The Race of Hearts

Race 7

Nakiusap agad si rhian na ibaba siya ng sundalo.
"pakibaba n po aq sir," malumanay ang sabi niya.
pero hindi siya pinagbigyan nito.
"sir Army... Mabigat po ako at pala utot ho ako, si victor lng ang nakakatiis ng amoy non sigurado akong di nyo gugustuhin po iyon n maamoy. " mahabang paliwanag niya. Napahinto ang sundalo.
Mabilis niyang ibinaba ang dalaga.
"o sige doon k n nga ulit, baka di ako umabot s destinasyon ntin kapag nagpasabog ka na" saka lumayo ito s knya.
"lokong to, ang bilis maniwala. Tong ganda kong to?? "
Agad ulit siyang binuhat ni Victor kahit p may nrrmdaman siyang sakit s katawan.
"o bakit iniwan k non? " tanong ni Victor.
"magagalit k ba pag sinabi ko sa knyang mas malaki ang ano mo-------" pambibitin ni rhian.
"ano?? Anong malaki?? ---naku baka maniwala yon. Kaya pala ang bilis nawala". Panay ang tawa ni rhian s likod niya.
"sabi ko mas malaki ang pasensya mo! " sabi ni rhian.
Naiba ang isip ni victor. Humingi siya ng pasensya s ginawa niyang pag iwan at pag iisantabi sa kanya kanina. "may bayad yon.. Ano ba sa akala mo nakukuha ako sa sorry? " sabi ni rhian.
Nagulat nmn ang kausap
"ha! Anong bayad? ". Nag isip agad ang dalaga.
"alam ko na! Sama ka minsan sa gimik nmin nila jen at cess" sabi niya. Naging patag na ang kanilang dinadaanan makalipas ang isang oras
"o ano n? Agree kn sa bayad n yon ha?" paniniguro niya.
Bigla na lmang may mga batang sumalubong sa knila na panay ang tawag kay victor.
"mukhang nasa destinasyon n tau... " sani ni rhian. Ibinaba n sya ni Victor at mabilis n sinalubong ng yakap si victor ng mga bata. Ganoon din kay Ptr. ruben at sa mga kasamahan pa nila. Pero kay rhian panay ang tingin lng sa knya ng mga bata.
May pandidiri si rhian dahil nga sa ilan ay nakahubad, may mga batang tumutulo ang sipon, may mga galis at panay ang kamot s mga ulo. Mainit nmn silang sinalubong ng mga nakatatanda sa komunidad n knilang pagmimisyonan.
Hindi naiintindihan ni rhian ang mga nagaganap at panay lng ang tingin s kaniyang paligid. Pinaupo sila sa upuang kawayan.
Napansin niyang may kausap si Pastor Ruben n isang nanay at itinuturo siya. Maya maya lumapit n ang kausap ni pastor Ruben sa knya para gamutin ang mga sugat niya at hinilot pagkatapos ang kanang binti niya.
"maraming salamat po" sambit ni rhian. Panay ang tingin din sa knya ng mga bata at matatanda.
Marahil itinatanong nila s isip nila kung sino siya. Nang maipon n ang buong tribo saka inumpisahan ang kanilang programa. Ipinakilala sila ng kanilang kinikilalang dato. Pagdating s kanya
"ay sino nga po pala itong napakagandang binibining ito pastor? Hindi kasi siya pamilyar s amin?"
"ako na ho magpapakilala s kniya tay pastor " pakiusap ni victor.
Lumapit siya sa dalaga at hiniling n tumayo si rhian.
Ngumiti siya sa mga tao.
"siya po si rhian Angela chua go. Nong nakilala ko po siya ang sabi niya anak siya ng pinakamaya-------" napahinto siya dahil sinuntok sya sa tiyan ni rhian. At si rhian n ang nagpakilala s knyang sarili
"anak ho ako ng pinakamabait at pinamasipag na Tatay s buong mundo." nagbulungan ang mga tao. "at wag po kayong mag alala papupuntahin ko dito ang tatay ko para makilala nya ho kayong lahat. Sigurado po akong matutuwa yon kapag nakita niya kayo. " nagpalakpakan ang mga tao. May isang binatilyo ang nagtanong
"kuya victor ate rhian, kayo ba ay magnobyo kanina pa kayo magkahawak kamay e.. " asar niya. Nang tingnan nga nila ang kanilang mga kamay ay magka holding hands nga. Mabilis na kumalas ang dlawa s pagkakahawak sa isa't isa.
Napangiti si rhian at lihim nmn n napangiti si victor.
"naku hindi po yata" sagot ni rhian. May sumagot muli
"e paano na po si teacher ellaine kuya victor? " pautal utal p ang sabi ng bata. Sabay tingin s kinaroroonan ng binabanggit nila. Nang mkita ni rhian kung sino ito
"yong bruhang babae pala". May mga narinig n siyang mga negatibong reaksyon. Lahat ngssbing hindi cla bagay ni victor.
"i don't care! She's not beautiful..." sa isip niya.

Natuwa si rhian dahil s welcome tribe dance n inihanda nila s grupo. Kumanta at sumayaw din ang mga bata. Hindi n nmalayan ni rhian n padapit hapon n. Nangaral si pastor sa huli ng programa.. Tungkol ito sa tungkulin ng bawat isa sa pamilya. Naka agaw pansin sa kanya ang isang buong pamilya na naroon s isang sulok habang nakikinig kay pastor. Yakap yakap ng ina ang dalawa niyang anak at humahalik ang panganay s ina. Napalingon siyang muli s isang pamilyang paparating s kanilang kinaroroonan, tumakbo ang anak niyang lalaki at nadapa ito. Mabilis na tinulungan ito ng kaniyang mga magulang. Pinagsabihan ang anak n wag n muli tumakbo. Nilagyan ng ina ng bata ng dahon ang sugat ng anak. Matapos ito, niyakap niya ang kaniyang anak. Pinagmasdan niya ang bawat pamilya s kaniyang paligid. May tila kumurot s matigas niyang puso. Tumulo ang kaniyang mga luha. Hindi niya mapigilan kaya't pinilit niyang umalis para mahimasmasan. Hindi niya alam, nakita ni victor ang lahat kaya sinundan niya ito. Panay ang paghikbi ni rhian. Kahit anong pigil niya para huminto ang pagluha niya ay di n niya mgawa.
"ok k lng??" pag aalala ni victor. Pinunsan ni rhian ang luha niya at sinabing
"oo, balik ka na doon. Napuwing lng ako." pagsisinungaling niya sa binata. "hindi ka ok, nakita ko ang lahat. Halika sumama ka sa akin" saka hinaltak niya ang dalaga at isinama sa paboritong lugar ni victor --- sa burol, kung saan napakaaliwalas ng paligid at kita ang nasa ibabang parte nito, ang kagubatan dahil mataas ang burol. Umihip ang sariwang hangin at sinamyo ito ng dalawa. Nakawawala ng sakit sa damdamin.
"dito ko lahat isinigaw ang galit at sama ng loob ko sa mga magulang ko. Kung bakit nila ako iniwang mag isa, inabandona at hindi man lng ako pinanghinyangan na mawala sa knila... Pagktapos kong maisigaw ang lahat dito sa burol. Masaya na ko na nbwasan yong tindi ng sakit dito s puso ko.....----subukan mong gawin din yon para khit ppaaano mabawasan yong bigat jn s dibdib mo. " ngiting sabi niya.
Bumuntong hininga si rhian.
"lalayo lng ako kaunti, para hindi ka mahesitate gawin" bilin ni victor. Lumakad nmn si rhian, tumulo muli ang mga luha niya.
"Mommy bakit nagbago ang lahat?! Bakit biglang bigla kng nagbago skin!!? Ginawa ko nmn ang lahat ng gusto mo. Inaral kong magpaint kahit wala akong hilig don dahil yon ang talent mo, sumali ako sa mga children's modelling show kasi gusto mo maging katulad kita, nag aral ako dahil gusto ko lagi kang proud skin. Yong ipingmmlaki mo ako s lahat. I even sacrifice my own happiness just to make u happy, just to make it up with you, just to feel again the love you used to gave to me! I miss you mommy!
Pagod n pagod na akong masaktan ng sarili kong Ina!!!" panay ang luha niya.
Kahit malayo si victor ramdam niya ang hinagpis ni rhian. Ilang sandali pa, lumapit n si victor s knya
"mas ok knb kaysa kanina?". Tumango si rhian. Naupo si victor s damuhan,, sumunod si rhian sa tabi nito.
"mabuti k nga nandyan p mga magulang mo, e ako iniwanan. Sampung taon ko n rin sila hinahanap. Kaya nga ako napapunta dito s Maynila dahil may nakapagsabing dito huling ngtrabaho ang tatay ko. At si nanay nmn daw posibleng nasa Europe. " paliwanag niya.
"kaya kb Ngtransfer sa school nmin dahil ngppdala kmi ng mga intern students sa Europe?" paniniguro ni rhian. Tumango si victor.
"oo kaya nga nong sinungitan mo ako na baka ma expel ako,, nanahimik nlng ako baka maudlot pa ang pngarap kong makita man ang isa sa kanila." pagpapatuloy niya. Napatingin s malayo si rhian
"buti kp di k nwwlan ng pag asang makita mo sila. ----ako wala n. Sarado n ang lahat. Kumbaga s teleserye "wakas" na. " nasambit niya.
"hayaan mo rhian, issma kita s prayers ko gabi gabi. " masayang sabi ni victor.
"sige mukhang mas malakas ka nman kay Lord e". Agad niyang sinagot ito "rhian walang ganon kay Lord, lahat tayo ay anak niya. Sabi rin sa Matthew 7:7 ask and it will be given, knock and the door will open,seek and you will find" paliwanag niya.
Napapaisip si Rhian pero Isang sigaw ang pumagitan sa kanila
"Victor balik ka na s silid ng mga bata, magtuturo n tayo skanila... At saka yong misyon nmn muna natin ang unahin mo, hindi yang babaeng yan! " sigaw ni Elaine.
Sabay n napalingon ang dalawa. "halika n" yaya ni victor s knya.
"ikaw lng nmn ang tinawag niya"
Pero hinaltak p rin niya si rhian at nagsimulang lumakad papunta s silid ng mga bata.