V. Confession

24 3 0
                                    

Hera's POV

I felt something shining on my face. Nang unti unti kong binuksan ang mga mata ko ay sumalubong sa akin ang sikat ng araw. I checked the time. 5:30 palang. 5:30 am.

Wait, what?! 5:30 na! I'm supposed to be ready at this time! Shocks. I almost forgot. Ngayon nga pala ang alis namin for our documentary making. I forgot to alarm my phone.

I hurriedly fixed myself. Mabilisang ayos nalang. I don't need to make myself complicated naman. I'm beautiful in my own way. Own way na ako lang nakakaalam. Hahahaha!

After less than 20 minutes, I'm finally done. Nagpaalam na ko sa mga magulang ko. Well, yung gamit ko kagabi pa naman ayos kaya madali akong nakaalis.

Now I'm off to school, which is our meeting place. Sana lang talaga makarating ako dun in less than 10 minutes.

***

Mahigit isang oras na ang nakakalipas. Nakakabingi na yung katahimikan sa kotse ni Nathan. 1 hour seems like forever.

Nathan, although pwede naman siyang maupo sa harap katabi ng driver ay sa likod paren siya pumwesto. Since van type 'tong sasakyan namin ay dalawa ang upuan sa likod. Sa likod ng driver nakaupo sina Abby at Nathan. Ako? Sa likod ng upuan nila. So yeah. I am practically alone and isolated dito sa likod. Talking with my bags and their stuffs. Ang saya lang.

Sa napansin ko, nakaapekto ang pag-uusap namin ni Abby sa ikinikilos niya ngayon. Kung tinararayan niya ako dati, mas dumoble pa ngayon ang taray niya. Which I find really annoying.

I think I should sleep for a while. Wala 'rin namang kwenta kung tutunganga lang ako sa kawalan dito. Sawa naren ako sa kakausap sa mga bag dito. Hindi naman sila sumasagot eh.

I was about to close my eyes when I suddenly felt someone beside me. Napatingin ako ng masama nung nakita ko si Nathan sa tabi ko. He had earphones plugged in his ear and he was wearing a plain gray shirt and above the knee shorts worn in beaches. He was also wearing shades, which I find weird. Wala namang araw dito sa loob ng van ah?

"Staring is rude, Hera. But I understand. Ikaw ba naman makatabi ng gwapo eh."

I looked away and felt my cheeks heat a little. A smirk was plastered on his face when he saw me. But don't get me wrong! Kaya lang naman ako umiwas because I find that embarrasing. Nothing more.

"Psh. Bakit nandito ka?"

"Because I'm not there?" I just rolled my eyes and continued closing my eyes. Inaantok paren ako.

***

Laglag panga. That was my actual reaction. Napakaganda dito sa pinuntahan namin. The sand was pure white. The sea was crystal blue and the surroundings was very peaceful. I heared that this place was one of the best resorts here in Rizal. And I can't help but agree.

"Ano? Tutunganga ba o gagawa ng documentary?" Napalingon ako. Napakabwisit talaga ng babaeng to.

"Panira ng moment."

"Anong sinabi mo?!"

"Ang ganda ko kako. Tara na't nang makagawa." Naglakad na ako palayo sakanya at nagdiretso sa cottage na nirent namin kung saan kami matutulog. Three beds ang meron sa room. Not bad. Dun nalang muna siguro kami magpaplano kung anong unang gagawin.

Napag-usapan na namin ang gagawin at kung saan kami magpupunta. Nilibot namin ang lugar ang we took a lot of pictures and videos. Kumuha 'rin kami ng ibang impormasyon tungkol sa resort na ito sa tulong ng mga residente at nagtatrabaho dito.

Natapos kami ng past 6 na. Hindi ko na mahagilap si Abby. Bigla siyang nawala kanina at hindi ko alam ko saan siya nagpunta. And as if I care.

Since I need to sweep all the bad vibes in me, syempre dahil sa pagod at bwisit kay Abby. So I asked Nathan to come with me sa bar. Don't get me wrong. Mag chichillax lang. Pampa relax at the same time.

Collision of FatesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon