Miłość Do Piłki | Skończone |

⚽ 13. ⚽

Dawno nie pisałam. Minoł już miesiąc od początku mojej chemioterapii, i trzy tygodnie od mojej operacji. Lekarz powiedział że już wszystko jest w pożądku. Niedługo bendę mogła zagrać w piłkę ! Już dawno nie grałam. Codziennie grałam sobie w FiFe na telefonie. Myślałam, ale zajebiście by było, gdybym mogła zagrać na prawdziwym stadionie.

Ciocia prawie codziennie mnie odwiedza, nie przychodzi w tedy gdy nie może bo ma zawalony dzień w pracy lub coś w tym stylu. Alex odwiedza mnie co drugi dzień, bo ma bardzo dużo nauki ( Choć nie wygląda na typowego kujonka ). Bardzo ostatnie dni zbliżyły mnie do niego. ( Bez skojarzeń ). Nasza przyjaźń jest bardziej trwała i mocniejsza.

Myślę, ze Alex mnie rozumie. I ja go też rozumiem. ( Albo czasami się staram go zrozumieć )

Dzisiaj rano przyjechała po mnie ciocia. Lekarz powiedział ze wypisze mi wypis. Ciocia poszła z nim do gabinetu, a ja pobiegłam do samochodu. Myślałam że czekałam na nią lata a nawet wieki ( Choć naprawde tylko ok. 4 min xD ). W końcu przyszła, wsiadła do auta i pojechaliśmy.

- Jedziemy do domu? Czy chcesz gdzieś jeszcze pojechać? - spytała.
- Pojedzmy na boisko - powiedziałam podniecona. W rękach trzymałam piłkę. Poprostu nie mogłam się doczekać aż wejde na boisko ! Chciałam już tam być.

W końcu dojechaliśmy.
Wybiegłam z auta wprost na murawe. Biegałam z piłką między pachołkami, odbijałam ją głową, żąglowałam i tak dalej. Myślałam że tam umre ze szczęścia. To była ogromna radość dla mnie. Ciocia siedziała na ławce i przyglądała się mi. Pewnie pomyślała, że mam jakąs obsesje, albo myślała o czymś całkiem innych. Nie chciałam opuścić boiska. ❤❤❤❤ Tak dawno nie widziałam go. Moje życie nabrało zupełnie nowych barw. Moją głowę zaprzątała jedna myśl - Kiedy zagram mecz? - Lecz zabardzo się nie zastanawiałam i zaczełam odbijać piłkę o ścianę domku klubowego, który już od dwóch lat jest nieużywany, bo klub który używał tego domku został rozwiązany.