B E L A

Bölüm·8

Edebiyat hocası dersi anlatırken birden kapı çalınıp içeri giren kişi tuvalette onu uyardığım kız olduğunu görünce benim için geldiğini çok iyi biliyordum.

Hocaya "Müdür yardımcısı Ela Akar'ı çağırıyor" dediğinde hoca bana eliyle git işareti yapmasıyla kalkıp o kızla beraber sınıftan çıktım.

Kıza "ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sorduğumda beni takmayıp arkama bakıyordu. Arkamı dönüp baktığımda Kaanı gördüm arkasında 2 kişi vardı.

Kaan bana küçük adımlarla yaklaşıyordu. Gözlerimi onun mavi gözlerine kenetlemiştim. Tam o anda birden o kız arkadan burnumu beyaz bir bezle kapatmaya çalıştığında nefesimi tutum.

Arkadan ayağımı onun ayağına dolayıp çekeceğim sırada Kaan bana doğru gelip beyaz bezi burnuma daha çok bastırınca daha fazla nefesimi tutamayıp bıraktım.

Daha sonra yavaşca yere doğru süzülürken Kaanın beni tuttuğunu gördüm ve yavaşca gözlerim kapandı.

***

Gözlerimi açtığımda bir koltukta ellerim ve ayaklarım bağlı duruyorduğumu fark ettim. Nerde olduğumu anlamaya çalıştım.

Birden odadaki kapı açıldı , Kaan her zaman ki gibi ukala gülüşüyle bana doğru geldi.

Beni koltuktan itip yere düşürmesiyle ağzımdan "Ayh" diye inilti çıktı. Çünkü kolumun üzerine düşmüştüm.

Kaan "sen bana bulaşmakla hata yaptın küçük kız" demesiyle sinirle ona çıkıştım "Asıl sen bana bulaşmakla hata yaptın pislik!" dedim. Zaten kolum çok acıyordu bir de onla uğraşıyordum.

Kaan gülerek ayağa kalktı "o gün karnıma ayağınla basmıştın deme sen" dediğinde gülerek "evet" dedim.

Daha sonra o da gülerek koluma ayağıyla basmaya başladı , kendimi zor tutuyordum. "Gücün bu kadar mı?" dememle daha çok basmaya başladı.

Acımı ona belli etmemeliydim bastıkça gülmeye hatta kahkaha atmaya başladım.

Birden koluma basarken kapı açıldı.

Gelen meteydi o beni görünce şaşırmamıştı ama ben onu görünce şaşırmıştım.

Mete "Bu kız mıydı?" diye sorduğunda Kaan "evet" diye cevapladı.

Mete "efe seni çağırıyormuş bir git bak" diyince Kaan "şimdi işim var sonra gelirim" dediğinde mete "ben buradayım hadi git gel" diyince Kaan başını sağlayıp kapıyı kapattıp gitti.

Mete yere eğilip "iyi misin Ela?" diyince ona "iyiyim sadece kolum iyi değil" dediğimde mete "merak etme seni burdan çıkarcaz" demesiyle yüzümde gülümseme oldu.

Ben "abime haber verin" dediğimde olumsuz birşekilde başını sağladı. "Bizim telefonlarımız kayıt altında kimi arasak ne desek Alpar'ın adamı dinler"

Meteye "O zaman plan ne ?" dediğimde hemen anlatmaya başladı...

***

Mete gitmişti ve Kaan geri gelmişti ve ben hala yerdeydim.

Kaan'a "her şeyi açıklıyacağım" dediğimde koltuktan doğruldu. Anlatmaya başladım bende "sana bulaşmamın nedeni senden hoşlanıyor olmamdı, beni hiç fark etmiyordun, bende eğer sana bulaşırsam beni fark edersin sandım ve istemeden canını yaktım. Çok üzgünüm" dedim.

Kaan sırıtarak "böyle yapman hiç hoş olmadı ama ya" diyince gülümseyerek "bana başka çare bırakmadın ki" dedim.

Kaan beni yerden kaldırıp koltuğa taşıdı.

Kaan arkasını döndüğünde ellerimdeki gevşemiş ipi bırakıp , ayaklarımdakilerden de kurtulup , cebimdeki beyaz bezi çıkarıp onun burnuna bastırdım. Ne olduğunu anlayamadan yere serildi. Beyaz bezi bana Mete vermişti.

Kaanın pantolonun cebinden anahtarı alıp kapıyı açtım. Sessizce etrafı kolaçan edip dikkatlice uzun koridordan geçtiğim sırada ayak sesi duyunca kahverengi dolabın arkasına geçtim.

Ayak sesleri kesilince çıkıp, yürümeye devam ettim. Koridorun sonunda çelik kapıyı görmemle hızlıca büyük adımlar attım.

Sessizce kapıyı açıp kendimi bahçeye attığım sırada 2 tane genç pencerenin orda konuşuyorlardı. Kendimi belli etmemeye çalışarak yan tarafa giderek belimi duvara yasladım. Etrafı kolaçan edip yan taraftan sessizce ilerledim. Bu bahçenin arka kısmındaki duvara tırmanmaya çalıştım ama olmuyordu.

Kolum ağırdığı için onunla tutunamıyordum. Bahçedeki masanın etrafındaki sandalyeyi fark edince hemen bir tanesi duvara doğru çekiştirdim. Sandalyenin üzerine çıkıp duvara doğru ellerimi koyup kendimi zar zor çekebildim.

Duvarın arka kısmına atladım. Burası ormanlıktı , ve şuan üstüm başım çamur olmuştu. Umursamayıp hızlıca koşmaya başladım.

Artık koşmaktan çok yorulmuştum. Birden ağaçların arasından yolu görmemle hızla koşmaya başladım. Tam o sırada bir araba sesi duyunca , hızla kendimi yola attım.

Arabanın ani fren sesi kulaklarımda yankılandı. Arabanın içine baktığımda genç bir kadın olduğunu gördüm.

Belki de bu genç kadın benim burdan kurtulma biletim olabilirdi. Hızlıca arabanın kapısını açıp bindim.

Genç kadın ne olduğunu anlamaz gözlerle bana bakıyordu. Ona sadece "arabayı sürsene!" dediğimde ormanın içinden silah sesi duyulması bir oldu.

Genç kadın sarımsı saçlarını geriye atıp arabayı hızla sürmeye başladı.

Bana "sana noldu?" dediğinde ofladım.

"Ne olduğu sizi ilgilendirmez, sadece beni istediğim yere bırakın yeter" dedim.

Kadın tek kaşını kaldırıp "arabamdaki birisine ne olduğunu bilmem bence beni ilgilendirir" dedi.

"Bana bir şey olmadı zaten" dedim. Kadın bana baktıktan sonra yola geri baktı ve konuştu "o yüzden böyle üstün başın çamur içerisinde, kolunu tutuyorsun ve bileklerinde izler var" dediğinde bileklerime baktım iplerden dolayı izler oluşmuştu.

Gözlerimi devirip konuşcağım sırada bir araba önümüzü kestiğinde , genç kadının direksiyondaki elini hemen yana doğru çevirdim. O ayağıyla ani bir fren yaptı, birden ormanın içine daldık ve bir ağaca çarparak durduk.

Yana doğru savrulup ,kafamı vurmuştum. Gözlerimi zar zor açmaya çalıştım. Elimi kafama doğru götürüp saçlarımı önümden çektiğimde, elimin kanlı olduğunu gördüm.

Kafamı çevirip genç kadına baktığımda sadece bayılmıştı. Ufak tefek çizikler ve yaralar vardı. Durumu iyi gibi gözüküyordu.

Kapıya ayağımla tekme atarak açıp , kendimi arabadan aşağıya attım. Ayağa kalkmaya çalıştım ama pek kalkamadım. Ayak sesleri ve tanıdık sesleri duymamla , kendimi büyük bir ağacın arkasına doğru sürüklenerek gittim.

Ayak sesleri çok yakınıma yanaştı. Birden "Burdasın!" diye bağırdı o tanıdık ses...

_______________________________________

Votelemeyi unutmayın ❤ 🌙

Sizce "burdasın!" diye bağıran kişi kim olabilir?