KATRE-İ AŞK (Tamamlandı)

2.BÖLÜM

Multi: Begzad Karacan

Bir siyah beyaz kare içinde, hepsi hepsi bir hatıra işte.
Bıraktın, unuttum, unutuldum.
Seni kırdığım yerden beni de kırdılar,
Ben hiçbir cümleyle ağlayamam artık seni...

➡Katre-i Aşk Zamanı⬅♥♥♥

Durmuştu zaman. Her şey durmuştu Roşen için. Karşısında duran adamı gördüğünde kalbinin tutuştuğu yetmezmiş gibi her şeyi unutmuştu. Kehribar gözleri mavilere değinip hemen önüne döndüğünde gözlerini yere dikerek kuruyan boğazını rahatlatmak adına yutkundu.
Ne söyleyecekti şimdi? Hem ne sormuştu bu adam ona?
Ah, unutmuştu!

Ne sorduğunu hatırlar hatırlamaz boğazını temizleyerek kekelemeden konuşmaya çalıştı.

"Roşen. Adım Roşen"

Gözleri yerdeydi ama karşısında duran adamın mavi gözlerine bakmamak için üstün bir çaba içine girmişti. Çok utanıyordu.

Ses çıkarmayan genç adam usulca yanından geçip gittiğinde Roşen burnuna dolan kokuyla afallamıştı.
Nane ve baharat kokusu...

Bir kaç dakika öylece kalakalan genç kız kendine gelebildiğinde yere saçılmış olan güğümleri alarak çeşmeye koşmuştu. Kimseyle konuşmadan güğümleri dolduran Roşen yine aynı hızla eve gitmiş suyu babasına verir vermez annesinden izin alarak en yakın arkadaşı Lerzan'a koşmuştu.
Konaklarının önüne geldiğinde kapıya avuç içleriyle vurmuş kapı aniden açılınca başını kaldırmıştı.
Lerzan'ın ağabeyi olan Rizwan kaşlarını kaldırarak bakmıştı genç kıza.

"Bu ne acele xuşkamın (kız kardeş)? Lerzan kaçmıyor ya"

"Kusura bakma Rizwan ağabey çok sıcak ondan acele ettim"

Başını sallayan genç adam kapıdan çıkarak Roşen'e yol verdiğinde genç kız içeriye girerek merdivenlere yönelmişti.

Etrafına bakarak merdivenleri arşınlarken Lerzan'ın odasında olması için dua ediyordu.

İkinci kata geldiğinde Lerzan'ın odasına pat diye girmiş arkadaşının çığlığını duymuştu.

Üstünde bornoz olan Lerzan kapıdan girenin Roşen olduğunu anladığında çığlığını bastırmış kaşlarını çatmıştı.

"Ne oluyor be! Deli misin kızım? Aklım çıktı"

Roşen sırtını kapıya yaslayarak derin nefesler alırken arkadaşının söylediklerini kulak ardı etmişti. Kalbi deli gibi atarken pekte dinleyecek hâli yoktu açıkçası.
Dilini kuruyan dudaklarının üstünde gezdirirken tek nefeste konuştu.

"Begzad bugün karşıma çıkıp adımı sordu"

Lerzan'ın eline aldığı tarak yeri boylarken yüzündeki sinir yerini kocaman bir gülümsemeye bırakmıştı.

Gözleri şaşkınlıkla açılırken şen şakrak kahkahasını patlatmış arkadaşına yaklaşarak kırmızılaşmış yanaklarını avuç içine almıştı.

"Vay vay benim Roşen'im utanmış mı? Kıyamam Roşen'ime"

Roşen gözlerini devirerek Lerzan'ın ellerinden kurtulurken kapının arkasından yana doğru kayarak yatağa oturdu.

"Dalga geçme benimle! Adımı sordu ben söyledikten sonra tepki bile vermeden gitti. Adımı mı beğenmedi acaba?"

Lerzan yine kahkaha attığında bornozuna aldırmadan yatağa oturdu.

"He adam duydu Roşen'i düşündü hemen tabi.  Benim yakışıklı mı yakışıklı adıma Roşen yakışmaz diyerek çekip gitti" tokadını arkadaşının kafasına geçirirken gözlerini baymıştı.