He Changed Me

~26~

'Je belt me meteen als er wat is Deem' dwong Matthijs zijn vriendin. Het was 2 weken later en hij moest naar Nederland voor het Nederlands Elftal.

Nadat je verder dan 36 weken zwanger bent mag je niet meer vliegen en Demi was nu al 37 weken.

'Het komt goed Matt, ik zorg goed voor mezelf' stelde ze haar vriend gerust.

'Ik ga je gewoon missen oké' fluister hij terwijl ze een afscheidsknuffel deden.

'Ik hou van je' fluisterde Demi. Matthijs ging een beetje door zijn knieën en begon tegen haar bolle buik te praten.

'Je wacht wel tot papa terug is toch' fluisterde hij waarna hij er een kusje op plantte.

Demi glimlachte en veegde de tranen uit haar ogen. 'Succes schat' riep ze nog terwijl Matthijs hun appartement verliet.

Ze trooste zichzelf met de gedachte dat hij over een week weer terug zou zijn.

Ze was alleen bang dat ze te vroeg zou bevallen en Matthijs dan nog uit Nederland zou moeten komen.

Ze legde haar hand op haar buik en begon tegen haar nog ongeboren dochtertje te praten.

'Mama wil heel graag dat je komt maar je moet toch nog eventjes wachten' zei ze, net alsof ze daar naar zou luisteren.

Ze pakte haar telefoon en zette 'Samen Voor Altijd' op. Het nummer voor haar zwangerschap.

Ze legde haar hand weer op haar ronde buik en voelde dat de baby er tegen aan trapte.

Dat deed ze veel, het was nu al een voetballertje. Tenminste dat was waar ze bang voor was.

Ze vond 1 iemand die aan voetbal deed wel genoeg, daar hoefde niet nog iemand bij te komen.

Ze opende Netflix. Dat was namelijk het plan om de komende week door te komen. Heel veel films kijken.

Aan het einde van de dag had ze 4 films gekeken en maakte ze wat eten voor zichzelf.

Precies toen ze ging zitten de eerste hap wou nemen trilde haar telefoon. Het was Matthijs die haar facetimde.

Ze nam op en zette haar telefoon zo neer dat Matthijs haar goed kon zien. 'Alles nog oké' vroeg hij.

'Ja schat, maak je nou maar geen zorgen' glimlachte ze naar haar vriend, die dat overduidelijk wel deed.

'Laat me dat doen' zei hij. 'Maar hoe is het bij jou' vroeg ze toen. 'Goed hoor, het is altijd wel weer gezellig' antwoorde Matthijs.

'Mooi, ik eet mijn eten en ga dan naar bed denk ik' reageerde ze. 'Je eet nu pas' vroeg Matthijs zijn vriendin verbaasd.

Het was al 8 uur geweest en Demi wilde nooit te laat eten want dan kreeg ze honger.

'Ja de film was leuk, dus ik wilde niet stoppen' grijnsde ze. 'Verslaafde' lachte Matthijs.

'Ja sorry, wat moet ik anders doen' vroeg ze hem. 'Nee doe maar gewoon wat jij wilt hoor' lachte haar vriend.

~~
(Schuingedrukt is Italiaans of Engels)

Vermoeid liep Demi met 2 boodschappentassen naar de lift. Ze drukte op het knopje en wachte.

'Ciao' glimlachte een meisje dat naast haar kwam staan. Demi dacht haar te herkennen als hij buurmeisje.

'Ciao' groette ze haar terug. 'Hoelang moet je nog als ik vragen mag' vroeg het meisje haar in het engels.

'Ik ben nu ruim 37 weken' antwoorde ze in het Italiaans. 'Je spreekt Italiaans' vroeg het meisje verbaasd.

'Een beetje' glimlachte Demi. 'Ik ben Rosa' lachte het meisje. 'Ik ben Demi' glimlachte ze. Ze was best trots op het feit dat ze nu best aardig deed. Ze vond het nooit zo fijn als mensen die haar aanspraken op straat.

De lift was aangekomen en de meiden stapten erin. Rosa drukte op het knopje van hun verdieping.

'Je woont met je ouders toch' vroeg Demi nu in het Engels. 'Ja klopt, ik heb nog een zus en een broer maar die wonen niet meer thuis' knikte Rosa.

De lift was aangekomen op hun verdieping en de meiden stapten uit. Ze zwaaiden en gingen toen beide hun eigen appartement in.

Demi was moe van het boodschappen doen en dus plofte ze eerst op de bank om uit te rusten.

Haar telefoon trilde flink en toen ze keek zag ze 3 gemiste oproepen van Matthijs.

Net toen ze hem terug wilde bellen belde hij zelf nog een keer. Ze nam gelijk op.

'Deem ben je wel oké' klonk de bezorgde stem van Matthijs. 'Altijd' antwoordde ze.

'Waarom nam je niet op' vroeg hij haar verwijtend. 'Ik was aan het praten met ons buurmeisje' legde ze uit.

'En dan nog hoef je me niet 300x per dag te appen of bellen' zei ze. 'Ik moet weten of je oké bent, als je gaat bevallen wil ik daarbij zijn en je weet dat ik niet in een halfuurtje in Turijn kan zijn' verdedigde hij zichzelf.

'Matt je moet er gewoon op vertrouwen dat ik jou als eerste bel als er wat is' was Demi's reactie.

Het bleef stil aan de andere kant. 'Ik vind het fijn om met je te praten maar ik wil gewoon dat je er niet zo om stresst' zei ze.

'Ik wil gewoon nu bij je zijn oké' zuchte Matthijs. 'Ik ook schat, maar hou nog even vol. Ze wacht echt wel op haar papa hoor' glimlachte Demi.

'Ik weet het' zuchte hij. Hij voelde ze zich gewoon schuldig dat hij zo ver weg was terwijl ze hoogzwanger was.

'Ik hou van je oké' zei Demi. 'Hou van je, ik moet gaan trainen' reageerde Matthijs.

'Doe je best, spreek je later weer' zei ze waarna ze op het rode telefoontje.

Zuchtend stond ze op om de boodschappen op te ruimen. Ze vond het frustrerend dat Matthijs zich zoveel zorgen maakte.

Ze vond het heel lief, maar ze was van mening dat ze het allemaal zelf wel zou redden.