Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

Επίλογος- part 2: Επιστροφή στο Αλ Ζαχάρα

Λίγες ημέρες μετά το γάμο του Αλέξανδρου με τη Στέλλα, ο Λεωνίδας και η Έλσα είχαν προγραμματίσει ένα ταξίδι για μία εβδομάδα στο Αλ Ζαχάρα της Αιγύπτου, για να επισκεφθούν την Ανίτα και τον Γκεμπ και να δουν πώς τα πάνε. Ο Λεωνίδας είχε δίκιο τελικά. Το Αλ Ζαχάρα όντως τη γιάτρεψε! Φυσικά, δεν είδαν αλλαγή από τη μια στιγμή στην άλλη.

Όταν έφτασαν την πρώτη φορά που την πήγαν εκεί, η Ανίτα εξακολουθούσε να είναι χαμένη στο δικό της κόσμο. Όσο περνούσαν οι μέρες όμως, άρχισε να χαμογελάει και να απολαμβάνει την απλή ζωή του Αιγυπτιακού χωριού. Ακόμα και όταν η αδελφή της με τον Λεωνίδα επέστρεψαν στην πατρίδα και την άφησαν εκεί, μάθαιναν συνεχώς νέα της ότι αισθανόταν ολοένα και καλύτερα.

Μέσα σε λίγους μήνες, η Ανίτα είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Ο Γκεμπ τη βοήθησε πάρα πολύ και της στάθηκε σαν φίλος και ακόμα παραπάνω. Σύντομα, η ψυχίατρος δεν χρειαζόταν πια. Η Ανίτα έμεινε μόνη της με τον Γκεμπ, ο οποίος την αγάπησε και ερωτεύθηκε την καλή πλευρά της που του έδειχνε μέρα με τη μέρα. Κι εκείνη τον ερωτεύθηκε όμως, ξέχασε το παρελθόν της και δέχθηκε να αρχίσει μια νέα ζωή μαζί του, για πάντα στο Αλ Ζαχάρα.

Ο Γκεμπ φυσικά είχε μάθει τα πάντα για το παρελθόν της, όπως και για τη σχέση της με τον Λεωνίδα. Δεν τον πείραζε όμως. Την αγάπησε για αυτό που πραγματικά ήταν τώρα και όχι για αυτά που είχε κάνει τότε. Παντρεύτηκαν και έκαναν ένα γιο τον οποίο βάφτισαν Αντώνη, προς τιμήν του ίδιου Αντώνη που είχε χάσει η Ανίτα και όχι προς τιμήν του πατέρα της. Τώρα ο Αντώνης ήταν ενός έτους και όσο μεγάλωνε τους έκανε όλο και πιο ευτυχισμένους.

Ο Λεωνίδας οδηγούσε στην αχανή έρημο του Αλ Ζαχάρα με την Έλσα στο πλάι του. Τώρα πια δεν έχανε το δρόμο του όταν πήγαιναν εκεί. Ήταν σαν το χωριό να τον καλωσόριζε θερμά. Είχαν πάει άλλη μια φορά για το γάμο, με την Άννα μαζί. Τώρα πήγαιναν οι δυο τους αυτή τη φορά, αφήνοντας φυσικά την κόρη τους και την Αφρούλα στο σπίτι του Κώστα και της Χαράς. Ήταν η καλύτερη της ανάμεσα σε τόσα ζώα!

Έμενε εκεί κοντά και ένας συμμαθητής της, ο Στέλιος, με τον οποίο ήταν πολύ καλοί φίλοι και έπαιζαν μαζί. Ο Λεωνίδας φυσικά ως υπερπροστατευτικός πατέρας ανησυχούσε μήπως αυτή η φιλία εξελισσόταν σε παιδικό έρωτα, όμως κάθε φορά η Έλσα τον καθησύχαζε γελώντας και του έλεγε πως ήταν μικροί ακόμα για κάτι τέτοιο.

Βρίσκονταν στο βουνό τώρα και η όαση του Αλ Ζαχάρα φάνηκε από μακριά. Η Έλσα χαλάρωσε αμέσως.