He Changed Me

~2~

Na 5 minuten liep ze weer de gang op. Ze hoorde geluid uit kamer 3 komen. Ze bleef even staan.

~~

'Ja ik kom naar beneden. Zie je zo' hoorde ze Matthijs zeggen. Was hij nou van plan om weg te gaan! Terwijl ze hem dat duidelijk had verboden.

Voorzichtig opende ze de deur.  Matthijs keek haar schuldig aan, hij stond al halverwege de kamer.'Wat dacht je te gaan doen' vroeg ze.

'Gewoon een rondje lopen' zei hij onschuldig. 'Hup terug in bed jij' zei ze boos.

Hij bleef staan. 'Doe niet zo irritant' zuchte ze. Ze liep op hem af en probeerde hem naar bed te krijgen. 'Je bent mijn moeder niet' siste hij.

Hij liep terug. Vol op zijn enkel. Je zag dat hij hem ontzag. Demi snelde op hem af en zei: 'Steun op mij, je mag er niet op staan!'

Ze sloeg een arm om zijn middel en gelukkig luisterde hij. Toen hij na wat gedoe in bed lag begon ze haar preek.

'Ik zei duidelijk tegen je dat je er niet op mocht staan' zei ze verwijtend. 'Ik ga hier niet de hele tijd zitten' zei hij gefrustreerd.

'Nee dat was duidelijk. Nu ga je die persoon die je net aan de telefoon had terugbellen en zeggen dat je voorlopig niet weg mag' zei ze bitchy.

Matthijs keek haar verbaasd aan. Al snel veranderde die blik in verontwaardigding. 'Je hebt me afgeluisterd' riep hij boos.

'Ik hoorde je dat zeggen, meer niet' antwoorde ze nochalant. Iets wat Matthijs alleen maar bozer maakte. 'Nou gebeurt het nog, anders staat diegene daar te wachten' zei ze.

Met tegenzin pakte Matthijs zijn telefoon. Hij tikte wat en toen hoorde je de telefoon over gaan. 'Dikkie waar blijf jij' hoorde ze iemand door de telefoon zeggen.

'Ik kom niet Frenk' zei Matthijs, die blijkbaar ook wel dikkie werd genoemd kort.

'Hoezo niet' klonk het verbaast aan de andere kant. 'Leg ik later wel uit' zei Matthijs. 'Welke kamer lig je' werdt er nu gevraagd.

Matthijs keek vragend naar Demi. 'Verdieping 5, kamer 3' zei die. 'Ik kom eraan' hoorde ze de stem zeggen. Matthijs hing op en zei niks meer.

'Waag het om nog uit je bed te komen. Ik kom straks wel een keer naar je enkel kijken' zei Demi op een bitchy toontje. Daarna liep ze zonder om te kijken de kamer uit.

Verbaasd liep ze het verplegershokje in. Het was de bedoeling dat ze dit nu allemaal noteerde in het dagverslag.

Helaas kon ze zich niet concentreren. Het verbaasde haar dat ze nu op haar werk haar badass en bitchy kant liet zien.

Normaal was die voor de buitenwereld en kennisen. Alleen op haar werk was ze de echte lieve, aardige en behulpzame Demi.

Maar wat ze net deed tegen Matthijs was niet de verpleegkundige Demi. Dit was de Demi van buiten haar werk.

Oké eigelijk was het best logisch, wat hij deed kon gewoon niet. Dat mag niemand doen. Ze stelde zich aan, ze moest nodig aan het werk.

Toen ze net was begonnen kwam er een blonde jongen de gang op lopen. 'Matthijs de Ligt in kamer 3 toch' vroeg hij haar. 'Jup, jij zou hem komen halen' vroeg ze hem.

'Ja klopt, waarom mocht het toch niet' vroeg de jongen. 'Het heeft nooit gemogen, we kunnen nog geen scan maken vanwege de zwelling, die hij nu waarschijnlijk erger heeft gemaakt door er op te lopen' legde ik hem uit.

'Wow serieus, wat een downie is het ook' zuchte de jongen. 'Ik ben Frenkie trouwens, een teamgenootje van Matthijs' voegde hij er aan toe.

'Ik ben Demi, je mag naar hem toe' zei ze. 'Oké, dankje' zei de blonde jongen die Demi nu inderdaad wel van tv herkende.

Hij liep door de gang naar kamer 3. 'Wat doe jij nou weer dom' begroette hij Matthijs.

Die keek hem vragend aan. 'Ben je lomp ofzo dat je naar huis gaat zonder toestemming' verklaarde Frenkie.

'Wie heeft je dat vertelt' vroeg Matthijs. 'Boeit niet, weetje hoe dom  dat is! Je bent aanvoerder van Ajax die moet toch snappen wat verantwoordelijkheid is' zei Frenkie scherp.

Ze waren altijd goede vrienden maar nu snapte Frenkie even niks van Matthijs.

'Dat kutwijf dus, ik ben inderdaad aanvoerder dus ik wil snel weer spelen' zei Matthijs. 'Ze zei dat het nu waarschijnlijk alleen maar langer gaat duren' antwoorde Frenkie.

Hij negeerde de opmerking 'kutwijf' expres. Hij zou straks wel even vragen wat er nog meer gebeurt was. Matthijs was niet echt iemand die zo over mensen praatte.

'Kom op doe niet zo kinderachtig Matthijs! Als je nou gewoon luistert dan sta je het snelst weer op het veld! Zij weten wat ze doen hoor' zei hij boos.

'Dat is nog maar de vraag' mompelde zijn vriend. 'Ik ga maar weer, met jou valt niet te praten' antwoorde Frenkie en hij liep de kamer uit.

Demi zag hem alweer door de gang lopen. 'Je bent snel klaar' zei ze. 'Die gozer is helemaal de weg kwijt' was zijn antwoord.

'Wat heeft hij allemaal tegen je gezegd' vroeg hij haar. 'Niet zoveel, maar hij was boos omdat hij niet naar huis mocht' legde ze hem uit.

'Ik ga naar huis, als er wat is stuur je maar een dm' zei hij waarna hij wegliep.

Demi besloot maar even bij Matthijs te gaan kijken. Ze liep kamer 3 in. Hij keek niet op toen ze binnen kwam. 'Ik kom even naar je enkel kijken' zei ze.

'Die doet het nog' zei Matthijs terwijl hij op zijn telefoon tikte.

'Wil je hem even onder het deken vandaan halen' vroeg ze. Terwijl hij door tikte deed hij wat ze vroeg.

Ze haalde de koelpack van zijn voet en zag meteen dat de zwelling zeker niet kleiner was geworden, eerder groter.

Ze ging een nieuwe koelpack halen en legde die op zijn enkel. 'Die enkel is voorlopig nog te dik om een scan te maken, ik denk dat je het een beetje hebt verpest door er op te gaan lopen' zei ze tegen hem.

Boos keek hij op. 'Ik wil een dokter hebben' zei hij boos.

'Prima dan halen we toch een dokter voor meneertje profvoetballer' zei Demi bitchy terug. Ze had het helemaal gehad met de jongen.

Wie dacht hij wel niet dat hij was? Niet alles draaide om hem. Maar goed als hij een dokter wil was dat oké.

Ze liep boos de kamer uit. Ze haalde wel weer een dokter. Misschien was het ook wel goed om hem te laten zien dat ze gelijk had.