Taehyung mu? Bu kadar tesadüf mümkün mü ki? Sesinin benzemesi, isimlerinin aynı olması...
Belki de gerçekten o. Nedense bir yanım o olduğunu söylüyor ve ben de ona inanmak istiyorum. Sonuçta aynı okulda olduğun bir insanla sosyal medyadan tanışmak ve arkadaş olmak... kulağa güzel bir fikirmiş gibi geliyor.
Sanırım şimdilik ona söylemeyeceğim ve emin olmak için okulda gözlemleme fikrine sıcak bakıyorum.
Okula geldiğimde herkes oradan oraya koşturuyor öğretmenler sessizliği sağlamaya çalışıyorlardı koridorda. Panonun önü tıklım tıklımdı ve ben ne olduğunu hiç bilmiyorum. O tarafa doğru yavaş adımlarla yürüdüm ve panoda sınıf listelerinin asılı olduğunu gördüm. Panoya daha da yaklaştığımda sınıfların karıştırıldığını ve herkesin sınıflarının değiştirildigini gördüğümde aslında pek etkilenmedim. Zaten önceki sınıfımda da arkadaşım yoktu ve bu yüzden sadece panoda hangi sınıfta olduğuma baktım. Kendime baktıktan sonra direkt sınıfa girdim. Direkt en arkada cam kenarındaki sıraya geçtim. Bir an istemsizce esnediğimi fark ettim. Gece V ile konuştuğum için uykumu pek alamamıştım ve bu yüzden kafamı uyumak için sıraya koydum.
Sıranın bir anda sarsılmasıyla zor da olsa gözlerimi açtım. Yanımdaki kişiye tam odaklanamasam da sessiz sessiz sıraya yerleşmeye çalıştığını fark ettim. "Afedersin. Seni uyandırmak istemedim." diyen sese aniden döndüm ve göz göze geldik.
Yok artık bu kadarı tesadüf olamaz yaaa. Gözlerimi bir iki kere net görmek için karıştırdım ve tekrar baktım. Evet gerçekten de şu anda karşımda Taehyung oturuyor. Bayılıcam sanırım.
"Y-yok önemli değil. Zaten uyumamam gerekirdi." Abi ben niye kekeliyorum. Kendine gel Jimin. Kendine gel. Sakin ol.
Gözlerini kaçırıp sessiz bir ağız mırıltısıyla "anladım." dediğini duydum.
Kafamı onun yüzünden sınıfa doğru döndüğümde herkesin yerlerine yerleşmeye çalıştığı fark ettim."En fazla 20 dakika falan uyumuşumdur" diye geçirdim aklımdan.
"Şey, biriyle mi oturacaktın? Sormadan oturdum da. Sınıfta yer yoktu. Rahatsız ediyorsam kalkayım."
Kekelememek için uzun bir uğraş gösterip "Hayır. Yani arkadaşım yok, oturmayacak. Oturabilirsin yani." dedim zor da olsa tebessüm edip. Nasıl davranmam gerekyor ki? Ben biriyle normal konuşmadım daha önce. Nerden bileyim nasıl davranacağımı.
Ona döndüğümde yüzünde samimi bir gülümseme vardı. Bana elini uzatıp "O zaman tanışalım yeni sıra arkadaşım. Ben Taehyung. Kim Taehyung."
Ben de titrek titrek ellerimi uzatırken acaba anlar mı diye düşünüyordum instagramdaki ben olduğumu. Aslinda nerden anlasın ki sadece ismimi biliyor sonuçta. Daha fazla düşünmemeye çalışıp ellerimi onun ellerine teslim ettim. Elleri çok büyüktü ve ellerim onun ellerinin arasında kaybolmuştu. Bunu çok sevimli buldum nedense.
Gözlerimi onun gözlerine çıkardığımda hâlâ aynı samimi bakışlarıyla bana baktığını gördüm. Ben de hafifçe gülümseyip konuşmaya başladım.
"Benim adım da Jimin. Park Jimin"
