ATEŞ AVI

Beşinci Bölüm: Manisa

Merhaba 🖤
Hızla düzenlemeye devam ediyorum. 😁😁
Ara sıra kısa bölümlere denk geleceksinizdir. Çok söylenmeyin canım.😄😂
Sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Hepinizi öpüyorum.
Kendinizi sevin.😘.
Benimle de iletişim halinde olmak isterseniz;

instagram:@ bonitahikayeleri

twitter:@ bonitasinatra

Sevgi ve sağlık sizinle olsun. 🖤✌🏻

 
⭐️⭐️Yıldızlarınızı eksik etmeyin.⭐️⭐️

Bölüm şarkısı
Pera 'Seni Kaybettiğimde'
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ALAZ KARA

17.10.2019

MANİSA

Kırmızı spor arabamı askeriyenin girişinde bekletiyordum. Girişte ki askere evraklarımızı teslim etmiş teyidini bekliyorduk. Camdan dışarıya sarkıttığım kolumla arabanın kapısına vurup duruyordum.Gerginliğimi saklamam gerekliydi ama yanımda ki kadınlar zaten her şeyi biliyorlardı.

Eski hayatımdan beş kuruş param yoktu. Aileden kalan her şeyim o kadının kontrolü altındaydı. Malum ölülere bir şey bırakmazlardı. Ama babam bana hatırı sayılır mallar bırakmıştı. Ve bu altımda ki güzellik dışında o parayı da pek kullandığım söylenemezdi. İhtiyacım yoktu, aldığım maaş yeterli geliyordu. Babam diyince bile içimde derin bir sızı oluşuyordu. Oysa kokusunu bile bilmediğim biri için acı çekiyordum. Ondan bana ait tek bir şey kalmıştı.

Babamın mektubu....

Şimdi ki en kıymetli hazinem...

İlk satırları zihnime dolmasıyla gözlerimin buğulanması da bir oldu. Gergindim ve bastırılmış her duygu zerresi üzerime biniyor gibiydi. Boynumu esnetmek için sağa sola hareket ettirdiğimde gerilen sinir kaslarım sızladı. Rahatlayıp, gevşeyebilmek için hiç tanıyamadığım adamın satırlarına sığındım. Sanki yanımdaymış gibi ezberlediğim cümleleri içimden tekrar ettim.

"Benim canım kızım, sana sıkıca sarılmak dışında şu dünyada istediğim başka şey yok. Kızma bana, kendimi senden sakınmadım. Seni öğrendiğim günden beri hep izledim, kolladım. Ama ortaya çıkamazdım.
Affet beni kızım.
Bu mektubu yazıyorum çünkü sana kavuşamadan göçer gidersem beni dinle, tanı istiyorum. Yaşanmış her şeyi umarım benden dinleme şansın olur. Yıllarca sana kendimi göstermek için bekledim çünkü gerçekleri öğrendiğinde kendini ondan koruyabilmek ve olanları anlamak için büyümene ihtiyacım vardı.
Özür dilerim bebeğim.
O kadının ellerine seni bıraktığım ve sevgisiz büyüdüğün için çok özür dilerim. Seni çok seviyorum benim kara gözlü kızım. Sen bu dünyaya bir hata sonucu değil, vurgun olduğum kadının hatırası olarak geldin. 
Öğrendiklerin sana ağır gelebilir ama sen bir asker kızısın, sen senin için dünyaları yok sayacak bir adamın kızısın, sen ayağa kalkarsın kızım. Bunları eğer yüzüne karşı anlatamamışsam affet bebeğim. Bana baba diye sesleneceğin bir gün için kalan ömrümü siler atardım.
Ben yanında değilsem bile amcan olacaktır. Ona her daim güvenebilirsin. Seni koruyacaktır.
Benim neyim varsa senindir kızım. Yanında kalamadığım her gün için daha uzun yaşa bebeğim. 
Seni seviyorum.
Baban"

O kağıt parçasını düzgün sıralanmış harfleri, ve bana seslenişini okumasam sanırım o parayı da kabul etmezdim. Çünkü başta çok öfkeliydim. Yıllarca önce bizi terk edip ardından öldü sandığım babamın hayatta olduğunu, kandırıldığımı öğrenmiştim. Hemen ardından bunun ne demek olduğunu bile anlayamadan, baba kelimesini yürekten söyleyemeden, şehit olduğu haberini almıştım. Öfkem acıma karışmış beni yakıp yıkmıştı. Amcamın bana mektubu verdiği günü asla unutmayacaktım. Her satırı sanki babamın sesinden dinler gibi okumuştum ve her harf içime akmış, geçtiği yerlerde iz bırakmıştı.