Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

30. Αναχώρηση

Η μέρα της αναχώρησης έφτασε. Τα πράγματα τους είχαν ήδη σταλεί επάνω, στο κυρίως σκάφος το οποίο βρισκόταν αραγμένο στο διαστημικό σταθμό. Εκεί θα τους οδηγούσαν οι πύραυλοι με τους οποίους θα εκτοξεύονταν σε λίγες ώρες.

Το μεγάλο σκάφος, με το όνομα Salvation (=Σωτηρία), είχε μήκος 800 μέτρα και θα μετέφερε άλλους 4000 αστροναύτες- πολεμιστές της NASA, συν 500 άτομα του πληρώματος. Όταν ξεκινούσε το ταξίδι του και αποσυνδεόταν από τον διαστημικό σταθμό, θα περιστρεφόταν γύρω από έναν άξονα στο κέντρο του, δημιουργώντας έτσι τεχνητή βαρύτητα. Έπειτα, θα ταξίδευε με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη της ταχύτητας του φωτός, και σε πολλά σημεία  θα έκανε άλματα στο χωροχρόνο μέσω σκουληκοτρυπας.

Όλα αυτά τους είχαν εξηγήσει στα σεμινάρια. Επίσης, μέσα του υπήρχαν και 500 μικρότερα σκάφη, με τα οποία τα μέλη της αποστολής θα προσγειώνονταν στον πλανήτη και θα διέσωζαν τους κρατούμενους, θα επέστρεφαν πάλι στο Salvation και στη Γη. Τα 4500 μέλη της αποστολής ζούσαν ήδη εδώ και μερικές ημέρες στο διαστημικό σταθμό και ανέμεναν την άφιξη του τελευταίου πυραύλου με τους επίλεκτους.

Όλα ήταν έτοιμα. Ο πύραυλος που θα μετέφερε τους Επίλεκτους περίμενε για την αντίστροφη μέτρηση. Ο Λεωνίδας και οι υπόλοιποι ήταν δεμένοι στα ειδικά καθίσματα σε κάθετη θέση, και φορούσαν ήδη τις διαστημικές στολές τους. Κάποιοι ήταν τρομοκρατημένοι, άλλοι ενθουσιασμένοι, κάποιοι και τα δύο. Όλοι πάντως είχαν πολλή αγωνία. Ο Λεωνίδας σκεφτόταν την οικογένεια του κι έπαιρνε δύναμη. Σε όλη του σχεδόν τη ζωή μελετούσε τον Γαλαξία και τώρα θα ταξίδευε σε αυτόν. Δεν το περίμενε με τίποτα.

Και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Όλα τα τηλεοπτικά κανάλια σε όλο τον κόσμο μετέδιδαν αυτό το γεγονός.

"Μαμά, κοίτα! Ο μπαμπάς είναι εκεί!" Αναφώνησε η Άννα, δείχνοντας την οθόνη.

Είχαν μαζευτεί όλοι στο σπίτι των γονιών της Νικόλ για να το δουν. Η Έλσα αγκάλιασε σφιχτά την κόρη της και προσευχήθηκε για τον άντρα της. Όλη η Γη παρακολουθούσε με αγωνία. Οι στρατιώτες απ' τα στρατόπεδα και οι πολίτες απ' τα σπίτια τους.

Οι ήρωες της Γης ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ.

"10,9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1" και ο πύραυλος εκτοξεύθηκε στον ουρανό και όλο και ανέβαινε...μέχρι που οι κάμερες τον έχασαν.

Μέσα, οι περισσότεροι είχαν τρομάξει από τα δυνατά τραντάγματα της απογείωσης. Η Ελπίδα είχε κλείσει τα μάτια και κρατούσε σφιχτά το χέρι του Οδυσσέα. Κάποιοι μουρμούριζαν προσευχές. Ο Λεωνίδας κοίταξε απ' έξω και είδε να διαπερνούν τα στρώματα της ατμόσφαιρας, της στρατόσφαιρας...ώσπου βγήκαν εντελώς από αυτήν και για μια στιγμή κοίταξε με δέος τον Ήλιο, για τον οποίο είχε διδάξει τόσα πολλά στους μαθητές του.