Son Dördün

3.8

Finale son 3

" O benim kazağım. " Gözlerimi devirerek dolabımdaki başka bir kazağa elimi attım.

" O da benim. " Kafamı duvara vurarak patlatma isteğimi bastırmaya çalıştım.

" Şu an elini dokundurduğun şey de benim gömleğim. " Artık dayanamıyorum yani.

" Anne gözünü seveyim dolabımdaki sana ait olan bütün kıyafetleri al ve çık şu odadan. "

Annem, yüzüme emin misin dercesine bakmaya başladığında elimle dolabı gösterip bir adam geri çekildim.

Kızlar ile buluşmak için kıyafet seçmeye çalışıyordum fakat Saye başkan hangi kıyafeti seçsem kendisinin olduğunu söylüyordu.

Sessizce annemin dolabımdaki kendi kıyafetlerini kucağına doldurmasını seyretmeye devam ediyordum. Bitmiyordu.

" Son olarak bu fular da benim. Bakayım. Başka yokmuş. "

Gözlerim dolabımı taradığında neredeyse pijamadan başka bir şey kalmadığını görüp gözlerimi kıstım.

" Bütün dolabı alsaydın anne. " Annem kucağındaki giysi yığınına bakıp kaşlarını çattı.

" Anası zilli, bütün kıyafetlerimi aşırmışsın bir de bana laf ediyorsun. Yürü git kendin için alışverişe falan çık. Aynı bedende olmasaydık ne bok yiyecektin Allah bilir. "

Annem saçlarını savura savura odamdan çıkıp kapıyı da sertçe kapattığı an kendimi yere attım.

Ben ne giyeceğim lan şimdi?

Dolabıma tekrar göz attım. Gerçekten adam akıllı hiçbir şey kalmamıştı. Annemden giyindiğim doğruydu ama o da kırk küsür yaşına gelip de benimle aynı bedende olmasaymış. Değil mi? Ben haklıyım.

Komodinin üzerindeki çalar saate gözüm ilişti. Neredeyse buluşmamıza yarım saat kalmıştı ve ben vahiy beklermiş gibi bağdaş kurmuş oturuyordum.

Allah'ım bir mucize? Küçük? Ufacık? Hiç mi olmaz? Tamam.

El mahkum dolabıma doğru sürünüp rafların birinden destek alarak ayaklandım. Giyebileceğim en uygun şeyleri seçip giyindiğimde geriye sadece aynaya bakıp kendimi övmek kalmıştı.

Odamdan çıkıp koridora indim ve duvardaki boy aynasına doğru döndüm.

" Maşallah şu güzelliğe bak. Anan seni suda mı doğurdu? Su gibi kızsın da. "

" Hayır gerizekalı normal doğdun sen. Kucağına alan ilk kişi de Ela idi. Şerefsiz baban tek becerdiği şeyi yapıyordu. Ayılıp bayılmak. "

Mutfaktan bana cevap veren anneme babamın yanıtı gecikmeden gelmişti.

" Panik atağı olan bir insana bunları söylemeye utanmıyor musun? Ayrıca o kadar da bayılmıyordum. "

Annem ellerini havluya kurulayarak mutfaktan çıktı ve havluyu omzuna attı. Hareket de bayağı iyi yalnız.

" Daha bana anonimden yazarken kampüste bayıldın, bir. Seni öptüğümde bayıldın, iki. Beni kaçırdıklarında bayılırmış gibi olmuşsun, üç. Kızın doğarken bayıldın, dört. "

Babamın yüz ifadesini görüp büyük bir kahkaha attım. Kendi içinde neden böyle olduğunu sorguluyor gibiydi. Yazık adama.

" Dua et çocuğu yaparken bayılmadım. "

Babam laf soktuğunu düşündüğü için yüzüne zafer sırıtışı yerleşmişti. Ama annemin yüz ifadesinden göt olacak kişinin babam olacağını hissediyordum.