Bay Americana ve Kalbi Kırık Külkedisi

Bölüm 5

Park Chanyeol'le sevgili olduğumuz günden beri günler olduğundan daha hızlı ama bir o kadar da dolu geçiyordu. Normalde okul, iş, ev arasında yirmi dört saat kırk sekiz saatmiş gibi geçen günlerim on iki saatmiş gibi gelmeye başlamıştı. Bunu iki sebebe bağlıyordum: Birincisi her şeyin üst üste gerçekleşmiş olmasıydı. Yani bir yılda 365 gün yokmuş, 365 gün yetmiyor diye yanında bir 6 saat de promosyon olarak verilmiyormuş gibi her şey tek bir günde yaşanmıştı.

Sehun'la çarpışmam, bunun sebebi olarak Chanyeol'le öpüşmem, Chanyeol'le sevgili olmamız -aman pardon sevgili rolü yapmaya başlamamız (son birkaç gündür gündemimizdeki tek konu bu olduğu için ben de devreleri yakmıştım), Sehun'un onunla alışverişe gitmem şartıyla bana telefon hediye etmesi, Chanyeol'ün bana dans kulübünü ayarlaması... Bunların hepsi yirmi dört saatten daha kısa bir sürede zincirleme reaksiyon olarak gerçekleşmişti. Doğal olarak her birinin sebep olduğu olaylar da art arda gelişiyordu. Jieun bir akşam çok ilgilendiği aşk hayatım hakkında konuşmak için kapımı çalıyordu, ertesi gün Chanyeol'ün ayarladığı dans kulübüne gidip Sehun'la karşılaşıyorduk -üstüne kız kardeşi olduğunu öğreniyordum- bir sonraki sabah Yixing, grubumuzun altıncı saygıdeğer üyesi, Çin'deki büyükannesinin yanından dönüyordu ve hop, en baştan neler olduğunu anlatmaya geri dönüyorduk. Artık hayatım okul, iş, ev monotonluğundan çıkmıştı.

İkinci sebep de elbette bu sevgili oyunu hemencicik bitsin diye zamanın Chanyeol ve benim etrafımda bükülmeye uğramasıydı. Hayatın bana Chanyeol söz konusu olmasına rağmen geçtiği ilk kıyaktı sanırım bu, çünkü bilirsiniz hayatımın başrolü ben olmama rağmen o bunu kabul etmeyip bana diklenerek hep Chanyeol'ü sürerdi öne. Ama bir ilk yapmıştı ve bu sefer bana en alasından bir kıyak geçmişti. Chanyeol'le birlikteyken vakit fazlasıyla hızlı geçiyordu ve ben formula1 yarışındaymışız da önümüzden akıp giden arabalar da birbirini kovalayan dakikalarmış gibi vaktin nasıl geçtiğini anlamıyordum.

Mesela dün gece Yixing'i bir ay sonunda yeniden aramızda görmemiz üzerine düzenlediğimiz Do-Byun dairesi buluşması her zamankinden çok daha hızlı akmıştı. Öyle ki beş saat oturup konuşmak bana beş dakikalık ayak üstü sohbetlerden farksız gelmişti çünkü yanımızda bu sefer Chanyeol de vardı.

Chanyeol normalde de Do Kyungsoo'nun ömürlük kankası olma kontenjanından yararlanarak yanımızda olurdu zaten ama ana konumuz Do Kyungsoo değilse aramıza katıldığı söylenemezdi. Çünkü konu ancak ikimizin de müptelası olduğumuz Do Kyungsoo olduğunda benimle aynı ortamda beş saat geçirmeye katlanabiliyordu. Çünkü ben konu ancak ikimizin de müptelası olduğu Do Kyungsoo olduğunda benimle aynı ortamda beş saat geçirmesine izin veriyordum. Yani normal şartlar altında Yixing'in büyükannesiyle geçirdiği anıları anlattığı bol bol Changsha kokan akşamımızda Chanyeol'ün olması beklenmedik bir durumdu.

Fakat şimdi işler değişmişti. Tükürdüklerimizi bir güzel yalamış, üstüne ağzımızın payını da bir güzel almıştık. Şimdi aynı ortamda beş saat geçirmeyi bırakın, arkadaş ortamlarımızı birbirine bağladığımız için yirmi dört saatlik günün on saati yan yana ya da yan yanadan farksız geçiyordu.

Dün de öyle olmuştu. Byun'un evlerinden getirdiği en az yirmi yıllık bir geçmişe sahip olan kırmızı kanepenin üstünde yan yana oturmuş, onun kolu benim belime dolanmış şekilde, gözlerini açmış biraz merak biraz şaşkınlıkla bize bakan Yixing'e muhteşem sevgili oluş hikayemizi anlatmıştık. Artık arkadaşlarımın bu saçma olayı sorgulamasından ümidimi nasıl kestiysem Yixing'in buna şaşırıp, "E ama siz birbirinizden ölesiye nefret etmiyor muydunuz?" diye sorması içtiğim kolanın boğazıma kaçmasına sebep olmuştu. Chanyeol'ün Sehun'un işe yaramayan nazik vuruşlarının aksine esas yapılması gereken şekilde sırtıma vurmasıyla boğulmaktan son anda kurtulmuştum. Ama biraz canı yuka bir insan olduğum için sırtım dokunuşuyla yanmaya başlamış, ben de sert vurduğu için Chanyeol'e kızmıştım. O da senin hayatını kurtarmamın karşılığını böyle mi ödüyorsun diye bana söylenmişti.