olabilmenin nedeni de bu. O bir kız çocuğuydu. Senin parçaladığın bir kız çocuğu ama artık o yok. Bana kendini affettirmeye çalışma. Zamanını boşa harcıyorsun."

Kenan'ın parmakları hala usul usul Alaz'ın belinde dolanıyor ama ilerisine geçmiyordu. Kenan duygularının içinde çözüm yolu arıyor, her defasında da Alaz'ın duvarına çarpıyordu. Uzun bir soluk koyuverdi. Ardından kadının saçlarına küçük bir öpücük kondurdu. Geçmişte ki Alaz'a sahip olmak, Kenan için nimetti. Ama kollarında ki kadınla olmak ta nefes almak, yeniden doğmak gibiydi. Kendiyle defalarca kez çelişmiş, gidip gelmiş ama vazgeçememişti. Alaz'ın uyarısını anlıyordu ama nasıl ondan uzaklaşabilirdi? Bunu kabullenemiyordu. Kadın onu daha önce de uyarmıştı. Beni sevmekten için çürüyecek demişti.

Alaz'dan gelecek her şey kabulüydü de bir Alaz onu kabul edemiyordu. Kenan'da zamanında bir çok erkek ya da kadının yapacağı şeyi yapmıştı. Hala kendini haklı bulmuyordu ama cinselliği yaşamayı da garipsememişti. Sorun olan; yattığı kadınla aynı evde yaşayan güzelliğe aşık olmasıydı. Aralarında kan bağının dahi olmaması olanları masumlaştırmıyordu çünkü o zamanlar da ki Alaz bu yüzden intihar etmişti.

Her şeyi bilmek, kabullenmek telafiye gitmesine neden olamıyordu ve Kenan tıkanan yollar da nasıl adımlayacağını şaşırıyordu. Kadın onun özrünü istemiyordu.

Alaz'ı ilk gördüğünde vurulmuştu. Kenan için doğru tabir buydu ama geç kalmış bir vurgundu. Onun güzelliğini gördükten sonra bir daha başka tene dokunmamıştı. Ama bunun hiçbir şeye faydası olmamıştı. İçinde ki azap öyle büyüktü ki, Alaz haklıydı. Onu severken canlanıyor ama yolu ona çıkamadıkça çürüyordu. En çokta içini inciten şey, şimdi kalkıp bu yataktan çıksa, eşyalarını toplasa, çekip gitse, Alaz'ın asla ona dur demeyeceğiydi.

Alaz onun canına yoldaştı. Kenan onun yokluğu ile bir kere sınanmıştı. Şimdi kovulduğu halde kalmasının nedeni, göğsünde dolaşan parmakların altında hayat bulmuş gibi nefeslenmesiydi. Bir kere yaşamıştı. Bir kadının nefesinde bir adamın nasıl can bulup nasıl can verdiğini öğrenmişti. Onu yeniden gördüğünde öfkesine yenilmiş, o acıdan delirirken Alaz beklemişti. Aslında Kenan'a göre kadın çoktan onu çürütmüştü. Dört yıl sevdasından zaten çürümüştü.