He Changed Me

~1~

Heyy welkom in mijn nieuwe boek, opnieuw een fanfictie. Iedereen die mijn andere boek over Matthijs heeft gelezen dankjewel❤! Hij gaat noch steeds super hard en dat had ik nooit verwacht.

Veel plezier met lezen
XXX

~~~~

Maak kennis met Demi Lammers, een 20 jarige meisje dat verpleegkunde studeert.

Demi woonde in een klein appartement in Amsterdam, alleen. Demi was altijd een lief en zorgzaam meisje voor iedereen geweest. Maar 1 gebeurtenis, nu 5 jaar geleden, had dat verandert.

5 jaar geleden vermoorde haar vader zijn vrouw, de moeder van Demi. Demi en haar toen 10 jarige broertje Jonas moesten naar een pleeggezin.

Vervolgens besloten haar oude vriendinnen haar daar mee te gaan pesten.

Vanaf dat moment was Demi niet meer het lieve meisje dat ze was. Ze werdt een rebels, bitchy meisje.

Ze kon wel lief zijn, maar haar buitenkant werd hard en onverschillig. Maar op haar werk in het ziekenhuis merkte je daar niks van.

Voor de patiënten zette ze haar masker af en was ze weer de lieve, oude Demi.

~

Demi stond in de trein. Ze was op weg naar het AMC, het Amsterdam Medisch Centrum. Het ziekenhuis waar ze werkzaam was.

Haar outfit bestond uit zwarte gescheurde high wasted jeans, een wit shirtje, zwarte laarsjes en een leren jasje. In het ziekenhuis zou ze zich omkleden in haar zusterspak.

Nu luisterde ze via haar airpods naar de muziek van Justin Bieber. Haar jeugd-idool. Het was zondagmiddag en ze zou tot 10 uur moeten werken. Daarna kon ze weer terug naar haar appartement.

Na 10 minuten stapte ze uit, met een busje van het ziekenhuis reed ze naar het grote gebouw.

Daar aangekomen haalde ze uit een automaat haar schone ziekenhuiskleding en liep ze naar een omkleedruimte.

Ze verwisselde haar nogal zwarte outfit voor een compleet witte. Daarna liep ze haar afdeling op.

Ze groette haar blonde collega Erik. Een man van in de veertig. 'Hoi Demi, er komt zo een voetballer in kamer 3, jij mag hem helpen' lachtte hij. 'Wie'  vroeg ze kort.

'Matthijs de Ligt, Ajax' antwoorde hij. Er ging een lichtje bij haar branden. Die kende ze wel, dacht ze.

'Wanneer is hij er' vroeg ze. '2 minuten denk ik, hij is geblesseerd geraakt in een wedstrijd' legde Erik uit.

3 minuten later liep Demi kamer 3 binnen. Daar lag een blonde jongen in een Ajax tenue.

Ze herkende hem inderdaad als Matthijs de Ligt. 'Hoi, ik ben Demi de zuster van vandaag' stelde ze zichzelf voor.

'Hoi' bromde hij. De jongen leek behoorlijk chagrijnig. 'Het was je linkervoet toch' vroeg Demi ter bevestiging. De jongen knikte.

Ze bekeek de linkervoet van de jongen en zag dat er een koelpack op lag. Die haalde ze voorzichtig weg. Gelijk werdt een flink dikke enkel zichtbaar.

Die moest wel flink pijn doen. 'Heb je al wat tegen de pijn gehad' vroeg ze Matthijs. Hij schudde zijn hoofd. Demi begon zich een beetje te ergeren maar bleef de lieve verpleegster.

'Zal ik paracetamol voor je halen' vroeg ze de jongen. 'Ja graag' klonk het nu dankbaar.

Demi liep weg en kwam een minuut later terug met een glas water en 2 paracetamollen. Ze gaf het de jongen en die glimlachte flauw.

Ze bekeek opnieuw zijn enkel en concludeerde dat die toch wel even gescant moest worden. Alleen zolang die zo dik was zou dat niet lukken.

'Ik haal even een nieuwe koelpack want we moeten een scan maken van je enkel. Alleen is hij nog te dik, dus eerst moeten we flink koelen' legde ze de jongen uit.

'Dus ik kan naar huis' was het enige wat de jongen zei. 'Helaas niet, eerst moet je enkel niet meer zo dik zijn en dan moeten we de scan maken, daarna zal de dokter beslissen of je naar huis mag' legde Demi hem uit.

Hij keek haar geirriteerd aan. Nu pas viel het Demi op dat het helemaal geen lelijke jongen was.

'En waarom haal je de dokter er nu niet bij, wie zegt dat jouw verhaal klopt' antwoorde hij bijdedehand.

Demi negeerde de jongen en haalde snel een nieuw koelpack en wat spullen om de wondjes die rond zijn enkel zaten te verzorgen.

Toen ze terug kwam zat de voetballer al op de rand van het bed. 'Ga eens terug liggen, ik was duidelijk volgens mij' zei Demi rustig.

Als blikken konden doden was Demi nu niet meer in leven geweest. De jongen keek haar namelijk behoorlijk boos aan. Demi negeerde het en haalde de koelpack van zijn enkel.

Met wat ontsmettingsmiddel maakte ze voorzichtig de wondjes schoon. 'Ahh dat prikt' kreunde Matthijs. Ze negeerde hem en ging verder.

Ze maakte nu een wondje schoon dat op de zwelling zat. 'Au kreng, dat doet pijn' kreunde Matthijs nu wat harder.

'Sorry! Maar dit moet even' verontschuldigde Demi zich.

Toen ze klaar was bond ze voorzichtig een nieuw koelpack om zijn enkel. 'Oké ik ben even weg. Als je iets nodig hebt dan druk je op de rode knop daar. Verder mag je zelf niet uit bed en ook niet je voet belasten. Helder' vroeg Demi de jongen.

Die knikte vaag. 'Oké dan' zei Demi en ze liep de kamer uit. In het verplegershokje zat Erik. 'En' vroeg hij.

'Een bloedchagerijnig jongetje' antwoorde ze. 'Bloedchagerijnig jongetje' vroeg Erik verbaasd. 'Ah ja hij doet een beetje irritant' zei Demi nonchalant.

Er rinkelde een belletje. 'Kamer 2' verscheen er op het scherm. 'Ik ga wel' zei Erik en hij stond op.

Demi schoof achter de computer en vulde een paar formulieren in. Iets wat ze haatte, ze werkte hier om mensen te helpen en niet om secretaresse te spelen.

Opnieuw rinkelde er een belletje. 'Kamer 4' verscheen er nu. Ze stond op en liep naar kamer 4. 'Hallo, u had gebeld' vroeg ze aan het oude vrouwtje dat daar lag.

'Ik heb zo'n dorst kind, mag ik wat drinken' vroeg ze lief. 'Natuurlijk mevrouw, wat wilt u drinken' vroeg ze met een glimlach. 'Een glas water alsjeblieft' zei ze lief.

Demi liep weg om een glas te halen, ze vulde hem met water en gaf hem aan de vrouw. Ze bleef nog even praten. Het arme vrouwtje kreeg nauwelijks bezoek.

Na 5 minuten liep ze weer de gang op. Ze hoorde geluid uit kamer 3 komen. Ze bleef even staan.

~~~~

Demi wordt in de meeste gevallen gespeelt door Annekee Molenaar. Alleen niet als ik een foto heb gebruikt waar ze niet op staat.

Mathijs natuurlijk door zichzelf> Matthijs de Ligt.

De famillie van Matthijs ook door zichzelf en voor de rest van de mensen heb ik niemand in mijn hoofd.

Bedenk vooral zelf iemand, maar die mensen heb ik open gelaten.