KATRE-İ AŞK (Tamamlandı)

FİNAL

Medya: Roşen Haznedaroğlu

Sen bu karanlık ömrümün içine
bir sevinç ışığı gibi,
Kurumaya yüz tutan
ekinlere, can veren
bir nisan yağmuru gibi
birdenbire geldin...

➡️ Katre-î Aşk zamanı ⬅️🖤🖤🖤

Acıyı maskelemenin en iyi yolu onu yok sayıp gülmeye devam etmekti. O yüzdendi acısı çok olanın gülüşünün güzel olması. Öyle güzel gülerdi ki o acıyı göremeyenler gülüşünün güzelliğini seyrederlerdi.

Asaf'ta onlardan biriydi. Acısını gülüşünün arkasına saklamıştı. Ona dışarıdan bakanlar hep böyle şen şakrak, gülmekten başka bir işinin olmadığını zannederdi.

Şimdi yıllar önce onu yarım bırakıp acının en saf hâlini tatmasına neden olan kadın tam karşısındayken gülümsemesinin arkasına sığınamayacak kadar şaşkındı.

Ne işi vardı burada?

Yüreği sızım sızım sızlarken kaşlarını çattı. Şaşkınlık yerine hayal kırıklığına bırakırken ince bir öfke de buna eşlik etmişti.

"Ne işin var burada?"

Sert çıkan ses kızın irkilmesine neden olmuştu. Elmas gibi parlayan mavi gözleri hüzünle gölgelenirken yaşlarla dolmuştu aniden.

"Asaf beni bir dinle."

Güldü Asaf. Ama bu sefer gülmek öylesine yakmıştı ki canını. Dudaklarının ucuna bıçak yerleştirmişlerdi sanki.

"Sen ne yüzle geldin kapıma? Nasıl bakabiliyorsun yüzüme? Defol git buradan!"

Kapıyı kapatmak üzereyken kızın, elini kapının arasına koymasıyla son anda vazgeçmişti kapatmaktan.

"Asaf lütfen!" derken ağlamaya başlamıştı Nehir.

Genç kızın kolundan tutarak konaktan çıktıktan sonra ara sokaklardan en sessiz olan yere sürüklemişti.

"Konuş sonra bir daha gözüme gözükeyim deme."

Genç kız ağlayarak neler olduğunu yarım yamalakta olsa anlatmaya başlamıştı.

"B...ben hani bazen senin yanında nefessiz kalıyordum bazen de burnum kanıyordu ya onlar aslında heyecanımdan ya da havanın sıcak oluşunda olmuyordu. Uzun zamandır kalbimde birtakım sorunlar vardı. İlk önce damar tıkanıklığı dedi doktorlar."

Duvarın hemen yanında oluşmuş tümseğe oturdu soğuk olmasını umursamadan. Elleriyle gözyaşlarını silerek derin bir nefes aldığında onu sessizce dinleyen Asaf'ın yüzüne bakamıyordu.

"Babam benim için para toplamaya başladı ama ilaçlarım yüzünden yeterli parayı toplamakta biraz gecikti. Yurt dışında ameliyat olmam gerekiyordu fakat bu ameliyattan sağ çıkmam düşük bir ihtimalmiş öyle dediler."

Gözleri etrafı kolaçan etti acelece. Birilerinin görmesinden çekiniyordu ama onun için önemli olan giderken kırık bıraktığı kalpti.
Burnunu çekerek hızla atan kalbini sıvazladı.

"Önce ameliyat olmayı istemedim ama zaten karısını kaybetmiş ve bütün hayatını kızına adamış adamı daha fazla üzemezdim. Sana söylemeyi defalarca düşündüm ama ameliyattan sağ çıkamama ihtimalim vardı Asaf-"

"Sen de çareyi bana hiçbir açıklama yapmadan terk etmekte buldun öyle mi?"

Öfkeyle soluyan Asaf'ın içine alay sıkışmış kırgın sesiyle gözlerini kapattı Nehir.

"Doğru düşünecek durumda değildim Asaf. Ne desen haklısın. Yaşımın da getirdiği toylukla düzgün düşünemiyordum tek isteğim eğer ölürsem seni de öldürmeden sessizce gitmekti. Hayatını mahvetmek istemiyordum."