When 30-year-old Golda learns she only has a year to live due to cancer, she decides to relive her youth by going back to high school by bribing the principal. But as she attends classes disguised as a teenager, she finds that the students she meets...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
If you got a dream, are you willing to fight against the odds for it?
/7/ The Orange Boy
[GOLDA]
Hindi na po ulit ako male-late. Hindi na po ulit ako male-late. Hindi na po ulit ako male-late. Hindi na po ulit ako male-late. Hindi na po ulit ako male-late. Hindi na po ulit ako male-late. Hindi na po ulit ako male-late.
Punyeta ang sakit na ng kamay ko at sawakas natapos ko na rin 'yung back to back three pages apology letter na pinagawa ni Gil kumag. Hindi ko sukat akalaing ginawa ko talaga 'yung inutos niya, ano 'to elementary?!
"Don't forget your assignment, good bye class!" hindi na ako tumayo para magpaalam sa teacher, nakasandal lang ako sa upuan ko at nakatingala sa kisame.
"Hey, Goldy," tawag sa'kin ni Psycho Lulu, tumingin ako sa kanya.
"Oh?"
"May pupuntahan tayo."
Napakunot ako nang marinig 'yon.
"Saan naman?"
"Kailangan nating puntahan si Kahel para bigyan siya ng kopya ng mga naging lesson, isang linggo ang kailangan niyang i-catch up." Sagot niya sa'kin habang nag-aayos ng gamit.
"Bakit? Jowa mo ba 'yon?" sinimangutan niya 'ko nang sabihin ko 'yon.
Parang jungle sa gulo ang klase dahil kanya-kanya silang rambol pauwi. Habang kaming dalawa ay nakaupo pa rin.
"It's my duty as class president," nanlaki ang mga mata ko nang marinig 'yon.
"Ikaw, class president?!" hindi ko mapigilang lakasan 'yung boses ko dahil nakaka-shock naman talaga. "Naging class president ka pa sa lagay mong 'yan?!" pagkatapos ay tumawa ako na pang-asar pero nanatili lang poker-faced si Lulu.
"Well, they chose me because trip lang nila," sabi niya na parang wala lang.
"Ahh, so napag-trip-an ka lang ng buong klase," sabagay may mga gano'n naman talagang senaryo. Malas lang ni Lulu.
So, ayon wala ulit akong choice kundi sumama sa class president namin, pagdating namin ng parking lot ay nagulat siya na may sasakyan pala ako.
"May kotse ka?" bigla niyang nasabi. Papasakay pa lang ako pero pumanewang ako sa kanya.
"Aba, mayaman ako kaya malamang may kotse ako?" sagot ko sa kanya at inirapan lang ako. Sumakay siya sa passenger's seat at sumakay na rin ako. "Alam mo naman siguro kung saan 'yung bahay ng Kahel na 'yan."
"Yup, hiningi ko kay Sir Gil 'yung address niya, I'll put the address on Waze." Sagot niya sa'kin at bigla akong may naalala.
"Ay, punyeta," nakalimutan kong ibigay kay Gil kumag 'yung apology letter! Pinaghirapan kong isulat 'yon! Aish, bukas ko na lang ipapasa.
