UNEXPECTEDLY YOURS

Chapter XVIII

Aera's POV

Nakaka-trauma yung mawala ang cellphone ano, first time yata yun eh, Mahal ko nga kasi ang cellphone ko, beshy LG G7 ThinQ to, kaya ko mahal na mahal to kasi ehemm, basta mahal ko ang cellphone ko. Wait, I'm talking nonsense ata. Back to business.

Mag-aala syete na ng hapon— or should I say gabi, dumidilim na kasi, kasalukuyan akong nasa lawn ng likod ng bahay namin, at kinakalikot ang cellphone ko, baka may pinag gagawa ang lokong yun sa cellphone ko ano, sabi nga nila, ‘prevention is better than cure’.

“Aera! May naghahanap sayo, bilisan mo jan.”- patalong napalingon ako sa mama ko, habang hapo ang dibdib. Bwesit naman balak yata akong patayin nito eh.

“Sino daw ma?”- aba malay ko baka nagpanggap lang para manakawan kami tss.

“Kaklase mo daw. Bilisan mo na kasi.”- pasigaw niya, distansya kasi siya kinaroroonan ko kaya nagsisigawan kami, not totally sigawan na aabot sa kabilang bansa yung sakto lang ganon.

Kainis naman eh, wala ako sa mood makipag-usap tss. And wait.

“Kaklase?”- bulong ko. Kaya naman otomatikong napatakbo ako sa silid, sa pag-aakalang sino na kaklase eh si Wa-Da at Dahlia lang ang may alam kung saan ang bahay namin.

“Hi Aera!”—bati nito kasabay ang pagngiti niya. Bagsak ang balikat na umupo ako sa kabilang sofa katabi ng inuupuan nila, habang si mama naman ay nakatayo na ngiting ngiting nakatingin sa akin.

“Anong ginagawa niyo dito?”—walang ganang sagot ko.

“Ah Mrs. Celestre, mukhang hindi hu kami welcome sa bahay niyo uuwi na lang hu kami.”—sabi ng Isa, tss as if, para ano, tss, para pigilan? Lame excuse.

“No hijo, don't mind Aera, ganyan talaga siya sa lahat.”- Sabi ni mama na pinanlisikan ako Ng mata ayown, gone is the childish mother, nasabi ko na diba na  my parents are too different when it comes to others.

“Kukuha lang ako ng maiinom niyo.”

Ma kahit wag na, utang na labas pauwiin niyo na ang mga magkapatid na to. At sinong may sabing welcome 'tong mga 'to pumasok. Putocheese naman.

“Sorry Aera, pumunta ako ng walang pasabi.”-sabi ni Dahlia, habang Yung kuya niya ay tumayo at kunyaring tumitingin sa mga picture frame na naka display.

“No... Uhm..— I—i don't mind, anyway anong sadya niyo?”— tanong ko sa kanya, para mabilis nang matapos at maka-alis na sila.

“Wala naman we're just hanging around, getting to know our neighbors, mga ganong bagay?”- Wala akong maisagot, Kaya naman tumango ako.

“Ms. Celestre kambal mo 'to?”- biglang sambit ni Clyde Brilliantes, oo Ang magkapatid na Brilliantes Ang nandito ngayon sa pamamahay Ng parents ko. And wait kambal? Wala sa oras na napatayo ako at tumakbo sa kinaroroonan niya, na nanatiling naka tayo sa harap ng isang glass cabinet na may nakapatong na mga pictures at iba pa. As soon as maka lapit ako ay kaagad kong hinablot ang picture frame na dapat ay hahawakan niya.

It was a picture of me and Wa-Da back when we we're ten? We're both wearing our favorite t-shirt na color blue, at kadalasan kaming napagkakamalang kambal, ewan. Pero basta, ayokong may maka alam na magpinsan kami lalong lalo na ang magkapatid na 'to.

“Nope he's my cousin. Kaya kung pwede bumalik ka na don?”-pigil inis kong sabi, na gladly ay agad naman niyang ginawa. Bumalik siya don at umupo katabi sa kapatid niya.

“I'm sorry Aera, eh si kuya kasi eh nagpumilit sumama.”-sabi nito, ano pa bang magagawa ko eh sa nandyan na sila diba alangan namang ipapauwi ko sila aba hindi naman ako bastos, maldita ako pero hindi bastos.