Nefes almak gittikçe zorlaşıyordu. Bu lanet binadan uzaklaşmalıydım.
Bacaklarım öyle titriyordu ki, koşarken sürekli tökezliyordum. Göğsümdeki ağrı nefesimi daha da azaltıyordu sanki. Bana oksijen alacak hiç alan kalmamış gibiydi.
Koşarken arkama baktım. Ayak sesleri duyuyordum ve bu nefes almamı daha da zorlaştırıyordu.
Aniden ayağım bir taşa takıldı ve yere düştüm. Çocukluğumdan beri reflekslerim rezalet durumdaydı. Bir kez daha ellerimi koyamadığım için başımı bir taşa çarpmıştım.
Nefesim tamamen kesilirken gözümün önünde süzülen koyu renk sıvıyı fark ettim. Kan mıydı?
