GÜZ BAHÇESİ ( AŞİTİ AĞA)

B-14

Medya :

Müslüm Gürses-Sensiz Olmaz 🌸

Ben ne yaparsam yapayım hep eksik hep yarım hep yalnızım. Benim sırdaşım yazılarım , beni benden alıp götüren hikayelerim ve ben ruhu kaybolmuş kadın tutun elimden düşüyorum.

                        Eylem Can Açıkel

|
Lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Beni motive eden cümlelerinize ihtiyacım var..
                                                          |

"Güzelim kıyafetlerin sabah yerleştirilmişti , üzerini değiştir istersen. Elbise ile rahat edemezsin. Duş almana yardımcı olacağım."

Söylediği şey ile gözlerim anında onu bulurken buna nasıl izin vereceğimi düşünüyordum.

"Ben kendim halledebilirim. Sadece yaramın üzerini kapatalım , su değmesin yeterli."

"Hayır Dilan bu senin için sakıncalı olabilir."

"Aşiti.."

"Dilan benden utanma. Ben senin kocanım. Birbirimize alışacağız."

"Bilemiyorum. Şu an buna hazır değilim."

"Tamam Meriye çağırırım olur mu ? O yardımcı olsun. "

"Eğer canım yanarsa sana çağırırım fakat kimseye çağırma lütfen."

"Tamam güzelim tamam."

Ellerimden tutarak beni kaldırmış ve tam banyoya doğru giderken kapı çalmaya başlamıştı.

Korku ile Aşitiye bakarken o gel demişti.

"Abi kusura bakmayın sizi rahatsız ettim ama bir şey söylemem gerekir."

"Söyle Meri. Ne oldu ?"

"Abi Rojbin.... Rojbin intihar etmiş."

                            B-14

Acı bizim ruhumuzun ham maddesiydi. Acı ile varolmuştuk ve acı ile yok olacaktık.

Kanım damarlarımdan çıkmak istercesine çağlıyordu. Ruhumun sızlayaşı canımı acıtırken ne yapacağımı bilmeyerek Aşitiye bakakalmıştım.

Rojbin canına kıymıştı.

Sebebi bizdik.

Sebebi binlerce cümle olabilirdi fakat canına kıyacak kadar ne yaşatılmıştı ?

Bir yanım bana yaptığı şeyi unutturmuyordu. Evet beni de hayattan koparıp almak istemişti fakat yine de onun ölmesini isteyemezdim.

Bu , bu canilik olurdu.

Meri odamıza bir bomba bırakmış ve koşarak aşağıya inmişti. Nefes alamıyordum , üzerime düşen bu suçluluk hissi beni boğuyordu.

Gözlerimi Aşitiye çevirdiğim de ise bomboş gözler ile bana bakıyordu.

Sonra sesini kulaklarıma duyurdu.

"Ağlama."

Ağladığımın farkında dâhi değildim ki.

"Aşiti.. biz..ben..."

Ne diyeceğimi bilemeyerek sustum.

Ne diyebilirdim ?

Ben bir şey yapmamıştım , o bize yapmıştı fakat yine de bu hissi bize yaşattırıyordu.

"Bizlik bir şey yok Dilan. Biz ne yaptık ? O seni bıçakladı. Canına , canıma kastetti. Şimdi bizim yüzümüzden deme. Ağlama gulemın. Gidip bakacağım. Sana haber veririm olur mu ?"