Collision of Fates

IX. Scholar

Thursday na ngayon. Ngayon yung dinner namin ni Dad.

Bumaba na ako para magbreakfast. 7:00 am na din kasi.

Pagbaba ko nakita ko agad si Dad. "Goodmorning Dad!" Tumingin sakin si dad tapos ngumiti. "Kumain kana--" di na natuloy ni dad yung sinasabi niya bigla kasing may tumaswag sa kanya.

"Hello... A, oo sige. ..........Sige." tapos binaba niya na bumalik yung tingin niya sa laptop niya. Lagi lang kaming ganto ni Dad. Kahit andito siya hindi ko parin siya feel. Pa'no ang antensyon niya ay laging nasa trabaho niya. Tra. Ba. Ho. Parang ang sarap sabihin na "dad, hello. Andito po si Abby."

Tss. Kumain nalang ako.

"Nga pala, iha." napatingin ako sa nagsalita si Dad. Kakausapin niya ako? "Po?" sagot ko, nung tumingin ako sakanya sa laptop niya parin siya nakatingin. Abby na ba pangalan nung laptop? Baka yun talaga yung anak ni Dad. Ampon lang ako. Or baka nababa--

"Ipapakilala ko din sa'yo yung scholar ko." nabalik yung senses ko nung sinabi yun ni Dad.

'scholar siya iha.'

'scholar siya iha.'

'scholar siya iha.'

'scholar siya iha.'

Yun agad yung pumasok sa isip ko pagkasabi nun ni Dad. Hindi kaya siya? Pero hindi din siguro. Andami daming tao eh.

"Ah, sige po." akala ko pa naman kami lang ulit ni dad yung magdidinner mamaya. Singit. Pangalawang beses na din sana 'to na kamng dalawa lang ni Dad since pagkapanganak sakn. Siguro yung last nung 6 years old pa ako. Nung isusurprise namin si Mom at bumili kami ng regalo.

Lagi lang kasi kami ni Mom yung magkasama. Kaya sayang.

***

On the way na kami ni daddy sa isang restaurant. Sabagay kahit saan naman ako eh. Basta gusto ko si daddy yung kasama ko.

Pagdating namin dun hindi pa kami agad umorder. Hihintayin pa daw ni dad yung scholar niya. Wow!

So, wala din akong magagawa kundi Mag. An. Tay.

1min.

2mins.

3mins.

5mins.

10mins.

20mins.

30mi---

"Hello po." nagulat naman ako sa pagsigaw niya. Parang nasa kalsada lang kami. Teka parang kilala ko ---.

"Iha, si Hera. Hera Chan." tumayo din si dad para ipakilala siya sakin. Maski siya napahinto eh. Nagulat padin ako kahit parang kinukutuban na ako.

Inabot niya yung kamay niya sakin saka ako kinindatan. Loka talaga 'to. "A--hm. Abby." Inabot ko din yung kamay niya saka kami nagtawanan.

Ngumisi na din si dad, siguro medyo naweirduhan na rin yan samin. Eh, bakit? Hahaha.

***

Natapos na din yung dinner namin tapos humiwalay na din si Hera ng way samin. Sabi nniya kaya niya na daw eh.

"Iha, may sasabihin pa ako." bigla akong napatingin kay dad. Kinakabahan ako, ano na naman kaya yan.

"Diba, yung girlfriend ko.." nako ayan na naman. "Si Bea Fernandez." tumango ako. Teka? Fernandez? Nagpatuloy lang si dad sa pagkwekwento. "Nag kaanak kasi kami bago ako magpakasal sa Mommy mo. Arrange marriage kami ng Mommy mo diba? Kaya kahit mahirap, iniwan ko si Bea. I love your mom, very much. Pero pwede naman na magpakasal na ako sa iba diba? Matagal narin namang wala si Alice diba?" natigilan ako. Anong sasabihin ko?

"Ah--, Fernandez?" tanong ko kay dad. "Yes, iha." sabi niya, lalo akong kinabahan. Anong apelyido ni Nathan? Fernandez diba? "A-Anong pong pangalan ng anak niyo?" tanong ko. Halos maputol na yung fingers ko dahil naka crossed fingers ako.

"Nathan. Nathan Fernandez." I knew it. Kapatid ko nga siya! Pero nagkiss kami? Yuck! Hahahaha. I'm happy narin.

"Talaga dad? That's great! Okay lang na magpakasal kayo." ngumiti si Dad, masaya ako kasi masaya siya. "Yes! Kung ganun pupunta tayo sa bahay nila bukas." tumango ako kaya dad.

Pagkarating na pagkarating namin, tinawagan ko agad si Nathan.

"Nathan!"

[Aray! Makasigaw ka naman.]

"Alam mo na?"

[Oo, kanina lang. Tatawagan na nga din dapat kita eh.]

Alam na niya agad yung ibig ko sabihin. OKay din siya, hindi siya slow. Di katulad ni He-- wala wala. Hahaha!

"Pupunta daw kami jan bukas."

[Ah, sige sige. Friday bukas diba?]

"Yep."

[Okay.]

Then we hanged up.

***

It's Friday. ON the way kami sa bahay nila Nathan. Hindi nalang din kami pumasok dalawa, decision naming PAMILYA. Yehey! Hahahaha.

Ansaya, bonding ganun. After 10 years I think saka ko lang ulit to naranasan.

Andami kong nalaman ngayon, andaming naging surprises pero sana tama na 'to.