The Hunter

Hoofdstuk 1

Bijgewerkt: 29-01-2017

P.O.V. Zoë (P.O.V. is Point Of View. Het persoon die iets zegt, denkt of doet.)

Met pure concentratie gluur ik op het hert, de gedachte over hoe het zal smaken laat me al kwijlen. Voorzichtig zet ik stap voor stap m'n poten neer op de natte ondergrond. Twee dagen geleden heeft het geregend, waardoor de frisse geur van het gras en de bomen te voorschijn komt.

"Zoë!" Het hert kijkt op en inspecteert z'n huidige omgeving. Voor een kort moment kijken we elkaar in de ogen aan. De tijd lijkt even stil te staan, waar geluid zich dempt. Ik knipper even met m'n ogen en voordat ik het weet is het hert al verdwenen in de verwilderde struiken. Daar gaat m'n lunch...

Rustig strek ik m'n poten uit, waardoor m'n nagels door de aarde heen gaan. "Zoë!!" Een roep met m'n naam galmt door het bos. Dat was ik dus vergeten, het is tijd om maar eens te vertrekken. Op een hoog tempo race ik door de bomen heen, op weg naar m'n huis. Langzamerhand trekken m'n hoektanden zich terug en vervaagt m'n staart samen met de witte vacht dat mij net nog lekker warm hield.

Voordat ik het bos inging, had ik me omgekleed in een té groot shirt. Zo kan ik toch veranderen in een wolf zonder dat ik uit m'n kleren scheur. Op een stapeltje ligt m'n schooluniform die verscholen is achter een grote rots. "Hoe moet ik veranderen in deze mooie kleren? Zonde..."

Terwijl ik er naar toe loop, wordt de afstand tussen de grond en m'n gezicht groter. Gekraak van mijn brekende botten echoën door het stille bos. De voetafdrukken in de grond worden groter en al m'n zintuigen verminderen. Met wat moeite heb ik me snel aangekleed en strik ik nog snel de veters. "Tot snel." zeg ik tegen het bos, waar ik m'n hele leven lang al bevindt.

^_^

Het pad van het bos eindigt al bijna, hierdoor is er een grote bus te zien, die op mij staan te wachten. "Sorry, ik was een hert op spoor en die kans kon ik niet laten schieten!" leg ik snel uit aan m'n moeder die klaar staat met m'n tijdelijke bagage, oftewel een hele grote rugtas waar alles ingepropt is. De rest van de bagage wordt later opgestuurd naar de Academie.

"Zelfs al heb ik gezegd dat je vroeg terug moest komen? Ach, laat ook maar." Ze staat voor me stil, met moeite houdt ze haar tranen in. Voorzichtig haalt ze wat zand weg van m'n kleding. "Kom op m'n jager, sta stevig op de grond en oren naar voren..." Ze veegt een traan weg en omhelst me met al haar liefde.

"Ik hou ook van jou mam." fluister ik tegen haar terwijl er een glimlach op m'n gezicht verschijnt. De bus toetert onverwachts, waardoor we elkaar los laten. Ik pak de rugzak en loop richtig de bus. Even kijk ik om en zwaai ik naar haar toe.

Nadat ik was ingestapt in de bus, had ik een plekje gevonden achterin in de bus. Gelukkig zat nog niemand op de andere plek, waardoor ik het bankje voor mij alleen heb. De bus was al bezig met weg rijden en verlaatte de oprit. Voor een aantal secondes kon ik m'n moeder nog zien voor het huis, die me aan het uitzwaaien was.

Met een zucht ga ik zitten op de bank, eindelijk rust denk ik bij mijzelf. "Kijk eens aan. Vast een Omega." Hoor ik naast me. Serieus?!? Net als ik het rustig wil hebben? Ik kijk links van me, waar twee jongens zitten. Grommend laat ik m'n tanden zien en kijk ik ze aan met een dominante blik.

De jongens slikken luidruchtig. Als reactie snauw ik naar hun toe en draai ik me uiteindelijk om naar het raam. Vanaf vandaag, zal ik naar de Béta Academie gaan. Oftewel bekend als Wolven Academie, hier wordt na vijf jaar bekent welke roedel ik zal hebben én welke rang ik in die roedel dan ga krijgen.

Het enige probleem is dat er een test gehouden wordt. Die 'test' zal uiteindelijk beslissen welke rang je hebt voor je roedel die je in de Academie hebt. Sommige roedels kiezen ervoor om samen te blijven, maar meestal-zeker in deze tijd- splitst de groep op . De roedel zal pas later dit jaar bekent gemaakt worden maar het probleem van de test is, dat ik niet wat ik moet verwachten!