İntikam

İntikam -6-

"Tamam. Yeni hedef, Batu"

Baha dediğimi duyduğunda yüzünde şaşıran bir ifade oluşmuştu ve olduğu yerde kalmıştı. Bir dakika aynı sınıftayız demişti... Arkadaşlar mı? Batu o kadar şeyi nereden bliyor? Belkide benim tüm sırlarımı açacak kadar güvendiği bir arkadaşıydı. Ama o Onur'un oğluydu nasıl arkadaş olabilirdi ki?

Yanımda duran topuklu ayakkabılarımı da giyip onların kollarından tutup dışarıya doğru çekiştirdim. Koşarak çıktık. Baha:

"Batu... Batu mu yaptı bunu?"

"Evet... Neden ona anlattın?"

"Ne? Ben ona birşey anlatmadım"

"Sedef ona güvenemeyeceğimizi biliyordum!" dedi Murat abi aramıza girip.

"Ben ona birşey anlatmadım!" dediğinde onlara herşeyi bir özet geçerek anlattım. Kardeşim  tırnaklarını yerken Murat abi ve Baha çok sakin bir şekilde beni dinlemişti.

"Bunları daha sonra konuşuruz... Siz eve gidin. Ben Onu bey ile konuşurum. Plan biraz aksayabilir ama iyi olacak merak etmeyin." dedi Baha.

"Sana neden güvenelim?" dedi Murat abi.

"Çünkü  ben Sedef ve Bertuğ'un çocukluk arkadaşıyım." dedi Baha sakince. Murat abi bana baktı ben de hafifce başımı salladım ve Bertuğ ile arabaların olduğu yere doğru yürümeye başladılar.Baha'ya dönüp ona yumruk attım. İnanamıyorum hiç birşey olmadı. Ve... Güldü. Bir yumruk daha attım ve tekme yumrukda gülse de kasığına yediği tekmeyle geriledi.

"Sana güvenmiyorum Baha... Ama bağımız var beni hüsrana uğratmayacağına karşın bir umudum var. Unutma İYİ BİR SONUÇ İSTİYORUM..." dedim ve arkama dönüp yürümeye başladım. 

Arabaya bindikten sonra itfaiye arabalarının seslerini duymaya başladık bu daha da hızlanmamıza sebep oldu.

--Baha--

Bu kız cidden sert(!)  Ama anlamadığım şey Batu nasıl onca şeyi öğrendi... Ve sınıf arkadaşım da ne demek? Evet Batu ile sınıf arkadaşıyım onunla pek iyi bir ilişkim olduuğu söylenemez ama iyi davranmaya çalışıyoruz çünkü ailelerimiz ortak ve birlikte zaman geçirmemizi istiyor. Onun 1 abisi var ve 2 kardeşler bu yüzden küçük kardeş olarak daha özenli davranmaya ve göz önüne çıkmaya çalışıyordu. Ben tek çocuk olduğum için ailemin şirketinin de tek varisiydim... 

Kendimi toparladığımda itfaiye arabalarının sesini duydum. E duyduğum gibi de koşmaya başladım. İçeriye girdiğimde herşey normal devam ediyordu... Ne yani yan bina yanıyor ve bunlar burada içki içiyorlardı.  Salonu gözlerimle tarayarak Onur beyi aradım. Bulduğumda Batu ile konuşuyordu. Yavaşca onlara doğru gitmeye başladım.

"Merhaba." dedim. Onur bey baan doğru dönüp gülümseyerek:

"Merhaba Baha... Duygu nerede?" Duygu kim olum? 

"O meşgul galiba..." dedi Batu gülerek. Sedef'den bahsediyordu piç!

"Evet, önemli bir işi çıktı size veda edemeden gitti." dedim sakiniyetimi korumaya çalışarak.

"Aaa... Pekala ona yarın ya da herhangi bir gün selamımı söyleyin lütfen. Geleceği parlak bir kız..." 

"Elbette... Batu dostum sana bir soru sormak istiyorum." dedim ve Batu'ya döndüm. Batu abana döndü ve gülümseyerek gidelim işareti yaptı. 

Dışarı çıktığımızda bana sigara uzattı. Aldım ve yaktım... Evet ilişkimiz karmaşıktı. Birlikte büyümüştük bu yüzden dost sayılırdık. Abisini tanırdım o iyiydi... Sigarayı ağzıma götürüp o pis zehiri içime çektim. Bu rahatlatıyordu...

"Ne yaptığını sanıyorsun?"

"Sınıf arkadaşımla biraz kaynaşayım dedim..."

"Başlatma sınıf arkadaşından!"

"Babama zarar vermeye açlışacaktı..."

"Babanı çok mu seviyorsun?"

"Hayır... Ama o ölürse şirket abime kalır ve abimde şirketin %5'ini bile bana vermez veben de abi katili diye çıkarım."dediğinde ona döndüm. Havadaki sigara dumanlarının dans edişini izliyordu.

"Sedef'in hayatını mahvetti!"

"Olabilir."

"Kardeşinin de..."

"Bu da olabilir." dediğinde ona dönüp yürüme teklifi ettim. Otoparka geldiğimizde ona bir yumruk atıp yere devirdim. Bir yumruk 2 tekmeden sonra bitirmemek için özel bir çaba gösterdiğim sigaramı boynuna bastırdım. Güldü ve ayağa kalkmaya çalıştı ama engel oldum ve bir yumruk daha atıp telefonumu çıkardım.

"Alo.... Eve gidiyorum.... Tamam.... Görüşürüz....."

Batu'yu da bırakıp arabama doğru yürümeye başladım. Eve geldiğimde terasa çıkıp biramı yudumlamaya başladım. Bir hayat mahvetmek bu kadar kolaymıydı? O her gün Sedef'in yanımda ağladığını bilmiyordu tabii... Telefonumu çıkarıp Sedef'in numarasını aradım.

"Sedef?"

"Kimsin?"

"Baha."

"Ne var?" Konuşmamıza bak!

"Bizim okula gelmen gerek."

"Ne diyorsun?"

"Duymadın mı?"

"Sarhoşmusun?"

"Diyorum ki bizim okula gelmeniz gerekiyor."

"Ah... Ayıldığın zaman ara beni."

"Kapa çeneni ve dinle beni!"

"Vay canına bağırdı!?!? Kötü birşey olmalı."

"Kardeşin ve sen bizim okula geleceksiniz... Orada okuyacaksınız. Batu ile yakınlaşıp ailesine ulaşacak ve öldüreeksiniz..."

"Pekala iyi bir fikir... Sonra konuşuruz." Ne yapıyor bu kız niye benle konuşmuyor!

"Neredesin?!!!"

"Evde."

"Ne yapıyorsun?"

"Sanane?"

"Cevap ver!"

"Yatıyorum." dediğinde yumuşadım... Pekala uyumasına izin verebilirdim heralde.

"Yat." dedim ve kapattım...

Acaba daha sonra neler olacak...