Riley is een 8 jarig meisje dat wordt gepest op school en thuis wordt mishsndeld. Ze heeft geen vrienden om het tegen te vertellen dus niemand weet ervan. Haar enige hoop is gered worden. misschien wel door 4 hele speciale jongens die alles op alles...
De volgende dag word ik vredig wakker. Ik voel Riley als een soort aapje aan mijn arm hangen. Ik glimlach wanneer ik haar zie liggen. Ze is zo schattig. Mijn leven zou zeker weten niet meer compleet zijn zonder haar.
Voorzichtig haal ik haar van mijn arm af en stap uit het bed. Ik kleed me alvast aan en zoek naar wat we vandaag kunnen doen. Ik wil iets leuks met haar doen wat ze ook echt leuk vindt.
Het enige wat in me op komt is shoppen. Maar ik ben zo bang dat er paparazzi komt. Riley is doodsbang voor paparazzi. Eigenlijk durf ik het niet aan om met haar naar buiten te gaan. Maar hier binnen blijven zitten is ook niet de bedoeling.
Na nog wat tv te hebben gekeken wordt Riley eindelijk wakker. Wat kan die lang slapen, niet normaal. 'hee slaapkop. Goed geslapen' vraag ik met een glimlach. 'jaa' mompelt ze. Ze wrijft in haar ogen en komt dan naast me zitten.
'als je dadelijk even doet douchen en aankleden dan kunnen we wat lekkers gaan halen ergens. En dan kunnen we daarna iets nog leukers doen' zeg ik met een glimlach.
Nieuwsgierig kijkt ze me aan. 'ik vertel niks. Maak je maar klaar om te eten'. Ze knikt en verdwijnt dan in de badkamer.
Ik besluit wat van haar speelgoed en tekenspullen neer te leggen in de ruimte. Ze moet wel wat te doen hebben als ik bezig ben ofzo.
Zodra ze helemaal klaar is vertrekken we uit het hotel. Op naar een lekker ontbijtje. 'heb je al honger' vraag ik haar. Ze knikt.
Na een tijdje komen we bij een tentje die er wel goed uit ziet. 'zullen we hier eten?'. Weer is het enige wat ze doet knikken. Wat is er ineens aan de hand? Gister was ze zo blij en spraakzaam. Nu is ze ineens omgeklapt. Voordat we naar binnen gaan houd ik haar tegen.
'is er wat lieverd? Je bent zo stil'. 'jullie net zoals mijn papa en mama ruzie. Dadelijk doen jullie mij pijn' zegt ze naar beneden kijkend. Ze probeert zich groot te houden.
Nog nooit heeft ze ook maar een woord over haar ouders tegen ons gezegd. Daarom verbaast het me dat ze dit ineens bespreekt. Het is een gevoelig onderwerp.
'hee lieverd, we zouden jou nooit pijn doen. Ook al zijn we boos op elkaar, zullen we jou nooit iets aandoen. We houden zo veel van je en niet een van ons wil jou pijn doen. Als we dat ooit zullen doen mag je ons allemaal heel veel pijn doen in onze slaap. Maar ik beloof je dat we je nooit wat aan doen, echt nooit. Daarvoor houden we te veel van je.
We hebben je met een reden uit het weeshuis meegenomen he lieverd. Denk je dat ze ons niet hadden verteld hoe stil je bent en dat je een uitdaging zou zijn? Natuurlijk wel. Maar al vanaf het begin waren we zo verliefd op je dat we alles voor je wouden doen, ondanks dat we wisten dat je niks met ons te maken wou hebben.
En je wil niet weten hoe gelukkig we zijn dat je nu tenminste al met ons in een auto durft te zitten. We zullen je nooit wat aan doen lieverd, echt niet'.
Ze kruipt weer in mijn armen en vraagt dan zacht 'ook die rare jongen met rood haar niet?'. Hoe hard ik ook probeer, ik kan mijn lach niet inhouden.
Ik barst in lachen uit en krijg veel rare blikken van voorbijgangers. Wanneer ik weer een beetje ben gekalmeerd zie ik ook Riley raar kijken. 'ook die rare jongen doet jou niks aan. Hij ziet er misschien heel eng uit maar hij is super lief. Ik laat je straks wel wat video's zien. Dan zie je wat voor een lieve jongen het wel niet is'.
Ze glimlacht dan naar me waarna we het tentje in gaan. Allebei bestellen we iets lekkers en ik zie Riley gelukkig weer wat opfleuren. Daar ben ik echt ontzettend blij om want ik wil haar niet bedroefd zien.
'zullen we dadelijk eerst naar het hotel wat spulletjes pakken? Dan kunnen we nog wat video's kijken en dan gaan we iets leuks doen' stel ik voor. Riley knikt als goedkeuring. Na een tijdje komt ons eten en Riley is nog net niet aan het kwijlen.
Snel maak ik een foto van haar eten en post die op mijn instagram verhaal.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"someone's having a delicious English breakfast"
Riley begint aan haar ontbijt en ik aan de mijne. Ze geniet zichtbaar maar krijgt het uiteindelijk niet helemaal op. Snap ik ook wel. Het was best veel vergeleken met normaal.
Na ons ontbijt gaan we zoals gezegd terug naar het hotel om daar wat spullen te pakken om te shoppen, al weet Riley dat niet. Daarna zoek ik een video op van Michael zodat ze ziet hoe gek hij is. Misschien raakt ze dan ook meer aan hem gewend.
Ik snap wel dat je hem in het begin wat eng vindt. Maar hij is super lief en verdient ook gewoon wat tijd met Riley zonder dat ze wegrent ofzo.
Na dat ze een paar video's van hem heeft gekeken gaat ze door met allemaal andere video's van ons. Dit is best ongemakkelijk. Terwijl ik de laatste spulletjes pak kijkt Riley naar allerlei video's van ons. Ach ja, als dat haar manier van wennen is.
'zullen we gaan lieverd?'. 'jaa'. Ze geeft mijn telefoon weer terug. 'en wat vindt je van Michael' vraag ik haar glimlachend. 'raar en eng' geeft ze eerlijk toe. 'jaa, soms is hij ook wel een beetje eng gekleed. Maar hij is echt super lief en houdt heel veel van je'.
Samen met Riley ga ik naar de metro toe. Bewonderend kijkt ze toe terwijl we onder de grond naar de goede plek toe reizen.
Na een paar keer overstappen komen we gelukkig aan bij de goede halte. 'we zijn er bijna'. We gaan via de roltrappen naar boven toe en komen dan in een bekend winkelgebied in Londen. Waarschijnlijk weet Riley dat niet maar dadelijk zal het wel duidelijk worden dat we gaan shoppen.
'waar gaan we nou naartoe' vraagt ze. 'we gaan shoppen' zeg ik met een glimlach. Eerst kijkt ze me raar aan maar dan begint ze te glimlachen. Volgens mij is ze er wel blij mee. 'je kan wel wat nieuwe kleren gebruiken'.
En zo begint onze gezellige middag. Soms worden er wel foto's gemaakt maar daar trek ik me vooral niet te veel van aan. Vandaag gaat het om Riley, niet om de fans.
(Ik ben echt volop bezig met het schrijven van The Airplane Crash 2. Ps, Ben ik de enige die doordeweeks fijner vind dan het weekend? In het weekend moet ik beide dag vroeg op om te werken en gaan we vaak op bezoek bij mensen terwijl ik doordeweeks wat later kan opstaan voor school en ik kan doen wat ik wil na school. )
