Merhabaaa. Yeni bir kitapla ben geldim. Aslında belli bir kesinlik yoktu ama yılbaşı da geldi. Ben de bir kitaba baslayabilirim diye düşündüm. Aslında çok yoğunum ama kafamda duracağına yazmaya karar verdim. Umarım beğenir ve desteklersiniz. Şimdiden okuyanlara oylayanlara ve yorum yapanlara teşekkür ederim :)
İnsanın arkadaşı olmadığında zaman o kişi için çok çekilmez ve sıkıcı gelir. Uğraşacak bir şeyleri olmaz. Derdi olduğu zaman anlatacak kimsesi olmaz. Kardeşi yoksa ve Bir de ailesi eğer çocuğuyla ilgilenmiyorsa çocuk kendini çok gereksiz ve ciddi anlamda yalnız hisseder.
Ben Park Jimin olarak tam da yukarıda bahsettiğim şeyleri hissediyorum. Hem de her gün. Arkadaşım olmasını her zaman çok istedim kardeşim olmadığı için. Dertlerim sıkıntım olduğunda arkadaşıma anlatayım. Birlikte çözüm bulalım. Onun derdi olduğu zaman ben çözeyim derdini. Ama hiçbir zaman gerçek anlamda arkadaşım olmadı. Ailemden de arkadaşımın olmamasını hissetmemem için bir destek almadım. Hep yalnız hissettim kendimi. Asosyal biri oldum. Evden okula, okuldan eve sürekli bir döngü halinde tekrarlıyorum. Arkadaşım olmamasını tamamen zayıf ve bir popüleritem olmamasına bağlıyorum. Kendimi zaten hiçbir zaman beğenmemiş biri olarak çok zayıf ve güçsüz biriyim. Kahverengi gözlerim boyattığım saçlarımla sıradan oldum hep. Bilmiyorum. Bu sebeplere bağlıyorum arkadaşım olmamasını. Sınıftakilerle sadece gerektiği zaman benimle konuşan insanlar var. Ama dediğim gibi gerektiği zaman.. Arkadaşım olmaması belki size abartıyorum gibi gelebilir ama bu aslında sizin çevrenizde hep birillerinin olması ve sizin yalnızlığı bilmediğiniz için kaynaklanıyor. Yalnızlıktan, kimsesizlikten sebepten dolayı çok ağladığım oldu, çok üzüldüğüm. Ama bana bir faydası olmadı bu gözyaşlarının. Ben de mecbur alışmaya çalıştım. Yalnızlığa...
Bugün de aynı duyguları hissederek uyandım. Ama bugünün farklı olmasını o kadar çok isterdim. Çünkü bugün benim doğum günüm. Bugün 13 Ekim ve insanın doğum gününü kutlayan biri olmayınca yalnızlığını bir kere daha derinden hissediyor.
Okul olmadığı için yataktan geç te olsa kalktım ve kahvaltı için aşağı indim. Yine bomboş bir oda ve yine sessizlik. Annemle beraber yaşıyoruz ama varlığını ne ruhsal olarak ne de bedensel olarak hissettim. Sabahları işe gider ve akşam geldiğinde hazırlanır ve dışarı çıkar. Benimle hicbir zaman ilgilenmez. Yemek yedim mi, bir eksigim var mı? Ama artık alıştım galiba tek olmaya ne kadar kötü bir his olsa da. Babamı sorarsanız ben 2 yaşındayken trafik kazasında kaybetmişiz. Onu hatırlamıyorum ama baba sevgisinin olamamasını her zaman hissettim. Gerçi anne sevgisi de görmedim ama...
Neyse kahvaltı için mutfağa gittiğimde kendime ekmek arası birşeyler hazırlayıp televizyon karşısına geçip oturdum ve saçma sapan bir program açıp en azından evde bir ses olmasını sağladım. Kahvaltımı yaptıktan sonra odama tekrar geçtim. Saate baktığımda öğlen vakti 4'e geliyordu. Ders çalışmaya karar verdim ve masama geçip matematik çalışmaya başladım.
Zaman ne ara geçti bilmiyorum ama 8'e geliyordu. Matematik çalışmayı bıraktım ve lavaboya kendime gelebilmek için yüzümü yıkamaya gittim. Odama tekrar geldim ve telefonumu açıp internette takılmaya karar verdim. İnterneti açtığımda her zamanki gibi bildirim yoktu. Yalnız insanların bildirimi mi olur?
Müzik dinlemeye karar verdim ve Youtube'a girdim. Youtube'da abone olduğum bir hesap var ve bu hesap tanınmamış insanların müziğini paylaşıyor genelde. Baktığımda bir şarkı yüklediğini gördüm. Doğum günüm ve belki iyi hissederim diye şarkıyı dinlemeye karar verdim. Şarkının ismi "4 o'clock". Yazarı ve söyleyeni "V" adlı biri. İçimde değişik bir dürtü oluştu ve şarkıyı açtım. Açığım anda duyduğum sesten o kadar etkilendim ki ne ara gözlerimi kapatıp şarkıyı nefes almadan dinlediğimi fark etmedim. Şarkıda beni çok etkilemişti. Sözlerinde acı vardı. Özlem ve çaresizlik. Bana bunları hissettirmişti. Bu kişi acı çekiyordu. Biri için. Bu acımız bir yönden ortaktı. Ben yalnız olduğum için acı çekiyordum. O sevdiği kişiyle yalnızlıktan kurtulmak istediği için aci çekiyordu. Belki de birbirimize yardım edebilir ve acılarımızdan kurtulabilirdik. Belki de birbirimizin yalnızlığını birbirimizle yok edebilirdik. Ve o an karar vermiştim. O kişiye anonim de olsa mesaj atacaktım.
Umarım ilk bölümü begenmişsinizdir. Yorumlarınızı veri görüşlerinizi bildirebilirsiniz :)
