Single use only #FMSC

Πριγκίπισσα

Ψυχιατρική κλινική

''Είμαι εδώ An, πάντα θα είμαι'' τα λόγια αυτά γυρνάνε συνεχώς μέσα στο μυαλό μου έχοντας το άψυχο σώμα του μπροστά μου.

Καταρρέω δίπλα στο κρεβάτι.

Η πόρτα ανοίγει και δύο νοσηλευτές τρέχουν να δουν τι συμβαίνει.

''Κάνε πίσω'' φωνάζει ο ένας από αυτούς και τον υπακούω

Κάθομαι στο απέναντι κρεβάτι και συνεχίζω να κλαίω με λυγμούς.

Μεσάνυχτα

Είναι βράδυ ακόμα και νιώθω το σώμα μου να αιωρείται

Ανοίγω σιγά σιγά τα νυσταγμένα μάτια μου

''Leo που πάμε;''

''Πουθενά πριγκίπισσα κοιμήσου..'' απαντάει ήρεμα στην αγχωμένη ερώτησή μου

Κατεβαίνουμε σκαλοπάτια

''Γιατί πάμε στο δωμάτιό σου;''

''Πολλές ερωτήσεις πριγκίπισσα, κοιμήσου'' με επιπλήττει έμμεσα

Ανοίγει μία πόρτα και μπαίνουμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο

Με αφήνει ήρεμα πάνω στο στρώμα και με σκεπάζει με μια κουβέρτα

Έρχεται πάνω από το κεφάλι μου και παρατηρεί το τρομαγμένο βλέμμα μου

''Μην φοβάσαι καρδιά μου, είμαι ακριβώς από πάνω, αν γίνει κάτι θα τρέξω κατευθείαν.''

προσπαθεί να με καλμάρει

''Εντάξει;'' ρωτάει και μου δίνει ένα γλυκό φιλί στο ιδρωμένο μου μέτωπο.

Του νεύω καταφατικά και σηκώνεται χαμογελώντας μου

''Σ' αγαπώ, να το θυμάσαι'' είναι τα τελευταία λόγια που μου λέει πριν κλείσει την πόρτα.

Κλείνω τα μάτια μου και ηρεμώ ανασαίνοντας το άρωμά του.

Αργά το βράδυ

Γυρίζω πλευρό, ακούω θορύβους που με ενοχλούν και προσπαθώ να μην δώσω σημασία

Αφού σκεπαστώ καλύτερα με την κουβέρτα αφήνω μία ανάσα μου.

Νομίζω πως ακούω βήματα από πάνω, όμως επαναλαμβάνω μέσα μου πως είναι της φαντασίας μου.

Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και βυθίζομαι ξανά στο σκοτάδι.

Λίγη ώρα πριν το παρόν

Τεντώνω το αγουροξυπνημένο σώμα μου και τρίβω τα μάτια μου

Κοιτά δίπλα το ρολόι: 4.01