Memories you won't forget

-002-

"Ik kan het niet, ik kan het niet. Het is maar twee dagen geleden sinds je er niet meer bent, maar weet je? Een enorm deel van mij is er ook niet meer. Jij was dat deel. Ik kan niet meer een gewoon leven leiden zonder jou, dat wil ik niet."

Ik leg mijn pen neer en staar naar het kleine beetje tekst dat ik had opgeschreven. Een kleine traan kwam opeens opdagen vanuit mijn linker oog. Ik stond op van de groene bureaustoel, waar Harry altijd zat. Ik verplaatste me een beetje in zijn houding. Zuchtend keek ik uit het raam en schudde mijn hoofd.

"Het kan gewoon niet, is dit allemaal een grap ofzo?"

Ik neem een slok van mijn thee. Ik glimlachte. Een hoop herinneringen komen in mijn hoofd. En het was mijn taak om ze op te schrijven, zodat ik ze nooit meer zou vergeten.

"Weet je nog.. Toen we in het reuzenrad gingen, en jij moest overgeven?"

Ik grinnikte.

"Toen je naar beneden had gekotst."

De deur achter me vloog open en ik liet van schrik mijn pen vallen. "Louis?" Ik keek op. Het was Eleanor, die mijn naam riep en naar me toe kwam lopen. Ze trok me in een knuffel. "J-Je shirt is nat.." "Het komt goed, alles dat je hoeft te doen is die herinneringen opschrijven die je had met Harry." Ik knik en ga weer achter het bureau zitten. Ik hoorde voetstappen in de richting van de deur gaan, en enkele seconden later was ik weer alleen.

"I walked across, an empty land
I knew the pathway like the back of my hand. I felt the earth, beneath my feet, sat by the river and it made me complete.

Oh simple thing, where have you gone? I'm getting tired, I need someone to rely on."

"Ik mis je, ik mis je, ik mis je. Kom terug. KOM TERUG!"

Ik schreeuwde zo hard mogelijk uit het raam, maar ik wist dat het niks zou helpen. Snikkend zakte ik tegen de muur aan. Ik keek om me heen. Ik zag een grote bruine kist in een hoekje staan, en liep er naar toe. Ik
was toch wel nieuwsgierig over wat er in zou zitten en maakte hem open. Ik schrok om wat er in zat; Een aantal grote en kleine, scherpe messen, pleisters, armbanden, scharen...

"Harry. Je had het me allemaal moeten vertellen, ik had je kunnen helpen, dan had je nu nog geleefd. Ik had je mijn hart gegeven als je dood zou gaan, dat had ik je beloofd, weet je nog?"