Thanks to my bullies ✔️

"45"

p.o.v Luke

Ik stap in de auto waar de jongens al zitten te wachten. 'hoe ging het? Het duurde lang' vraagt Calum. 'nou het was een heel ding. Ze wou absoluut niet dat ik weg ging en bleef maar huilen en aan me hangen. Uiteindelijk ben ik weggekomen maar ik voel me wel rot. Ze was oprecht bang. Ze was zich niet aan het aanstellen maar gewoon echt serieus bang' zeg ik.

'ze moet eraan gaan wennen Luke. We kunnen haar niet altijd veilig thuis houden. Ze heeft slechte ervaringen met school en dat moet vervangen worden. Over een maand vindt ze het waarschijnlijk super leuk'.

Ashton start de auto en rijd naar de studio. 'ze is over 2 weken trouwens jarig. Wat gaan we dan doen?' vraagt Michael. 'ik zou geen groot feest ofzo geven. Hooguit wij en misschien dat ouders kunnen komen. Wel omstebeurt' zeg ik. 'ja, echt niet meer. En we moeten zorgen voor een groot en leuk cadeau. Heeft een van jullie een idee?'.

'ik denk dat we gewoon wat verschillende dingen moeten geven. Er is niet echt een groot ding wat ze leuk vindt. Maar dat komt nog wel'.

We komen aan bij de studio waar we beginnen met oefenen. De hele dag denk ik aan een geschikt cadeau voor Riley. Ze moet een perfect cadeau krijgen.

Rond 12 uur zijn we klaar. Riley is ook bijna klaar met haar dag op school. 'oke, we kunnen Riley gaan ophalen en dan naar de muziek winkel'. Michael rijd naar haar school waar ik uitstap.

We willen binnenkort wel gaan werken aan vertrouwen bij de andere jongens. Dus dan zal ik wat minder mogen doen wat ik echt super jammer vindt. Maar ze moet ook aan de andere wennen, en dat snap ik heel goed. Dus het is even zo. Zodra ze dan echt aan ze is gewend en niet meer bang is kan ik weer gewoon helpen. Maar we kijken nog even wanneer we daar mee gaan beginnen. Na vandaag denk ik dat we daar nog even mee moeten wachten. Blijkbaar is school al druk genoeg.

Ik loop het schoolgebouw in naar haar klas. Al de kinderen zijn aan het buiten spelen dus het is echt heel erg rustig in school. Bij haar klas aangekomen zie ik haar door het raampje al helemaal klaar zitten op haar plek. De juf zit erbij maar ze maken geen contact. Ik denk ook niet dat Riley dat wil.

Ik open de deur en gelijk schiet haar hoofdje naar me toe. Haar ogen lichten op en snel rent ze van haar stoel af in mijn armen. Met een mega glimlach houd ik mijn kleine meisje vast. God, wat heb ik haar gemist. 'hee lieverd. Hoe is het gegaan?' vraag ik haar. Ze antwoord niet en blijft me knuffelen.

Ik til haar op en hou haar goed tegen me aan. 'Het was een moeizame dag. Ze heeft de hele dag niks gedaan en wou alleen maar terug naar jullie toe. Ik hoop dat het morgen beter gaat met haar. Er was trouwens niks echt ergs aan de hand vanochtend. Ze raakte gewoon zo in paniek dat ze te snel ademde. Daardoor kreeg ze hoofdpijn'.
'oke, bedankt voor vandaag. Ik hoop ook dat het morgen beter gaat'.

Ik neem afscheid van de juf en loop dan uit het klaslokaal. Kunnen we trouwens even stilstaan bij het feit dat ik Riley gewoon opgetild heb en ze het oke vindt? Weer een mijlpaal. Ik weet nog wel de eerste keer. Ik had er minstens 3 blauwe plekken bij. En nu vindt ze het helemaal oke.

Ze wordt sowieso steeds aanhankelijker merk ik. Eerst wou ze niks met ons te maken hebben en nu wil ze juist graag bij ons zijn. Wat een prachtig kind is het toch. 'weet je nog wat we nu gaan doen?' vraag ik haar. 'verassing ophalen' zegt ze. 'jaa, heb je er zin in?'. Ze knikt. Ik til haar naar buiten toe en loop naar de auto.

'vindt je het oke naast Ashton te zitten?' vraag ik haar. Weer knikt ze. Mooi zo. Dan kan ik gewoon voorin blijven zitten.

Ik open de auto deur en zet haar in het zitje. En zo rijden we met zijn 5e naar de muziekwinkel. Daar aangekomen stappen we allemaal uit. Riley is best wel enthousiast voor haar doen. En dat terwijl ze niet eens weet wat we gaan doen.

We lopen de winkel in en ze kijkt bewonderend rond. 'mooi he'. Ze knikt. Een vrouw komt op ons afgelopen. 'hee, waar kan ik jullie mee helpen' vraagt ze. 'we zouden graag een akoestische gitaar willen voor haar' zegt Ashton wijzend naar Riley. Ze draait zich verbaast om.

'denk je nou echt dat we jou op dat kapotte ding laten spelen? Natuurlijk niet. Je krijgt een nieuwe gitaar waar je weer lekker op kunt spelen'. Ze glimlacht kort naar me en draait zich dan weer terug.

Een hele tijd kijken we naar gitaren. We moeten wel de perfecte gitaar voor haar hebben. Uiteindelijk speelt ze op een die ze wel fijn vindt. 'wil je deze' vraag ik haar. Wat onzeker knikt ze. Alle 4 glimlachen we en geven het door aan de vrouw. We kopen er nog wat dingen zoals plectrums, tas en een capo bij.

Michael doet de gitaar in de tas en doet hem dan op zijn rug. We nemen afscheid van de vrouw en dan gaan we weer in de auto zitten. Riley lijkt blij te zijn met haar gitaar maar zegt er verder niet veel over.

Thuis aangekomen pakt ze de gitaar uit de kofferbak. Ze gaat dan ook gelijk weer naar boven toe. Ondanks dat er zo veel vooruit gang is komt ze nog niet bij ons zitten. En dat terwijl ze dat wel deed toen we bij mijn ouders waren. Gek genoeg doet ze dat hier niet. Ach ja, ik laat haar maar gewoon.

'ik had dus een idee voor haar verjaardagscadeau' zeg ik zodra iedereen zit. 'waar dacht je aan?'. 'ze speelt nooit met speelgoed in haar speelkamer. Wat nou als we daar een soort relax kamer van maken? Op die manier halen we haar uit haar kamer maar hoeft ze toch nog niet bij ons te zitten. We zetten er net zoals hier wat boeken neer, iets waarmee ze muziek kan luisteren en haar gitaar. Dan kunnen we er altijd nog wat dingen bij hangen of een tafel om te tekenen ofzo. Maar het gaat om het idee dat ze uit haar vertrouwde ruimte van haar kamer komt' stel ik voor.

Ik wil gewoon dat ze niet steeds in haar kamer zit. 'ik vindt het een best goed idee. Het is nu een ongebruikte ruimte ja. Dan kunnen we er net zo goed iets moois van maken waar ze ook echt zit' zegt Michael. 'ik zal maar eens beginnen aan het eten'.

(Nog een deel omdat ik vandaag veel heb getypt en omdat dit niet zo'n interessant deel is)