Jestem częścią natury, stałym elementem
W ludzkiej historii zaś krótkim momentem,
Pierwotne źródła, potrzeby duszy,
Z dala od społeczeństwa katuszy,
Tego pragnę, tego łaknę
Chcę wolności
I miłości
Chcę od życia
Namiętności
Tego pragnę, tego łaknę
Chcę zapomnieć i pamiętać,
Chce dać sercu się opętać!
Ciągle więcej chcę smakować,
A cierpienie swe - dawkować,
Tego pragnę, tego łaknę
Chcę wolności!
Całą piersią złapać oddech!
Chcę miłości!
Chcę kolejny, ciężki grzech!
Tego pragnę, tego łaknę
Snuje ciągłe hipotezy,
A z nich pragnę czystej wiedzy,
O wartości
Świadomości
Tego pragnę, tego łaknę
Żyje w martwym stanie
Tak zwane "niepokalanie"
Gorzki weltschmerz, ból istnienia
Ja chce przerwać te cierpienia
Tego pragnę, tego łaknę
Idealistyczny pogląd
Wzięty na wzgląd
Mdlących goryczy życia
Czy ma on prawo bycia?
Czego pragnę? Czego łaknę?
Życia, wolnego życia!
Bez sztucznego obycia!
Tego łaknę! Tego pragnę!
Sobą dlań się nawet targnę!
