Teach Me, Sir (Teach Series #1)

WAKAS

Wakas

I roamed my eyes on the dark garden. The stone path was punctuated with weeds after every stone. The dishevelled, un-manicured lawn was more moss than grass. I walked on stone path while thinking why I am here.

We had a dinner with a family friend. Hindi ko alam kung bakit sinama pa ako nila Mommy, kung hindi niya ako pinilit na sumama rito siguro ay tapos ko na ang ini-sketch kong bahay.

Ipinasok ko ang dalawa kong palad sa bulsa ng aking jacket nang umihip ang malakas na hangin. Pinagmasdan ko ang kabuoan ng bahay. Maganda at simple lang.

I sighed and listen to my surrounding.

My eyebrows shot when I heard a weird noise. Ginala ko ang aking mata sa hardin, halos mapaatras ako sa kinakatayuan ko ng makita ang isang batang babae na naka-upo sa gilid at ... wait, what the fuck is she doing there?

Nang magtama ang aming mata ay bahagya pang napaawang ang kaniyang manipis na labi sa presensya ko. Even my mind is blank right now, I turned around.

Wtf? Bakit doon niya ginagawa iyon? Sino ba ang bata na 'yon?

"Are you done?" I asked her after a minute.

"Y-Yes."

Humarap na ako sa kaniya at mas lumapit. Why I suddenly want to see her closely huh? Nakabusangot ang kaniyang mukha na tiningala ako.

I couldn't even guess how long we've been standing in here. Her eyes stayed on mine. Looking at me as if studying me.

Tumikhim ako. "Who are you and... why did you... nevermind," I trailed off.

Hindi ko alam kung dapat ko pa bang tanungin sa kaniya iyon.

"Ikaw sino ka? Bahay namin 'to iihi ako kung saan ko gusto, naiihi na ako. Sino ka?" she asked me. I stared at her lips as she spoke.

Napataas ang kilay ko tono niya.

Walang galang na bata.

"I'm older than you, you should respect me, kid." I pointed out.

Inismidan niya ako at inirapan. Oh, baby don't rolled your eyes like that infront of me again. 

Mas lumapit pa ako sa kaniya upang mas makita ang kaniyang mukha. She had a pink cute lips. Her eyelashes were velvety.

Ang matapang niyang mukha ay unti-unting nawala, nagulat ako ng bigla niyang humikbi. Kinagat niya ang ibabang labi. Hindi ko alam kung lalapitan ko ba siya o aalis na ako para tumigil siya sa pag-iyak.

"B-Bakit mo ako pinapagalitan?! Ikaw na nga may kasalanan!" sigaw niya.

Nagpalinga-linga ako sa paligid. Shit! Kapag hindi tumigil ang batang 'to baka ako pa ang pagalitan kahit wala naman akong ginagawa.

"Hush, huwag kang umiyak, inaano ba kita?" kunot-noong tanong ko sa kaniya.

Inalis niya ang aming pagitan, halos matuloy ako sa aking kinakatayuan ng hampasin niya ang aking tiyan. Pakiramdam ko'y buong lakas niya akong sinuntok sa tiyan pero nang tumama ang maliit niyang palad sa akin ay malambot iyon.

Hinawakan ko ang dalawang pulsuhan niya para tumigil siya. Mas lumakas ang iyak niya.

I twitched my nose.

Tinakpan ko ang bibig niya gamit ang aking palad. Inaano ko ba 'to? Bakit umiiyak?

Nagpumiglas siya sa ginawa ko at sa huli ay kinagat niya ang aking kamay dahilan upang mabitawan ko siya.