Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

9. Αλ Ζαχάρα

Το αυτοκίνητο της Βάσιας ήταν μια γκρι μερσεντές του 1990, κι όμως πήγαινε πολύ καλά και είχε aircondition.

"Του κάνω συχνά συντήρηση." του εξήγησε η Βάσια σαν να διάβασε τις σκέψεις του.

"Πώς ξέρεις πώς θα πάμε;" απόρησε ο Λεωνίδας, όταν ξεκίνησαν στην ευθεία, απ' την αντίθετη μεριά απ' όπου είχε έρθει. "Εγώ με τίποτα δεν μπορούσα να το βρω. Οι δρόμοι είναι τελείως αχαρτογράφητοι." Η Βάσια γέλασε και απάντησε:

"Το Αλ Ζαχάρα δεν αφήνει εύκολα τους ξένους να το πλησιάσουν. Όμως, απ' τη στιγμή που θα βρεις το δρόμο, δεν τον ξεχνάς ποτέ. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να μάθεις τις οφθαλμαπάτες και να μην τους δίνεις σημασία. Και η έρημος είναι γεμάτη από τέτοιες."

"Τα φαντάσματα είναι κι αυτά μέσα στις οφθαλμαπάτες;" τη ρώτησε. Να δεις που για χάρη της θα αρχίσω να πιστεύω και στα φαντάσματα! είπε από μέσα του.

"Βεβαίως!" του απάντησε σοβαρά όμως εκείνη. "Είναι οι φύλακες του Αλ Ζαχάρα. Θα κάνουν ένα σωρό κομπίνες για να μη σε αφήσουν να πλησιάσεις. Σαν το φάντασμα του Αχμέτ του Βενζινά."

Ώστε όντως ήταν φάντασμα! σκέφτηκε ο Λεωνίδας.

"Ναι, είχα την τύχη να τον συναντήσω." είπε. "Ήταν εκείνος που μου πήρε το αυτοκίνητο!" Η Βάσια γέλασε πάλι.

"Θα στο επιστρέψει." είπε.

"Μην κοροϊδεύεις. Μιλάω σοβαρά." Η Βάσια γέλασε πάλι. "Πού βρίσκεις το αστείο;" τη ρώτησε.

"Λεωνίδα, μέχρι να γυρίσεις πίσω, το αυτοκίνητο σου θα έχει βρεθεί."

"Για να το λες εσύ..."

"Αλήθεια! Αποκλείεται ο Αχμέτ να σε αφήσει να γυρίσεις στο Κάιρο χωρίς αυτό."

"Μέχρι τότε όμως, θα είμαι χωρίς πράγματα." συνέχισε τη γκρίνια ο Λεωνίδας. Η ταλαιπωρία που είχε περάσει και το κάψιμο απ' τον ήλιο τον είχαν κάνει νευρικό.

Έγειρε στο κάθισμα και κοιμήθηκε. Μετά από αρκετή ώρα, η Βάσια τον ξύπνησε:

"Φτάνουμε." του είπε καθώς οδηγούσε γαλήνια. Ο ήλιος βρισκόταν προς τη δύση του, βάφοντας με χρώματα ροζ και πορτοκαλί τον ορίζοντα. Βρίσκονταν σε ένα λόφο, πίσω απ' τον οποίο διακρινόταν η μια πλευρά της μιας από τις δυο μεγάλες πυραμίδες.

Η Βάσια πήρε την τελευταία στροφή και...

"Να 'μαστε!" είπε. "Το Αλ Ζαχάρα." Ο Λεωνίδας κοιτούσε άφωνος την καταπράσινη κοιλάδα ανάμεσα στις δυο πυραμίδες. Στη μέση έλαμπαν τα μπλε νερά ενός ποταμού, στις όχθες του οποίου ήταν χτισμένο το Αλ Ζαχάρα μέσα σε μια οργιώδη βλάστηση από φοίνικες.