Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

19. Επιστροφή στο Σχολείο

Ο Λεωνίδας περπατούσε πάλι στο γνώριμο διάδρομο του σχολείου που τόσο του είχε λείψει... Η μοίρα του ήταν να γυρίσει εκεί τελικά, στους μαθητές του. Εκεί ανήκε. Τον ειδοποίησε ο Εσπέριου και τον κάλεσε να μιλήσουν την προηγούμενη μέρα το πρωί.

"Τελικά δικαιωθήκατε, κύριε Νικολάου." του είπε. "Οφείλω να σας ζητήσω συγνώμη εκ μέρους εμένα και όλων των καθηγητών. Αυτά που θεωρούσαμε τρέλα, τελικά είναι η πραγματικότητα. Οι άνθρωποι της ARAK είναι ψεύτες, απατεώνες, και δεν έχουν καμιά ισχύ πια. Να' στε καλά εσείς και η κυρία Γεωργίου που μας ανοίξατε τα μάτια."

"Και οι υπόλοιπες κατηγορίες; Τις αποσύρετε;" τον ρώτησε ο Λεωνίδας.

"Φυσικά. Τις αποσύρω και...θα ήθελα να σας προτείνω..." είπε με κάποιο δισταγμό. "Να εργαστείτε ξανά στο σχολείο μας. Δεν καταφέραμε να βρούμε καινούργιο καθηγητή Αστρονομίας, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Φυσική δίδασκε προς το παρόν ο κύριος Αρισταίου. Στην Αστρονομία όμως, οι μαθητές έμειναν πολύ πίσω και ειδικά της Τρίτης θα έπρεπε να προετοιμάζονται και για τις Πανελλήνιες, όσοι τη δηλώσουν ως μάθημα επιλογής. Λοιπόν; Δέχεστε να επιστρέψετε στο σχολείο;"

Ο Λεωνίδας τότε έκανε τον δύσκολο. Είπε ότι δεν συγχωρούσε τον τρόπο που του είχαν φερθεί και τα λόγια που του είπαν. Ύστερα όμως σκέφτηκε ότι είχε ανάγκη τη δουλειά- και οι μαθητές του είχαν ανάγκη εκείνον. Επιπλέον, ο Εσπέριου δικαιολογήθηκε λέγοντας του ότι τον είχε επηρεάσει ο Λιβανός, όπως άλλωστε και τόσους άλλους.

"Εντάξει." είπε τελικά ο Λεωνίδας με ένα χαμόγελο. "Δέχομαι και πάλι τη θέση."

"Τέλεια!" αναφώνησε με ενθουσιασμό ο Εσπέριου. "Ξεκινάτε αύριο κιόλας."

Και σήμερα ήταν η πρώτη του μέρα στη δουλειά. Μπήκε στην αίθουσα του Γ1, όπου το πρόσωπο της Ειρήνης φωτίστηκε μόλις τον είδε. Τα παιδιά είχαν πληροφορηθεί για την επιστροφή του αγαπημένου τους καθηγητή και του είχαν γράψει στον ηλεκτρονικό πίνακα, Καλώς ήρθατε πίσω κύριε Νικολάου!

Λόγω των γεγονότων των ημερών, όλοι τον θεωρούσαν ήρωα. Μόλις κάθισε και ξεκίνησε το μάθημα, άρχισαν να τον ρωτάνε για την εμπειρία που είχε να συναντήσει τη Βάσια Γεωργίου, τι του έλεγε εκείνη για τους εξωγήινους και άλλα παρόμοια ενδιαφέροντα πράγματα. Εκείνος απαντούσε απλά και σύντομα, χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Ένιωθε μια μικρή θλίψη καθώς θυμόταν συγχρόνως ότι είχε αγγίξει τη Βάσια, είχε γευτεί το κορμί της και είχαν γίνει ένα. Και ύστερα εκείνη, μετά τη δεύτερη νύχτα που πέρασαν μαζί, του είπε πως δεν θα πετύχαινε ποτέ αυτό μεταξύ τους και το έληξε οριστικά.