Prince Turn Into Princess

Break Up

Chapter 9

At the park...

A MOMENTS LATER. Hehe

JM POV..

Injoy reading...

subrang tahimik ni angel. Ramdam ko na parang kinakabahan ako, paranoid strike hahaha.

"Diba. May sasabihin kapa diba?" Tanong ko sa kanya.

"Ahmm? Pano ko ba to? Ano kasi, break na tayo!" Bigla niyang sinabi kaya bigla akong na shock at hindi ako makagalaw sa gulat."

Nabigla ako shit the fuck up. Ikaw kaya mabigla kung hindi ka matulala.

"Fuck! Ano sabi mo mahal at seryuso ka ? Hindi mo ba ako mahal? Or mas tamang sabihin na minahal mo ba talaga ako? Bakit ang dali mo sabihing break na." Walang preno kong tanong sa kaniya.

( Nakakabakla man pero subrang iyakin talaga ako pagdating sa kanya! )

"I love you. But mom and dad, told me that they want me study in States!" Garal gal  na sabi niya.

( bahala na kung wrong grammar, hahaha blee wapaki dude?) Author said.

"P'wede naman tayo, kahit malayo ahh? Tatawag ako araw araw. May Skype naman eh at kahit lingo lingo.
Basta kaya ko maghintay para sa iyo." Kaya kung ipaglaban siya kahit malayo pa at kaya kung maghintay. (Lumuluha na ako dahil ang sakit.)

"No! Mahihirapan ikaw at tayo, oo nariyan na yung tatawag ka araw araw, lingo lingo at buwan buwan.
Magsasawa tayo sa setup natin, mapapagod tayo." Paliwanag pa niya sakin, pero kahit anong sabihin niya ayaw ko.

"Hindi ko alam kung kilan ako babalik." Naluluha ng sabi niya.

Kahit ako ay umiiyak na rin. Mabuti na lang at walang taong nadaan dito sa lumang park kaya malaya kaming makapagusap ni angel.

Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nawala siya sa akin.

"No mahal. Hindi ako papayag sa gusto mo." Sigurado ako na ipaglalaban ko siya kahit sa magulang niya pa. Mahal ko siya e.

"I decided to go. Hindi na magbabago, ang isip ko." Desididong sabi ni angel habang umiiyak din siya.

"Mahal na mahal kita at tandaan mo yan." Sabi niya habang umiiyak siya.

(hoho namumula na mata niya sa kakaiyak.)

"No mahal. Please! ipaglalaban kita at please lumaban ka din."  Pagmamakaawa ko sa kanya habang nakaluhod at hawak hawak ang mga kamay niya. Ayukong mawala siya sakin. Sa kaniya ako masaya, siya ang dahilan kung bakit gusto kung mabuhay sa mundo. Siya lang.

"Tama na. Para satin din ito at kung tayo talaga pag tatagpuin parin tayo." Sabay tayo niya sa akin.
( Sabay kiss sa lips smack lang. ) Bago niya ako tuluyan iwan.

Mga linyahan na kung tayo talaga ay tayo pero sa reality walang ganun.

Tsk.

No. please come back dahil hindi ko kakayanin kasi ang sakit sakit. Pagpupumilit ko na lumaban din siya para sa amin.

Naninikip ang dib dib ko sa kakaiyak. Mahal na mahal kita. Bakit mo nagawa sakin ito. Paano na ako pag wala ka na.

Nakasalampak na ako at nag break down na dahil ang sakit lang na makita mo na papalayo ang mahal mo.

ang sakit lang talaga kasi para kang buhay pero pinapatay naman yung kaloob looban mo.

Kanina pa ako na narito sa park seguro 2 hours narin .

Nakaupo lang ako at para akong baliw kung titingnan. Nakasalampak lang walang tigil umiyak at kanina pa siya nakaalis. Pero ako ito naghihintay na sana ay bumalik siya at bawiin ang sinabi.

Walang tao na narito.kaya solo niya ang lugar at tahimik siyang lumuluha dahil iniisip ko kung anong kasalan niya dahil bakit ito nangyari.

Maya maya ay bumuhos ang ulan na para bang nagdadalamhati din ito.

Dinadama niya lang ang bawat mga patak ng ulan at kasabay ang mga luhang, lumalabas sa kanyang mga mata.

Subrang gulo na ng buhok niya at wala na siyang pakialam kung ano ang tingin ng iba. Siguro king makikita siya sa ganoong katayuan, baka maging katawatawa pa siya.

Ito na siguro ang kapalaran ko. Ang iwanan.

Ang dali niya ako bitawan at bakit ganun, ang daming tanong ang pumapasok sa utak at ni isa wala siyang mahanap na rason dahil ang babaw niya .

Iiwan niya ako dahil sa sinabi ng magulang niya at ang akala ko ay okay kami bakit biglang nag bago.

Tumayo na ako dahil wala naman silbi na hintayin ko siyang bumalik
kung alam kuna na sumuko na siya una pa lang.

Tumalikod na ako. Habang pinupunasan ang luhang, ayaw paawat sa pagpatak.

Move on. wala makakapagsabi kung kilan na puwedi magmahal.
true loves wait pero marami ng nagmamadali di'ba ang saklap naman. At meron namang pinagtagpo pero hindi itinandhana.

Kilan darating ang forever. Kung sa simpling problema ay hindi ka kayang ipag laban.

A/N: Abangan ang magiging love life ng ating bida at kung paano magbago ang pananaw sa pagibig.