နားထဲ ဆူညံစြာဝင္ေရာက္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေနရာက ထထိုင္လိုက္မိသည္။
အခန္းတစ္ခန္းလံုးကို ဟိုဘက္ သည္ဘက္လွည့္ ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ အသံလာရာက ေဘးစားပြဲခံု
ေပၚက နာရီ တလံုး ျဖစ္ေနေသာအခါ....
ဟူး....
"လန္႔တာကြာ!! "
သက္ျပင္းခ်ရင္း ေဘးကလြတ္ေနေသာ အေနအထားေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တံခါးပြင့္ေနသည္။
"ဘာလဲ...သူက အေစာႀကီး ႏိုးေနတာလား.."
ေစာင္ကိုေသခ်ာေခါက္ကာေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္ရ
သည္။ အိမ္ဦးနတ္ ထက္ ေနာက္က်မွ ႏိုးမေန သင့္ေၾကာင္းေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳမရွိေပမယ့္လဲ ကၽြန္ေတာ္ သိထားျပန္ပါသည္။
ဧည့္ခန္းမွာ အေမနဲ႔ စကားေျပာရင္း တခါတခါ အစြယ္ေလးေပၚေအာင္ ျပံဳးလိုက္တဲ့ သူ႔ပံုစံ က အျပစ္ေျပာစရာမရွိေအာင္ ေခ်ာလြန္းသည္။
ပါးလ်တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတည္ေဆာက္ပံု နဲ႔ v shape ပံုစံ ေမးရိုးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ သေဘာက်ပါသည္။
ေလွကားေပၚက ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းလာတာနဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြ ဦးတည္ရာက ကၽြန္ေတာ့ ထံကို တြယ္ကပ္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ့ နာမည္ ကို ေရရြတ္လိုက္တဲ့ သူ႔ ႏႈတ္ခမ္း ေတြက အခ်ိဳးက်စြာ ေရြ႕လ်ားသြားတဲ့ အခါ မေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ေယာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ့မ်က္ႏွာေတြ ပူထူလာသည္။
တလွမ္းခ်င္း တိုးကပ္သြားရင္း သူ႔ေဘးေနရာ မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က အေမ့ရဲ႕ တမ်ိဳးေသာအျပံဳးေတြကို ျမင္လိုက္ရသည္။
"အေမ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းပါဦး ေက်းဇူးျပဳၿပီး!'
ျပံဳးရင္း အံႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ အေမ့ အျပံဳးေတြက ပိုပင္ဆိုးလာသည္။ လက္ေျမႇာက္အရွံုးေပးရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာစရာစကား မဲ့သြားရသည္။
"Luhan မင္း...Sehun နဲ႔ London ကို လိုက္သြားရမယ္..."
ဟား...အေမ့ အျပံဳးေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲက ဒါလား...
