Μυστικά του Μέλλοντος #scifi2020

7. Άφιξη

Αρχικά να πω ότι δεν έχω πάει ποτέ στην Αίγυπτο, αν και θα το ήθελα πολύ, έτσι προσπάθησα να την περιγράψω απλά όπως τη φαντάζομαι, καθώς και με μια σύντομη έρευνα στο ίντερνετ. Ζητώ συγνώμη αν οι περιγραφές μου δεν είναι ακριβείς, ούτως ή άλλως όμως δεν γνωρίζουμε πώς θα είναι η Αίγυπτος το 2030. Το χωριό Αλ Ζαχάρα, καθώς και οι συγκεκριμένες πυραμίδες κοντά σε αυτό, δεν υπάρχουν και είναι βγαλμένα επίσης από τη φαντασία μου για τους σκοπούς της ιστορίας. Στη φωτογραφία επάνω βλέπουμε το Κάιρο.

****************************

Ο Λεωνίδας ξύπνησε απότομα με το τράνταγμα που έκανε το αεροπλάνο όταν πάτησε στη γη. Κοιμόταν σχεδόν σε όλο το ταξίδι. Προσπάθησε να συνέλθει από τον ύπνο και να συγκεντρωθεί σε αυτά που έπρεπε να κάνει.

Η ζέστη μόλις βγήκε έξω του έκοψε την ανάσα. Ήταν υπερβολική για Απρίλη μήνα, αλλά, εκτός από την υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω της οποίας κάθε χρόνο αυξανόταν η θερμοκρασία, το κλίμα της Αφρικής ήταν και τελείως διαφορετικό από εκείνο της Ελλάδας στο οποίο είχε συνηθίσει.

Το αεροδρόμιο του Καΐρου ήταν γεμάτο κόσμο που πηγαινοερχόταν συνεχώς. Βρήκε τη βαλίτσα του πολύ δύσκολα, γιατί δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου οργάνωση. Έξω γινόταν ένας πανικός λόγω της κίνησης. Κοίταξε έκπληκτος γύρω του. Το Κάιρο φαινόταν σαν να πήγαινε είκοσι χρόνια πίσω. Δεν υπήρχε ούτε ένα αυτοκίνητο με αυτόματη οδήγηση, έτσι είχε δημιουργηθεί ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα με τους οδηγούς να κορνάρουν σαν μανιακοί και να βρίζουν στα αραβικά.

Ένας πήγε να πατήσει τον Λεωνίδα όπως περνούσε απέναντι. Ο Λεωνίδας ζήτησε συγνώμη με ένα νόημα, προσπαθώντας να μη μαντέψει τι βρισιές του ξεστόμισε ο οδηγός με το κεφάλι έξω απ' το παράθυρο.

Πήγε σε μια σκιά για να αποφύγει το καταραμένο άστρο της ημέρας που έκαιγε, τον ήλιο, και έστειλε ένα μήνυμα στον Αλέξανδρο ότι έφτασε. Μόνο αυτό. Λίγο πιο πέρα, υπήρχε μια καντίνα και δίπλα της ο άνθρωπος που νοίκιαζε αυτοκίνητα, όπως ακριβώς του είχε υποδείξει ο Αλέξανδρος. Κάθισε στην καντίνα, έφαγε μια αραβική πίτα γεμιστή με λαχανικά και κρέας και ήπιε μπόλικο νερό.

Μετά σηκώθηκε να φύγει. Δεν έπρεπε να καθυστερήσει άλλο. Αγόρασε ένα μεγάλο μπουκάλι νερό για το δρόμο και πλησίασε τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα. Παρατήρησε ότι λειτουργούσαν όλα με βενζίνη αντί για ηλιακή ενέργεια όπως σε όλο σχεδόν τον υπόλοιπο κόσμο. Ο υπεύθυνος, ένας αδύνατος, σκουρόχρωμος με μουστάκι τον πλησίασε.