Söz Ver (Tamamlandı)

1. Söz Vermek...

İlk bölümler sizi aldatmasın. Bu bir töre ya da kuma hikayesi değil. Bir kadının dul etiketi ile birlikte sokulmak istendiği kalıplara girmeme mücadelesi...

"Ben eksik bir adamım. Çocuğum olmayacak. Neden yaşıyorum ki ben? İlerde çocuk sahibi olmak istediğinde ne olacak? Anne olmak senin en doğal hakkın, ben bu hakkı senin elinden nasıl alayım?"

Fırat, defalarca duvara vurdu. Fidan, kocasının acısını rahatça dile getirmesi için suskun bir şekilde bekledi. Aslında ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu da. Fırat'ın sesi ile dikkatini tekrardan kocasına verdi.

"Allah kahretsin! Allah kahretsin ben de baba olmak istiyorum. Benim eksiğim ne?"

Kocasını ilk defa bu kadar yıkılmış gören Fidan, tekrar duvara vurmaya niyetlenen adamın elinden tuttu. Karısına üzgün gözlerle bakan Fırat, doktordan öğrendiklerini hâlâ hazmedememişti. Hayatında ilk defa karısının yanında ağladı. Baba olmakla ilgili yıkılan hayallerine ağladı. İçinden geldiği gibi uzun uzun ağladı. Fidan ise kocasının gözyaşlarını görünce içinden kopanlara engel olamadı. Hemen kocasına sarılıp, Fırat ile birlikte ağladı. Fırat'ın yüreğinde aniden yeni bir korku filizleniverdi. Ya karısı anne olmak için boşanmak isterse ne yapardı? Hemen kendini toplayıp ağlamayı kesti ve ne kadar zavallı göründüğünü umursamadan konuşmaya başladı.

"Söz ver bana. Fidan'ım lütfen söz ver bana. Çocuğumuz olmasa bile benimle kalacağına söz ver. Biliyorum bencillik yapıyorum, ama seni kaybedersem buna dayanamam."

Kocasının gözlerine bakan Fidan "Söz veriyorum ne olursa olsun seni bırakmayacağım. Üstelik tek bir doktorun lafı ile hemen teslim bayrağını çekmeyelim. Olurda Rabbim bizim için farklı bir yol çizdiyse daha sonra evlat ediniriz. Olmaz mı? Yine anne baba oluruz."

"Olmaz, başkasının çocuğunu istemem ben. Ben, senden doğacak çocukları hayal ettim. Seni gördüğüm ilk andan beri anneliğin sana ne kadar da çok yakışacağını düşündüm hep. Şimdi bana bir kez daha söz ver. Ne olursa olsun çocuk yüzünden benden ayrılmayacaksın."

"Söz veriyorum çocuğumuz olmazsa senden asla ayrılmayacağım. Şimdi sen de bana söz ver."

Fırat şaşkın bir şekilde karısına baktı. "Ne için söz vereyim?"

Kocasının yanağını okşayan Fidan "Ne olursa olsun çocuk konusunu sorun yapmayacaksın. Ne kendini ne de beni kırmayacaksın. Anlaştık mı? Söz veriyor musun?"

Karısına sarılan Fırat, biraz eğilerek alnını karısının alnına yasladı.

"Söz veriyorum çocuk konusu aramızda sorun olmayacak. Öfkemi asla senden çıkarmayacağım. Hayal kırıklığımı da asla sana yansıtmayacağım. Bundan sonra sadece ikimiz varız..."

Söz veriyorum demek ne kolaymış. Yalancılar kadar dürüst insanlarda tutamayacağı sözler verirmiş. Tutamayacağın sözleri vermek için ağzını açıp kapaman yeterliymiş bu dünyada. Bana söz veren can yoldaşım dediğim kocam, bana verdiği sözleri oldukça kolay bozdu. Kısır olduğunu bir kez bile yüzüne vurmadığım adam şimdi karşımda çocuğunu taşıdığını söylediği yeni karısının elinden tutmuş bana açıklama yapıyor...

"Baba olmak benim en doğal hakkım. Asıl kusurlu sen olduğun halde aylarca sesimi çıkarmadım. Benim hiçbir sağlık sorunum yokmuş. Kendi kusurunu benim gibi kusurum gibi gösterirken hiç vicdanın sızlamadı mı Fidan?"

Aklımdan geçen düşüncelerin ne başı var ne de sonu. Benim sorunum yoktu ki... Ben asla kendi sağlık sorunlarımı gizlemek için suçu kocama atmadım ki... O, bana verdiği sözleri öyle rahat bozdu ki... Üstelik beni aldatmış. Karşımdaki kadın hamile kalınca da aylardır bana yapmadığı resmi nikâhı yeni karısına yapmış. Anlamadığım bu kadının nasıl hamile kaldığı. Artık bir kumam var. Benim hiçbir kusurum olmadı kocama karşı. O yüzden de tıpkı onun yaptığı gibi bende verdiğim sözü bozacağım. Ayrılmam demiştim, ama ne olursa olsun karşımdaki bu yalancı, düzenbaz ve de karaktersiz adamdan ayrılacağım. Verilen sözlerin hükmü kalmadı bende. Daldığım düşünceler yüzünden karşımdaki karı kocaya boş boş bakıyordum ki suratıma yediğim tokatla neye uğradığımı şaşırdım.