Thanks to my bullies ✔️

"25"

p.o.v Luke

Een paar maanden later staan we aangekleed voor school. Ja, school. Ik stond erop dat ze pas naar school ging wanneer het weer goed zou gaan, maar daar was niet iedereen het mee eens.

Dus op dit moment moet ze weer terug naar school terwijl het nog niet goed gaat. Er is wel wat vooruitgang, waar ik super trots op ben, maar ik vind het echt nog niet oke dat ze al naar school toe moet. Dat is de reden dat ik heb afgesproken er vandaag bij te blijven. Ik wil haar echt nog niet achterlaten en weer zo'n tafereel net zoals de vorige keer. Niet nog eens.

Hopelijk gaat het nu alleen nog maar bergopwaarts. Ik heb haar al wel honderd keer verteld hoe trots ik op haar ben. En ik lieg niet. Opnieuw heeft ze wat tekeningen gemaakt die super mooi zijn. Ze maakt steeds vaker prive tekeningen die we niet mogen zien.

Ik ben zo benieuwd wat ze heeft getekend maar ik respecteer haar privacy. Dus ik kijk pas als ze daar klaar voor is. 'ben je er klaar voor' vraag ik aan Riley die een paar meter achter me staat. Ja, dat is nog een dingetje. Ze vindt het nog te spannend om naast ons te lopen. Maar ik vind het oke. Zolang zij zich maar op haar gemak voelt.

Ik krijg zoals verwacht geen antwoord terug. Ik zwaai nog een keer naar de jongens en loop dan met Riley achter me aan het schoolgebouw in. Dit keer is het trouwens een andere school. Ik denk er niet eens over haar weer naar haar andere school te sturen. Zeker niet. Die heeft ons genoeg drama opgeleverd.

We komen aan bij haar klas waar de juf net zoals bij de andere school al klaar staat. 'heey Luke en Riley'. Ze loopt op me af en schud mijn hand. 'ik ben juf Anke'.

Riley staat bang tegen de muur aan. 'kom, we gaan naar binnen Riley'. Ik loop voorop de klas in en ga op een kruk in de buurt van Riley haar tafel zitten. Ik hoop zo dat het goed gaat vandaag. Riley komt trillend de klas in en gaat op haar plek zitten. Ze is nog banger dan dat ze de vorige keer was.

'het komt goed Riley. Ik blijf vandaag bij je. Er kan niks gebeuren'. Ze kijkt niet om en blijft naar haar tafel kijken. Dit gaat wat worden vandaag. Na een tijdje sluit de juf de deur en begint met praten.

'hallo klas. Zoals jullie al hebben gezien hebben we een nieuwe leerling. Riley is nieuw bij ons en vindt het heel spannend dus doe lief tegen haar'. De juf kijkt de klas streng maar lief aan. Alle kinderen knikken.

Ik hoop echt zo erg dat Riley vrienden maakt in deze klas. Misschien helpt het wel als iemand van haar leeftijd lief tegen haar doet. Het is gewoon afwachten.

'oke, we pakken rekenen voor ons en leggen het open op bladzijde 44' zegt de juf. Riley pakt met trillende handjes haar rekenen boek en legt het open. Ik vind het zo zielig dat ze bang is maar ik kan er gewoon niks anders van maken. Ze moet leren te vertrouwen, hoe moeilijk dat ook is.

Ik schuif mijn kruk wat naar Riley wat haar ontzettend aan het schrikken maakt. Een schuldgevoel bekruipt me wanneer ik haar zie wegduiken van mij en zich als een bolletje op haar stoel zie vouwen.

'sorry Riley, ik wou je niet laten schrikken. Ik doe je niks. Ik wil je alleen helpen met je werk'. Riley kijkt me door een gleuf in haar handen aan en maakt zich dan rustig weer wat groter. Gaat lekker dit. Voel de sarcasme.

De juf begint met uitleggen terwijl ik me vooral op Riley blijf focussen. Ik kan zien dat ze er niet helemaal bij is en dat ze zeker niet alles heeft gesnapt wat de juf nu aan het uitleggen is. Ach ja, ik kan haar zo helpen. Ik snap dat dit moeilijk is voor haar dus ik ga haar nu niet de heletijd corrigeren op dingen.

Na een paar lessen hebben de kinderen pauze. Riley verroert zich niet in tegenstelling tot de andere kinderen die bij elkaar gaan zitten. Maar tot mijn grote geluk, echt hele grote geluk, staat 1 meisje op en loopt op Riley af.

Terwijl ik er dolgelukkig van word, lijkt Riley daar anders over te denken. Ze kijkt angstig naar haar tafel terwijl het meisje voor haar gaat staan.

'heey, ik ben Mary, Wil je met me een spelletje doen in de pauze?' vraagt het meisje aan Riley. Maar die verroert zich niet. Het meisje kijkt me verbaast en hulpeloos aan.

'ze is het niet gewend dat mensen met haar iets willen doen dus ik denk dat ze het een beetje spannend vind. Als je nou gewoon aardig tegen Riley doet dan weet ik zeker dat ze een keer zal inzien dat ze gewoon met je kan spelen. Riley vindt het een beetje moeilijk om met andere te spelen namelijk' probeer ik uit te leggen. Oke, dat ging niet heel soepel.

'maar wil ze wel een spelletje met me spelen?' vraagt het meisje. 'ik denk niet dat ze iets met iemand wil doen. Ze moet eerst even wennen'. Het meisje knikt en loopt weer weg van Riley.

De rest van de pauze doet ze niks anders dan voor zich uitkijken. Dat doet ze trouwens ook de rest van de dag. Ze geeft geen antwoord of wat dan ook. Maar ondanks dat vind ik dat ze het goed heeft gedaan.

Aan het eind van de dag pakt ze al haar spullen in en lopen we samen naar buiten toe. Ik zie Ashton al staan met de auto. Riley ziet hem ook en loopt erop af.

'ik vind dat je het goed hebt gedaan Riley. Ik ben trots op je'. Riley haar wenkbrauwen fronzen zich en dan kijkt ze snel naar beneden toe. Nou ja, ze hoorde tenminste wat ik zei.

Na haar spullen achterin te hebben gelegd gaat ze achter Ashton in de auto zitten. Ik stap voorin naast Ashton. 'en hoe ging het' vraagt Ashton met een glimlach. 'het ging best goed. Riley deed het echt goed en er was zelfs al een kindje die met Riley een spelletje wou doen. Maar dat vond ze nog wat spannend. Dat komt nog wel. Voor nu vond ik dat het heel goed ging'.

Natuurlijk merk je het grote verschil tussen Riley en haar klasgenoten maar bij Riley moeten we echt naar persoonlijke ontwikkeling kijken. Ze ligt toch wel achter op de groep maar op dit moment vindt ik het niet zo belangrijk dat ze gelijk loopt met leeftijdsgenoten. Ze moet eerst haar eigen problemen verhelpen. Dat komt wel. Ik zie heel licht dat er toch sprongen zijn.