MENTITA- 13

5K 490 7
                                        


ဗလယ္တာဟာ ၿငိမ္သက္ျခင္းအတိနဲ႔ အက္ကြဲလို႔ေနတယ္။

ထြက္သြားတဲ့သူကမသိေပမယ့္ က်န္ခဲ့တဲ့သူဟာ အနည္က်ဖို႔မလြယ္ကူခဲ့ဘူး။

ရိေပၚက သူ႔ေရွ႕ကအရက္ခြက္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ ေဆာ့ကစားေနတယ္။

အေတာ္ၾကာအိမ္တြင္းေအာင္းထားတဲ့ လူငယ္ေလးက ဆံပင္ပုတ္သိုက္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးပါျမင္ေနရၿပီျဖစ္တယ္။

ထုံထိုင္းေနတဲ့ ရိေပၚက ပင္ကိုယ္ဟန္ေတြပါေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္။

အေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ဆြန္ယြန္းက ရိေပၚက္ိုၾကည့္ရင္း သက္ပ်င္းခ်တယ္။

"ဝမ္ရိေပၚ မင္းဒီတိုင္းေနေနမွာလား"

ရိေပၚက ဆြန္ယြန္းရဲ႕ ညီးညဴသံကိုၾကားေပမယ့္ ရိေပၚကအေရးမစိုက္ဟန္ပဲ။

"ဒီေလာက္ျဖစ္ေနလဲ ဘာလို႔အစထဲက မတားခဲ့လဲ"

ဆြန္းယြန္းစကားကိုၾကားေတာ့ရိေပၚက ရီတယ္။

"ငါတားေတာ့ေရာ ဘာကေျပာင္းလဲမွာလဲ သူကအရာအားလုံးစြန္႔လႊတ္ၿပီးငါ့ဆီလာမွာလား"

ရိေပၚအသံကခပ္အက္အက္ ။ မ်က္လုံးေတြက အေရွ႕ကအရက္ခြက္ကမေ႐ြ႕ေပမယ့္ ရီေဝေဝနဲ႔ ထုံးထိုင္းလ်က္ရွိတယ္။

"ဘယ္သိမလဲ မင္းတားၾကည့္လို႔လား"

ရိေပၚက အခုမွဆြန္ယြန္းကိုေမာ့ၾကည့္တယ္။ရိေပၚမ်က္ဝန္းေတြကိုျမင္ေတာ့ ဆြန္ယြန္းကသက္ျပင္းခ်တယ္။

"အေျခေနေတြကမတူဘူးဆိုတာမင္းသိတယ္မလား သူကဟန္ေကာမဟုတ္ဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ဟန္ေကာက မင္းကိုညီေလးလိုပဲသေဘာထားခဲ့တာ"

ဆြန္းယြန္းစကားထဲက ရင္းႏွီးတဲ့အမည္ကိုၾကားေတာ့ ရိေပၚက သက္ျပင္းရႈိက္ၿပီး အေဝးကိုေငးတယ္။

သူတို႔ထိုင္ေနတာက ဘားဆိုေပမယ့္ စားေသာက္ဆိုင္ေလးပဲမို႔။ ဆိုင္ကခပ္ရွင္းရွင္း ဖြင့္ထားတဲ့ျပတင္းေပါက္ေတြအလြန္မွာ အဝါေရာင္တိုက္တခ်ိဳ႕ရယ္ ပင္လယ္ျပင္ရယ္ပဲရွိတယ္။

ရိေပၚက ဟယ္နန္မွာေနစဥ္က အဖိုးဖြားေတြနဲ႔ႀကီးျပင္းလာရတယ္။

MENTIRA ( Completed )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora