Ξύπνησε τελείως ξαφνικά, με μια πνιχτή ανάσα. Για λίγα δευτερόλεπτα δεν ήξερε πού βρισκόταν, ούτε θυμόταν τι είχε γίνει. Είδε ένα λευκό ταβάνι, έπειτα τοίχους, κρεβάτια με μηχανήματα και κατάλαβε πως βρισκόταν σε θάλαμο νοσοκομείου.
«Λεωνίδα!» άκουσε μια έκπληκτη, γνώριμη φωνή. Γύρισε το κεφάλι του και είδε την Έλσα, η οποία έτρεξε αμέσως κοντά του και άρχισε να γεμίζει με φιλιά το πρόσωπο του.
«Ω Θεέ μου... Φοβήθηκα ότι δεν θα ξυπνήσεις ποτέ...» ψέλλισε ανάμεσα στα δάκρυα της και του χάιδεψε απαλά τα μαλλιά.
«Έλσα...» έκανε εκείνος και κατάφερε να της χαμογελάσει.
Ένιωθε τόσο χαρούμενος... Τόσο ευτυχισμένος και ασφαλής που επιτέλους βρισκόταν κοντά της. Σήκωσε το χέρι του και άγγιξε το όμορφο πρόσωπο της. Του είχαν βάλει ορό στο χέρι.
«Μην κλαις... Είμαι εδώ τώρα.» ψιθύρισε αδύναμος ακόμα. Η Έλσα τον βοήθησε να ανασηκωθεί στα μαξιλάρια, έπειτα έβαλε νερό και στους δύο να πιουν.
«Μην το πιεις απότομα. Θα αρρωστήσεις.» του είπε.
Εκείνος ήπιε μόνο δυο γουλιές, παρόλο που διψούσε σαν τρελός. Κοίταξε πάλι την Έλσα στα μάτια.
«Πόσος καιρός έχει περάσει;» τη ρώτησε. Πήρε μια βαθιά ανάσα μελαγχολικά και του απάντησε:
«Τρεις μήνες. Εγώ και ο πατέρας σου σε βρήκαμε ανάμεσα στα ερείπια του πολέμου. Είχες περασμένο στο λαιμό σου ένα μήνυμα το οποίο ανέτρεψε τα πάντα. Ο πόλεμος έληξε αμέσως και εφόσον... πέθανε ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο παππούς, ανέλαβα εγώ την ARAK και υπέγραψα συνθήκη ειρήνης με Ζεντιανό απεσταλμένο. Με εσένα δεν είχαμε ιδέα τι συνέβαινε, το μόνο που ξέραμε ήταν πως ήσουν σε κώμα. Σε εξέτασαν διάφοροι άνθρωποι, γιατροί και επιστήμονες, είδαν ότι στο μυαλό σου γίνονταν περίπλοκες διαδικασίες, κι όμως εκείνο σαν να ταξίδευε αλλού. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να σε φροντίζω και να ελπίζουμε όλοι να ξυπνήσεις σύντομα, παρόλο που οι γιατροί δεν έδιναν ελπίδες. Χθες τη νύχτα...» αναστέναξε. «...παραλίγο να σε χάσουμε, όμως οι γιατροί σε επανέφεραν. Δεν έχω φύγει λεπτό από δίπλα σου από εκείνη την ώρα.» Έκανε μια παύση. «Φοβήθηκα ότι θα σου πάρει χρόνια να ξυπνήσεις, όπως είχε γίνει και με τον νονό σου, θυμάσαι; Ή ακόμα χειρότερα, ότι... δεν θα ξυπνήσεις ποτέ.»
Ο νονός του Λεωνίδα, ο Λέανδρος, έπαθε ένα δυστύχημα με αυτοκίνητο όταν ο ίδιος ήταν δύο χρονών. Έπεσε σε κώμα και ξύπνησε οχτώ χρόνια μετά. Ο Λεωνίδας δεν τον θυμόταν καθόλου ξύπνιο. Τον γνώρισε όταν συνήλθε στην ουσία, στα δέκα του.
أنت تقرأ
Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020
خيال علميΣτις 2 Ιουλίου 2020, η εξαφάνιση της Βάσιας Γεωργίου, συζύγου γνωστού επιχειρηματία, γίνεται γνωστή παντού και συγκλονίζει το Πανελλήνιο. Τι της συνέβη άραγε; Το έσκασε από μια ζωή που δεν ήθελε, τη δολοφόνησαν, ή μήπως ισχύει η πιο "τρελή" θεωρία π...
