Thanks to my bullies ✔️

"29"

p.o.v Luke

Bij de studio aangekomen zijn de jongens blij dat we er eindelijk zijn. Calum staat al te springen om te vertellen wat we hebben meegemaakt. Ik vind het wel grappig hem zo te zien stuiteren.

'wat heb jij ineens' vraagt Ashton verbaast. 'Het is Luke gewoon gelukt'. De 2 jongens kijken alleen maar verbaasder. 'Riley heeft hem net een knuffel gegeven' stuitert Calum. 'echt waar? Wow, dat had ik niet zien aankomen'.

Beide jongens geven me een knuffel. Allemaal zijn we blij met deze vooruitgang. Na een ochtend werken ga ik samen met Michael haar weer ophalen.

Ergens vindt ik het zo egoïstisch dat de andere jongens zich een beetje op de achtergrond moeten houden als het om Riley gaat. Ik weet dat ze het niet erg vinden en dat dit nodig is voor haar, maar toch voel ik me er een beetje rot over.

Op haar school aangekomen zie ik haar al bij de juf staan terwijl al veel kinderen bij hun ouders staan. Snel stap ik uit het busje en loop naar de juf. 'hee lieverd, hoe was het op school' vraag ik. Ze steekt haar duim de lucht in als antwoord. Trots glimlach in naar haar. Wat goed dat ze zo veel contact wil maken met me.

'ga je mee naar de studio? We hebben er een boxje neergezet zodat je wat muziek kan luisteren' vertel ik. Weer steekt ze haar duim op. 'oke, tot morgen' zeg ik tegen de juf.

Vervolgens loop ik met haar naar de auto waar ze in gaat zitten. Bij de studio aangekomen loopt ze een paar meter achter ons aan naar haar ruimte. 'oke, je kan luisteren wat je wil. Leef je uit. Over anderhalf uur zijn we weer klaar'.

Ze knikt waarna ik de deur sluit en begin met het opnemen van wat nummers die we op het album willen hebben. Ik denk dat als de vooruitgang zo goed gaat we over een maand weer op het podium kunnen staan. En misschien kunnen we binnenkort alvast een interview doen, dat Riley in de kleedkamer blijft.

De fans verdienen het wel te weten wat er gaande is. Natuurlijk wil ik het niet te veel vertellen maar ze verdienen wel te weten dat we vaders zijn van een prachtige dochter. Maar daar moet ik het met de andere nog over hebben.
Eigenlijk is dit mysterieuze gedoe met die briefjes ook wel leuk.

Na dat we allemaal wat dingen hebben opgenomen besluit Ashton dat het genoeg is voor vandaag. Helemaal mee eens. Ik wil gewoon lekker naar huis toe. Ik weet zeker dat Riley gelijk weer naar boven gaat maar de gebeurtenis van vanochtend heeft me wel hoop gegeven.

Ooit gaat het goed komen. En ik denk dat het niet lang meer gaat duren.

Ik wil net de deur naar Riley haar ruimte openen als ik muziek op hoor staan. De zachte tonen van Never Be Alone klinken door de ruimte.

Ze is een Mendes Army? Dat is echt heel schattig. Zacht zingt ze mee met de muziek wat echt niet slecht klinkt. Dit is toch gewoon te schattig? Onze kleine meid die hier gewoon Never Be Alone van Shawn Mendes aan het zingen is. Maar als ik er dan aan denk dat we echt naar huis moeten open ik toch de deur.
Gelijk stopt ze met zingen.

'We gaan naar huis toe. Ga je mee?'. Ze zet de muziek uit, zet haar boekje terug en schiet dan weer snel de ruimte uit.

Thuis aangekomen gaat Riley gelijk naar boven toe. Ik besluit naar de muziekruimte te gaan. Een van de jongens zal wel iets halen. De laatste tijd hebben we best gezond gegeten dus een keer iets halen zal niet kwaad kunnen.

Ik ga aan de tafel zitten waar ik een papiertje pak en begin met schrijven. Ik wil nog een briefje op instagram zetten voordat we weer aan interviews gaan beginnen. Het duurt niet lang voordat ik wat op het papiertje heb staan.

Sweet babygirl,

I'm so proud of you. You trusted me.

You make me the happiest dad in de world.

I love you so mush.

Love, dad.

Ik maak weer een foto van het briefje en zet die op instagram. Oke, misschien is het niet heel duidelijk ofzo maar dit is wat ik wou delen. Ze heeft me vandaag echt heel trots gemaakt en dat mag de hele wereld weten. Ze maakt me elke dag wel trots maar vandaag was het toch anders.
Nooit had ik verwacht dat ze vandaag zo'n grote stap zou zetten.

Ik ruim alles weer op en loop dan naar de woonkamer waar de andere jongens tv aan het kijken zijn.

'misschien moeten we het even hebben over wat en hoe we dingen bekend gaan maken rondom Riley. We moeten het wel eens zijn over hoe we het gaan doen' begin ik het gesprek. Dit moeten we echt gaan bespreken.

'precies. Over anderhalve week hebben we ons eerste interview weer en zonder twijfel zullen ze iets over haar vragen'. De andere jongens stemmen ook in dat we op een lijn moeten zitten.

'gaan we het onderwerp ontwijken of gaan we er op in' vraagt Michael. 'ik denk dat we er het beste op in kunnen gaan. De fans in spanning laten zitten en niks laten weten is ook niet eerlijk'. 'daar ben ik het mee eens'.

We praten over dingen zoals wat we wel en niet bekend maken en wie wat zegt. Dat zijn dingen waar we allemaal aan moeten denken. Maar uiteindelijk komen we er uit. Gelukkig zitten we meestal op 1 lijn. Anders heb je steeds dat gedoe.

(Ppff, ik heb geen zin om te schrijven of andere dingen)