Son Dördün

2.5

Bolca satır arası yorum lütfeeen :(

Bir insanın sürekli beraber vakit geçirdiği bir arkadaş ortamı olması güzeldi. Asla kendini yalnız hissettirmiyor, dertlerini hiç korkmadan paylaşabilmene vesile oluyordu.

Fakat bazen de yalnız kalmak istemiyor değildim. Aynı şu an olduğu gibi.

İçimde tarif etmek için kelime dahi bulamadığım bir sıkıntı vardı uyandığım vakitten beri. Ve bu sıkıntıyı giderebilmek adına biraz da olsa yalnız kalmak ve düşünmek istiyordum.

Ama gelin görün ki sevgili kardeşlerim beni, hatta birbirlerini rahat bırakmıyorlardı.

" Ondan sonra eve bıraktı beni. Bir daha görüşür müyüz diye sordu ben de olur dedim. "

Sanem, geldiklerinden beri iki gün önce Volkan ile tanıştığımız zaman biz gittikten sonra yaşananları anlatıyordu büyük bir hevesle.

Ailelerimiz tatilin anasını ağlatmıştı. Her gün arayan insanlar artık aramaz olmuştu. Eğlendikleri sürece sıkıntı yoktu bizim için. Zaten başımızın çaresine bakabiliyorduk.

" Sen şimdi bu çocuğu seviyor musun? "

Sare elinde kahvelerin bulunduğu tepsiyle beraber mutfaktan çıktı ve tepsiyi sehpaya koyup yanıma oturdu.

" Bilemiyorum uzun bir süredir sap takılınca sevginin ne olduğunu unutmuşum. "

Tepsiden kahvemi alıp sıcak kupayı yanmamaya çalışarak tuttum.

" Sen doğduğundan beri sapsın Sanem. "

Sanem bu dediğime karşılık bana orta parmak çekmişti. Haklıydım ama.

Benim lise yıllarında bir tane sevgilim olmuştu. Pek güzel bir ilişkimiz yoktu. Üç aylık bir süre takılmış sonra uyuşmadığımızı anlayıp ayrılmıştık.

Sare'nin sevgilisi değil flörtü olmuştu çoğu zaman. Sevgililik işlerine pek önem vermiyor, gerçekten sevdiği biri ile ilişki yaşamak istiyordu. Taha'yı bulmuş olmasına seviniyordum.

" Her şey tamam. Sen mutlusun, ben mutluyum. Dolunay sen mutlu musun annem?"

Sanem'in sorusu ile düşüncelerimden sıyrıldım ve ona döndüm. Elimdeki kupa hâlâ sıcaktı ve ben kahveyi sıcakken içemiyordum.

" Benim mutlu olmamam için bir sebep yok ki. Aaa dur varmış. "

Bu dediğime ikisi de kahkaha atmıştı. Ben de güldüm bunun üzerine.

" Baran ile nasıl gidiyor? "

Sare sorduğu sorunun cevabını zaten biliyordu ama gelişme var mı diye merak ediyordu sanırım.

" Bildiğiniz gibi. Geçenki olaylarla beni sakinleştiren o oldu. Beraber uyuduk falan. Ama sevmiyordur beni. "

İkisi birbirlerine bakıp göz devirdiler.

" Aptal mısın? "

" Bu da soru mu? Besbelli aptal. "

Sare'nin sorusunu Sanem yanıtladığı halde anlamamıştım. Durduk yere niye aptal oldum ben?

" Kızım çocuk seni sevmese neden bu kadar yakın davransın sana? "

Sonunda az da olsa soğuyan kahvemden bir yudum aldım.

" Çünkü çocukluğumuzdan beri beraberiz. Çünkü bana abisi deyip duruyordu. "

Sare yutmakta olduğu kahveyi az kalsın püskürtecekken kendini tuttu ve bana döndü.