Collision of Fates

XXV. Her Realization

Hera's POV

ONE week na akong di pumapasok. Until now I still can't move on from the fact that we are siblings. Hindi ko alam gagawin ko. Ano ba dapat? Ano ba yung tama?

Si Nathan. Si Nathan *sniff* at ito na naman, tears that are coming into my eyes. Hindi ko mapigilan.

"Missy? Are you okay? Kain ka muna."

"Leave me alone, mom."

Laging ganyan yung situation namin. Siguro hinahayaan lang ako ni Mom makapag isip isip.

Until now, di ko pa din natatanong sa kanya kung bakit. Bakit niya sa'kin tinago? Bakit ngayon niya lang sinabi? Sana dumating ang panahon na kailangan ko ding malaman ang lahat.

Kinuha ko yung earphones na nasa tabi ko ngayon.

I think na sa one week na 'to, wala parin sa katinuan yung pag iisip ko. Kasi seryoso wala pa akong naiisip. Pano na si Nathan? I think kailangan ko pa ng one more week? O kaya naman, one month? One year? One decade? Or forever?

Naalala ko na naman yung sinabi ni Abby sakin. Tungkol sa destiny and yeah, ayokong maniwala pero kung meron man.

Why? Bakit kami pinaglalaruan?

Now playing: Fall for you

The best thing about tonight's that we're not fighting, could it be that we have been this way before~

FLASHBACK

Andito kami ngayon ni Nathan sa kwarto. Uy, baka kung anong iniisip niyo ha! Limitations. Charot. Gumagawa kami ng project. Haha, oo gumagawa ng project.

"Missy, kain muna kayo ni Nathan."

"Salamat po, tita." Sagot ni Nathan tapos dumerecho na sa paggawa at pagkain.

Inabot niya sakin yung earphones niya, sinuot ko naman yung isa tapos isinuot niya yung isa.

"Uy, fall for you!" Nakangiting sinabi niya sa akin.

"Alam ko, nakakarinig ako." Asar na sagot ko sanakanya. Napatawa nalang siya ng mahina at sinabayan namin ang tugtog.

"Because tonight will be the night that I will fall for you... Over again.. Don't make me change my mind..." Sabay pa kaming kumanta.

"Pangit ng boses mo, Nathan!" Sabi ko habang kinukurot yung pisngi niya.

"Eh? Maganda kaya boses ko, haha. Pambato ito." Sabi niya tapos kumanta kanta ulit.

"Weh? Hindi kaya!" Sabi ko, nang aasar lang.

"What did you say?" Nakita ko ang isang evil smile sa mukha niya. Parang alam ko na gagawin nito ah?

"Pffft! Nathan! HAHAHAHA. Tama na... HAHAHAHA! Ayoko na. Isa! HAHAHAHA. Fernandez!" Di parin siya tumitigil.

"No, I won't stop."

"Hahaha, waah."

*blag*

Bumagsak kami ni Nathan sa lapag.