Single use only #FMSC

Οίκτος

Ψυχιατρική κλινική

Κλείνω τα μάτια μου.

Νιώθω πόνο στο στήθος μου.

Δεν τολμώ να τα ανοίξω, δεν θέλω να βλέπω.

Άγχος πηγάζει από μέσα μου.

Τρέμω...

Ιδρώνω και ζαλίζομαι.

Κρίση.

Όχι τώρα γαμωτο, όχι τώρα.

Ακούω φωνές στο βάθος.

Χάνω την επαφή με τον κόσμο.

Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να πέσει κάτω.

........

Σιγά σιγά ανοίγω τα μάτια μου.

Σηκώνω τον κορμό μου και πιάνω το κεφάλι μου.

;: Πονάς;

Τρομάζω.

Γυρνάω στο μέρος που ακούστηκε η φωνή.

Ε:Ναι...

Τον νιώθω να σηκώνεται και τα βήματα του να με πλησιάζουν.

Το στρώμα δίπλα μου βουλιάζει.

Μαζευομαι στον τοίχο.

;: Ει ει δεν έχω σκοπό να σου κάνω κακό.

Απλώνει το χέρι του πάνω μου.

Κάνει πίσω τα μαλλιά μου και κοιτάει το πρόσωπο μου.

Ε: Σε...ξέρω;

Γελάει.

;: Νομίζω πως γνωριστηκαμε εκείνο το βράδυ στην βεράντα...

Ε: Τζάκσον;

Τ: Μμμ ναι αυτός είμαι...

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου και κοιτάω έξω από το παράθυρο.

"Σε δύο μέρες έχει πανσέληνο" σκέφτομαι.

Νιώθω το βλέμμα του πάνω μου

Ε: είναι αγένεια να κοιτάς κάποιον έτσι.

Γελάει.

Τ: Απορώ γιατί είσαι εδώ...

Ψιθυρίζει πονεμένα περισσότερο στον εαυτό του.

Αυτομάτως στρέφω το βλέμμα μου πάνω του.

Ε: Δεν θέλω να με λυπούνται.

Του λέω αποφασισμένα.

Με κοιτάει μέσα στα μάτια όπως και γω.

Βλέπω τον οίκτο του.

Βλέπει το νεύρο μου.

Τ: Πρέπει να φύγω.

Απαντάει χωρίς χρώμα στη φωνή του.

Σηκώνεται και απομακρύνεται.

Κλείνει την πόρτα στο πέρασμά του αφήνοντας με μόνη ξανά.

Μετά από λίγο σηκώνομαι και πλησιάζω το παράθυρο.

Τον βλέπω να περπατάει στην αυλή πλησιάζοντας την καγκελόπορτα.

Άραγε θα φύγω ποτέ από δω;