Biz o konumdayken ve benim kızarmış yüzüm hâlâ duruyorken kapı pat diye açıldı ve içeri Yoongi girdi.
İkimiz de olduğumuz konumdan ayrılmak için aceleyle toparlanmaya başladık. Ama Yoongi çoktan görmüştü.
"Tamam tamam sakin olun. Ben bir şey görmedim. Dışarıda Jungkook'la bekliyoruz. Acele edin."diyip girdiği gibi çıktı.
Taehyung'un yüzüne utanmamdan dolayı bakamamam normal mi? Çünkü ayrıldığımızdan beri yere bakıyorum.
"Jimin-"
"Taehyung-"
Evet. Bir bu eksikti. Biz hangi dizideyiz Tanrı aşkına...
"Sen söyle Jimin."dedi Taehyung bana bakıp gülümserken.
"Şey dicektim. Çıkalım mı? Yoongi ve Jungkook'u daha fazla bekletmeyelim."
"Sen ne diyecektin?"
Taehyung sanki başka bir şey dememi bekliyormuş gibi yüzü düşer gibi oldu ama düşürmedi.
"Evet...evet ben de onu diyecektim."
Cümlesini bitirdikten sonra topladığı çantasını aldı ve benim çantamı da bana uzattı.
Ve sonunda sınıftan çıkabildik. Okul bomboştu. Herkes dağılmıştı. Okul kapısından dışarı çıkınca bahçede sadece Yoongi ve Jungkook'un olduğunu gördük.
Jungkook telefonla ilgileniyordu. Yoongi de boş boş etrafa bakınıyordu.
Yoongi umarım az önceki gördüklerini hafızandan silmişsindir.
"Hadi gidelim."dedi Taehyung Yoongileri harekete geçirmek için.
Jungkook, Taehyung'un sesini duyunca telefondan başını kaldırdı ve direkt göz göze geldik. Bana gülümsedi ve gözleri Taehyung'u hedef aldı bu sefer.
"Sende mi geliyorsun?"dedi Jungkook Taehyung'a.
Bunu demesiyle gözlerim şaşırmamla Yoongi'ye çevrildi. Yoongi de baya şaşırmış duruyordu Taehyung'un aksine.
"Sen de mi derken? Bu sorunun mantığını sorguluyorum. Tabi ki geeleceğim."
"Bugünden beri yanımıza gelmedin ve şmdi bizimle kafeye geliyorsun. Bunu merak edip sormam çok doğal. "
"Hem sen neden bütün gün yanımıza gelmedin? Jimin seni çağırmış her tenefüste ve inmemişsin. "
Jungkook'un son sorusu ile hepimizin gözleri Taehyung'a çevrildi. Çünkü bunu merak ediyorduk. En çok da ben...
Taehyung bu sorudan sonra biraz sinirlenmişe benziyordu ama soruya cevap vermedi. Benimle göz göze geldi beni de arkasında bırakarak yürümeye başladı.
"Hadi gidelim. Jimin ilk günden işine geç kalmasın."
~~~~~
Kafenin giyinme odasından çıktığımda artık resmi olarak çalışma sorumluluğu üzerime oturmuştu.
Üstümde "Min's" amblemi olan siyah t-shirt ve siyah bir pantolon vardı.
Ve şaşırdığım bir şey de Yoongi'nin de artık benimle birlikte garsonluk yapacağıydı.
Bunu az önce öğrenmişti ve pek sevinmişe benzemiyordu.
"Ya ben niye çalışıyorum her gün onu anlamadım. Zaten hafta sonu çalışıyordum. "diyerek giyinme odasından o da çıktı.
Bunu demesiyle gülümsedim ve Yoongi'ye döndüm. Mutsuz ve kızgın karışımı olan yüz ifadesi beni daha da çok eğlendirmişti.
Fakat Yoongi benim gülmeme pek hoşlanmamıştı.
"Sen ne gülüyorsun? Az önce utancından Taehyung'un yüzüne bakamıyordun. Şimdi gelmiş bana gülüyorsun."dedi ve gülmeye başladı. Benim gülüşüm yüzümde dondu.
Bu ifadem Yoongi'yi daha da çok eğlendirdi.
"Yoongi...şey o olayı unutsan?"
"O yüz ifaden ve oradaki konumunuzu nasıl unutabilirim ki?"dedi ve daha da gülmeye başladı.
"Şu an bile yüzün kızardı."
Ellerimi yüzüme götürdüm ve tenimin yanışını hissettim.
Neden Tanrım?
"Birine söyledin mi?"
"Birinden kastın Jungkook mu?"
Kafamı evet anlamında aşağı yukarı salladım.
Yoongi bununla birlikte derin bir nefes aldı ve şunları dedi.
"Eğer..eğer bunu Jungkook'a söyleseydim tatsız olaylar yaşabilirdi."
"Sence de öyle olmaz mıydı Jimin?"
Sorusuyla bir afalladım ki ne demek istediğini anlamıştım.
Fakat o anda hiç olmaması gereken bir şey oldu ve Jungkook aralık kapıdan içeri girdi.
"Taehyung'la çıkıyoruz. Bizi yolcu etmeyecek misiniz?"dedi ve gülümsedi.
~~~~~~
Selammm.
Ben geldim.
Bu bölüm kısa oldu biliyorum.
Ama yarın bir bölüm daha atacağım.
Sizi seviyorum.
Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 💜💜
